Ιλίου Μέλαθρον
Στο νούμερο 12 της οδού Ελευθερίου Βενιζέλου (Πανεπιστημίου), ανάμεσα σε πολυκατοικίες του μεσοπολέμου, βρίσκεται το Νομισματικό Μουσείο που διαθέτει μια από τις μεγαλύτερες και σημαντικότερες συλλογές αρχαίων νομισμάτων στον κόσμο. Ωστόσο, το ίδιο το κτίριο του Μουσείου εντυπωσιάζει τους επισκέπτες και τους περαστικούς. Άλλωστε το Ιλίου Μέλαθρον είναι ένα τοπόσημο για την πόλη και υπήρξε η κατοικία ενός από τους πλέον διάσημους κατοίκους της.
Ήδη από το 1837 είχε ολοκληρωθεί η οδός Πανεπιστημίου. Ένας δεντροφυτεμένος, φαρδύς δόμος με πεζοδρόμια, ένα βουλεβάρτο με γαζίες προορισμένος για εξοχικούς περιπάτους, Ωστόσο, η εγκατάσταση του Ανακτόρου στη σημερινή του θέση το 1836 έδωσε στο δρόμο έναν κεντρικότερο χαρακτήρα, σύμφωνα και με το σχέδιο του αρχιτέκτονα Λέο φον Κλέντσε.
Τα υποστατικά, τα παραπήγματα και οι ελεύθεροι χώροι που υπήρχαν στις πλευρές του δρόμου, έδωσαν από τα μέσα του αιώνα τη θέση τους σε νεοκλασικά κτίρια, πολυτελή μέγαρα δημόσιου και ιδιωτικού χαρακτήρα σχεδιασμένα συνήθως από ευρωπαίους αρχιτέκτονες. Το Πανεπιστήμιο έργο του δανού αρχιτέκτονα Χανς Κρίστιαν Χάνσεν, το Μέγαρο της Ακαδημίας Αθηνών, έργο του Θεόφιλου Χάνσεν, ο Καθολικός Καθεδρικός Ναός του Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτη σε σχεδία του γερμανού αρχιτέκτονα Λέο φον Κλέντσε, το Οφθαλμιατρείο Αθηνών σε σχέδια των Χριστιανού Χάνσεν, Γεράσιμου Μεταξά και Αριστείδη Μπαλάνου, το Αρχοντικό Σεπιερί σε σχέδια του Αναστάσιου Θεόφιλου, το Αρσάκειο σε αρχικά σχέδιο του Σταμάτη Κλεάνθη κ.ο.κ
Ένας από τους επιφανείς κατοίκους του δρόμου ήταν ο γερμανός επιχειρηματίας και ερασιτέχνης αρχαιολόγος Ερρίκος Σλήμαν. Η ενασχόληση του με την αρχαιολογία οφείλεται στην αγάπη του για τον Όμηρο ήδη από τα παιδικά του χρόνια. Διέθεσε το μεγαλύτερη μέρος της περιουσίας του στις έρευνες και τις ανασκαφές στην Τροία, τις Μυκήνες, την Τίρυνθα και τον Ορχομενό και πήρε τον τίτλο του πατέρα της «Μυκηναϊκής Αρχαιολογίας» παρά τις αμφιλεγόμενες επιστημονικές μεθόδους του, ακόμα και για την εποχή..
Η τριετία 1870 -1873 ήταν η περίοδος των μεγάλων ανακαλύψεων στην Τροία μεταξύ των οποίων και ο «θησαυρός του Πριάμου» Το 1875 ακολούθησε η δεύτερη μεγάλη ανακάλυψη του, οι θολωτοί τάφοι στις Μυκήνες με πλήθος χρυσών κτερισμάτων. Πλέον ήταν ιδιαίτερα γνωστός όχι μόνο στους επιστημονικούς κύκλους αλλά και στο διεθνές κοινό που ενδιαφερόταν για τις πρόσφατες αρχαιολογικές ανακαλύψεις καθώς ήταν μια περίοδος που οι σπουδαίες ανακαλύψεις της αρχαιολογίας προκαλούσαν το ευρύτερο ενδιαφέρον.
Ο Σλήμαν κατοικούσε στην Αθήνα από το 1869 όταν και παντρεύτηκε τη Σοφία Εγκαστρωμένου. Ωστόσο, το 1878 ανέθεσε στο φίλο του Ερνέστο Τσίλερ το σχεδιασμό ενός μεγάρου στην οδό Πανεπιστημίου με μοναδικό αίτημα προς τον αρχιτέκτονα «πλατειά μαρμάρινη κλίμαξ άγουσα από του εδάφους μέχρι του άνω πατώματος και επί της κορυφής τεράτσα». Το κτίριο θεωρείται ένα από τα πιο αξιόλογα έργα του αρχιτέκτονα. Ο σχεδιασμός του ανταποκρίνεται στην προσωπικότητα και τις ανάγκες του ιδιοκτήτη ενώ εφαρμόστηκαν σημαντικές καινοτομίες όπως η θέρμανση με φωταέριο, ο εξαερισμός με αγωγούς, μέτρα αντιπυρικής προστασίας με την προσεκτική χρήση του ξύλου. Το 1881 με λαμπρή δεξίωση πραγματοποιήθηκαν τα εγκαίνια του Ιλίου Μέλαθρον.
Στο ισόγειο του διώροφου κτιρίου βρίσκονταν οι βοηθητικοί χώροι αλλά και η αίθουσα στην οποία φυλάσσονταν τα ευρήματα από τις ανασκαφές της Τροίας. Ο πρώτος όροφος προοριζόταν για την κοινωνικές εκδηλώσεις της οικογένειας. Τους, χορούς, τις δεξιώσεις, την υποδοχή των επισκεπτών, τα γεύματα, τα φιλολογικά σαλόνια…
Η διακόσμηση του Μεγάρου ανατέθηκε σε γνωστούς καλλιτέχνες της εποχής όπως ο ζωγράφος Γιούρι Σούμπιτς και απηχεί την αγάπη του Σλήμαν για την αρχαιότητα. Μωσαϊκά πατώματα με διακοσμητικά θέματα εμπνευσμένα από τις Μυκήνες και την Τροία,, πήλινα αγάλματα αντίγραφα κλασικών, πομπηιανές διακοσμήσεις, επιγραφές επιλέχθηκαν από κοινού από τον Σλήμαν και τον Τσίλλερ διαμορφώνοντας τον χαρακτήρα του κτιρίου.
Μετά το θάνατο του Ερρίκου Σλήμαν (1890) η σύζυγος του Σοφία δεν ξαναπαντρεύτηκε. Έζησε στο Ιλίου Μέλεθρον μαζί με τα δύο της παιδιά.
Το Μέγαρο πουλήθηκε από την οικογένεια στο ελληνικό δημόσιο το 1926. Διαδοχικά στεγάστηκαν σε αυτό, το Συμβούλιο της Επικρατείας (1929-1934), ο Άρειος Πάγος (1934 -1980), το Εφετείο (1981-1983). Από το 1998 έχει μεταφερθεί στο Μέγαρο Σλήμαν σταδιακά το Νομισματικό Μουσείο δίνοντας την ευκαιρία στο κοινό να θαυμάσει μια σπουδαία συλλογή σε ένα εμβληματικό κτίριο.
Νομισματικό Μουσείο
Αναψυκτήριο – Κήπος
Διαβαίνοντας ο επισκέπτης την είσοδο του Μουσείου, περνάει από την πολύβουη Λεωφ. Πανεπιστημίου στον κήπο του Μουσείου. Ένα καταπράσινο χώρο 800 τμ με θάμνους και καρποφόρα δέντρα που ευδοκιμούν στην Αττική.
Ο κήπος ασφαλώς ήταν αναπόσπαστο μέρος του Μεγάρου ήδη από την κατασκευή του. Μάλιστα, στις σπάνιες περιόδους που ο Σλήμαν βρισκόταν στην Αθήνα, φρόντιζε ο ίδιος τον κήπο. Για τη διακόσμηση του είχαν χρησιμοποιηθεί πήλινα αντίγραφα αρχαίων αγαλμάτων, κατά την προτίμηση του ιδιοκτήτη. Ακόμα και σήμερα τον επισκέπτη υποδέχεται στο Ιλίου Μέλαθρον η Αμαζόνα, ένα από τα γλυπτά, αντίγραφο αρχαίων, που παραγγέλλει ο αρχιτέκτονας του μεγάρου Ερνστ Τσίλερ σε εργαστήριο της Βιέννης. Στην κεντρική αυλή δεσπόζει η μαρμάρινη σκάλα που οδηγεί στο χώρο της έκθεσης.
Η μεγάλη αυλή που βρίσκεται στο πίσω μέρος του κτηρίου υπήρχε ο στάβλος, το αμαξοστάσιο και το πηγάδι της οικείας. Σήμερα, αποτελεί επέκταση του Αναψυκτηρίου και φιλοξενεί πολιτιστικές εκδηλώσεις, παρουσιάσεις, ομιλίες, συναντήσεις,. Επίσης είναι ιδανικός χώρος για ένα σύντομο διάλλειμα, τόσο κεντά και τόσα «μακριά» από το κέντρο. Ο χώρος είναι διαθέσιμός για ειδικές εκδηλώσεις κατόπιν συνεννόησης με το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων του Μουσείου.
Νομισματικό Μουσείο Διεύθυνση: Ιλίου Μέλαθρον, Ελ. Βενιζέλου (Πανεπιστημίου) 12, 10671 Αθήνα Τηλέφωνα: 210-3632057, 210-3612834 και 210-3612872 Email: nm@culture.gr Url: http://www.nummus.gr
Συνεδριακά Κέντρα
Το Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής, παρακολουθώντας τις σύγχρονες ανάγκες έρευνας έχει επενδύσει στη λειτουργία εγκαταστάσεων που ανταποκρίνονται στον εκπαιδευτικό ρόλο του.
Άξονας της επιστημονικής παραγωγής των πανεπιστημίων είναι πλέον η δυνατότητα φιλοξενίας συνεδρίων που παρέχουν όλες τις υποδομές και τις προϋποθέσεις για την προώθηση του ερευνητικού έργου.
Το Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής διατηρεί τρεις συνεδριακούς χώρους υψηλών προδιαγραφών:
Συνεδριακό Κέντρο της Πανεπιστημιούπολης Άλσους Αιγάλεω στο κεντρικό κτήριο Κ1 των κεντρικών εγκαταστάσεων περιλαμβάνει την κεντρική αίθουσα 455 τ.μ. και 344 θέσεων
Το Συνεδριακό Κέντρο της Πανεπιστημιούπολης Αρχαίου Ελαιώνα έχει αναπτυχθεί σε τέσσερα επίπεδα συνολικής επιφάνειας 5.000 τ.μ, με δυνατότητα φιλοξενίας έως και 1.500 συνέδρων ταυτόχρονα.
Εντός της Πανεπιστημιούπολης Αθηνών όπου έχει αναπτυχθεί ένα σύγχρονο μικρό Συνεδριακό Κέντρο που καλύπτει ποικίλες εκδηλώσεις.
Όλοι οι συνεδριακοί χώροι του πανεπιστημίου συνδυάζουν υψηλή αισθητική και σύγχρονες τεχνολογίες. Τα συνεδριακά κέντρα κατέχουν κεντρική θέση στη λειτουργία του πανεπιστημίου φιλοξενώντας επίσης σεμινάρια, ημερίδες και ορκωμοσίες
Αίθουσες Διδασκαλίας
Το Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής είναι το τρίτο μεγαλύτερο της χώρας με περισσότερους από 60.000 φοιτητές σε όλες τις βαθμίδες. Το σύνολο των εκπαιδευτικών δράσεων του Πανεπιστήμιου πραγματοποιείται στις τρεις πανεπιστημιουπόλεις: Άλσους Αιγάλεω, Αρχαίου Ελαιώνα, Αθηνών.
Επιδιώκοντας την κάλυψη των απαιτητικών αναγκών της σύγχρονης κοινωνίας, το Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής στοχεύει στη δημιουργία στελεχών µε σοβαρή επιστημονική και τεχνοκρατική υποδομή Όλες οι αίθουσες διδασκαλίες διαθέτουν τα απαραίτητα τεχνολογικά μέσα και τις καλύτερες συνθήκες για την εκπαίδευση των φοιτητών.
Πλήρως εξοπλισμένα με σύγχρονα μέσα είναι και τα εργαστήρια του Πανεπιστημίου. Video projectors, overhead projectors, διαδραστικoί πίνακες, Ηλεκτρονικοί Υπολογιστές εφοδιασμένοι με τα απαραίτητο λογισμικό και πρόσβαση στο διαδίκτυο είναι τη διάθεση των φοιτητών και των διδασκόντων για να υποστηρίξουν την εκπαίδευση και την έρευνα.
Εκτός από τις υλικοτεχνικές εκπαιδευτικές υποδομές, στους χώρους των πανεπιστημιουπόλεων βρίσκονται επίσης συνεδριακά κέντρα, βιβλιοθήκες, εστιατόρια, γυμναστήρια, χώροι υγειονομικής περίθαλψης, κυλικεία και χώροι αναψυχής για τους φοιτητές.
Επικοινωνία:
Τηλ. 210 5381109 Email: proffice@uniwa.gr website: https://www.uniwa.gr/
Στη Νεάπολη, μόλις λίγα χιλιόμετρα από τη κέντρο της Μυτιλήνης βρίσκεται το Elies Residences.
Τα χρώματα, οι μυρωδιές, οι γεύσεις συνθέτουν ένα ονειρικό νοσταλγικό περιβάλλον. Οι Villas του συγκροτήματος, σχεδιασμένες με παραδοσιακές αρχιτεκτονικές γραμμές δένουν αρμονικά με το χώρο του κήπου με τα φυτά που προέρχονται από την τοπική χλωρίδα, τα αρωματικά βότανα, και τον ελαιώνα. Στις πέντε αυτόνομες Villas συνδυάζεται ιδανικά η παραδοσιακή αρχιτεκτονική στηριγμένη στη χρήση της πέτρας και του ξύλου με την άνεση και τη διακριτική πολυτέλεια.
Στις βίλες, που έχουν πάρει το όνομά τους από πέντε πανέμορφα χωριά της Λέσβου,
τηρούνται οι υψηλότερες προδιαγραφές φιλοξενίας και αισθητικής, με όλες τις απαραίτητες παροχές για ολιγοήμερη ή μεγαλύτερης διάρκειας διαμονή οικογενειών, μεμονωμένων επισκεπτών, ζευγαριών και εργαζομένων.
Σε κοντινή απόσταση από το Elies Residences βρίσκονται όλα τα κεντρικά σημεία της Μυτιλήνης:
Λιμάνι της Μυτιλήνης (6,6,χλμ)
Αεροδρόμιο της Μυτιλήνης «Οδυσσέας Ελύτης» (1,8 χλμ).
Γενικό Νοσοκομείο Μυτιλήνης (5 χλμ)
Εγκαταστάσεις Πανεπιστημίου Αιγαίου (3 χλμ)
Ιδανικός χώρος διαμονής για οικογένειες
Η κοντινή απόσταση από την πόλη της Μυτιλήνης και από τη θάλασσα, κάνει το Elies Residences ιδανικό τόπο διαμονής για οικογένειες και ζευγάρια. Η αυτονομία και οι ανέσεις που παρέχουν οι Villas εξασφαλίζουν την άνετη διαμονή. Στα πλεονεκτήματα των καταλυμάτων συμπεριλαμβάνεται ασφαλώς το καθιστικό και η καλαίσθητη βεράντα που διαθέτουν. Επιπλέον η πισίνα που λειτουργεί κατά τους καλοκαιρινούς μήνες είναι πάντα μια εξαιρετική επιλογή.
Οι Villas είναι σε θέση να φιλοξενήσουν από τέσσερα έως έξι άτομα η κάθε μια αποτελώντας έτσι μια εξαιρετική λύση για παρέες ή οικογένειες
Στοιχεία επικοινωνίας
Δ/νση: Νεάπολη, Μυτιλήνη, Λέσβος 81100 Τηλ. +30 698 058 0303 / +30 2251 063213 Email: info@eliesresidences.com Website: https://eliesresidences.com/
Αξιοθέατα
Κάστρο Μυτιλήνης http://odysseus.culture.gr
Στο ψηλότερο σημείο της Μυτιλήνης δεσπόζει το βυζαντινό κάστρο της πόλης. Ακολοθιώντας τη πολυκύμαντη ιστορία του νησιού, το κάστρο έχει υποστεί μετατροπές, επιδιορθώσεις, προσθήκες και επεκτάσεις ώστε να μπορεί να εξυπηρετήσει σε κάθε περίοδο τον οχυρωματικό του ρόλο. Έως και τα χρόνια μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο το κάστρο κατοικούταν. Έδω και δεκαετίες λειτουργεί ως μνημείο υπό την μέριμνα της Εφορείας Αρχαιοτήτων Λέσβου.
Νέο Κτίριο Αρχαιολογικού Μουσείου Μυτιλήνης Το Νέο Αρχαιολογικό Μουσείο Μυτιλήνης αποτελείται από την ενότητα με τη μόνιμη συλλογή και την ενότητα περιοδικών εκθέσεων. Στο Μουσείο παρουσιάζονται με πρωτοποριακό τρόπο ψηφιδωτά δάπεδα και τοιχογραφίες ελληνιστικών και ρωμαϊκών κτιρίων, γλυπτά και πήλινα αντικείμενα. Φιλοξενώντας εκπαιδευτικά προγράμματα, περιοδικές εκθέσεις και πολιτιστικές εκδηλώσεις έχει γίνει κέντρο του πολιτισμού της πόλης.
Διεύθυνση: 8ης Νοεμβρίου
www.efales.gr
efales@culture.gr
Μουσείο Θεόφιλου Το Μουσείο Θεόφιλου ανεγέρθηκε το έτος 1964 σε ένα προάστιο της Μυτιλήνης, τη Βαρεία, εκεί όπου γεννήθηκε και πέρασε τα παιδικά του χρόνια ο λαϊκός ζωγράφος. Φιλοξενεί 86 πίνακες του Θεόφιλου, που προέρχονται από την προσωπική συλλογή του Μυτιληνιού, φημισμένου καλλιτεχνικού εκδότη στο Παρίσι, Στρατή Ελευθεριάδη (TERIADE)
Βαρεία 81100
www.mytilene.gr
Μουσείο – Βιβλιοθήκη Στρατή Ελευθεριάδη – Tériade Ο Στρατής Ελευθεριάδης γεννήθηκε στη Λέσβο. Το 1915 μετακόμισε στο Παρίσι όπου στράφηκε στην τεχνοκριτική και στις εκδόσεις τέχνης υποστηρίζοντας πολλούς νέους ζωγράφους και δίνοντας ώθηση στο έργο τους. Οι εκδόσεις του Teriade, όπως είναι το καλλιτεχνικό του όνομα, είναι σταθμός στην ιστορία της τέχνης του 20ου αιώνα. Το 1979 δώρισε μεγάλο μέρος της συλλογής του που αποτελείται από εκδόσεις και έργα ελλήνων και γάλλων ζωγράφων για την ίδρυση του ομώνυμου μουσείου στη γενέτειρα του.
info@museumteriade.gr
Ελαιοτριβεία Το βασικό γεωργικό προϊόν της Λέσβου, ήδη από την αρχαιότητα, ένιαι η ελιά Τα χειροκίνητα και ζωοκίνητα ελαιοτριβεία της προβιομηχανικής περιόδου αντικαταστάθηκαν από τη χρήση ατμομηχανών για την παραγωγή ελαιόλαδου στα τέλη του 19ου αιώνα και τα ελαιοτριβεία εξελίχθηκαν σε βιομηχανικά κτίρια.
Την εξέλιξη της βιομηχανίας της ελαιουργίας στο νησί μπορούν να γνωρίσουν επισκέπτες στο Μουσείο Βιομηχανικής Ελαιουργίας Λέσβου (ΠΙΟΠ) που στεγάζεται στο παλαιό κοινοτικό ελαιοτριβείο της Αγίας Παρασκευής. Στο Μουσείο πραγματοποιούνται και εκπαιδευτικά προγράμματα όλο το χρόνο γνωρίζοντας στα παιδιά τη λειτουργία ενός εργοστασίου ελαιουργίας των μέσων του 20υ αιώνα.
Στον οικισμό Παπάδο βρίσκεται το Ελαιοτριβείο – Μουσείο Βρανά (Εταιρεία Αρχιπέλαγος). Πρόκειται για ένα από τα παλαιότερα ελαιοτριβεία της Λέσβου, το οποίο ανήκε στην οικογένεια του νομπελίστα ποιητή Οδυσσέα Ελύτη. Το ελαιουργείο έχει αποκατασταθεί, με το μηχανολογικό εξοπλισμό του πλήρως λειτουργικό. Με την αρχιτεκτονική αποκατάσταση του, το Μουσείο έχει μετατραπεί σε έναν όμορφο χώρο γνωριμίας με την τοπική ιστορία. Φιλοξενώντας εκπαιδευτικά προγράμματα και εκδηλώσεις, το Μουσείο εξελίχτηκε σε ζωντανό κύτταρο πολιτισμού της τοπικής κοινωνίας.
Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Απολιθωμένου Δάσους Λέσβου Το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Απολιθωμένου Δάσους Λέσβου προφυλάσσει και αναδεικνύει ένα μοναδικό «Διατηρητέο Μνημείο της Φύσης». Η έκθεση περιλαμβάνει απολιθωμένους κορμούς, κλαδιά, καρπούς και φύλλα ποικιλίας από κωνοφόρα και αγγειόσπερμα δένδρα και απολιθωμένα οστά ζώων που ζούσαν πριν από 20 εκατομμύρια χρόνια. Το Μουσείο που είναι ενταγμένο στο Παγκόσμιο Δίκτυο Γεωπάρκων της UNESCO προσφέρει μεγάλη ποικιλία εκπαιδευτικών δράσεων και προγραμμάτων.
Φεστιβάλ «Λεσβιακό Καλοκαίρι» Τους καλοκαιρινούς μήνες πραγματοποιείται στη Λέσβο το «Φεστιβάλ Λεσβιακό Καλοκαίρι» στη Μυτιλήνη. Συναυλίες, θέατρο, εκπαιδευτικά προγράμματα, εκθέσεις που απευθύνονται σε μικρούς και μεγάλους.
Ιστορία Ξενοδοχείου
Το 1978 ένα όραμα του ιδιοκτήτη της εταιρείας, Αντωνίου Μουσαμά, γίνεται πλέον πραγματικότητα. Σε ιδιόκτητο οικόπεδο, μπαίνουν τα πρώτα θεμέλια για το κτίσιμο ενός από τα πλέον σύγχρονα για την εποχή του ξενοδοχεία στην Αθήνα, του Holiday Inn Athens στην οδό Μιχαλακοπούλου 50 στα Ιλίσια.
Ο Αντώνιος Μουσαμάς, ιδιοκτήτης των ομώνυμων Λατομείων στην Αθήνα και μετέπειτα του ξενοδοχείου Lycabettus στην οδό Βαλαωρίτου στην Αθήνα, προσβλέπει σε κάτι νέο για τα ελληνικά δεδομένα, φέρνοντας μία από τις μεγαλύτερες αλυσίδες ξενοδοχείων στον κόσμο, την Intercontinental Hotels Group (Six Continents) για πρώτη φορά στην Ελλάδα.
Το ξενοδοχείο διαθέτει 193 δωμάτια και περίπου 2.500 τ.μ. χώρους για αίθουσες, εκ των οποίων τα 2.000 τ.μ. με δυνατότητα φυσικού φωτισμού. Ένα από τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν το ξενοδοχείο σε όλη τη διάρκεια της λειτουργίας του είναι η πρωτοπορία του σε διαφορετικούς τομείς. Για παράδειγμα το Holiday Inn ήταν το πρώτο ξενοδοχείο στην Αθήνα που εφάρμοσε το σύστημα ISO 9001, το οποίο καθιερώθηκε αργότερα σε όλα τα υπόλοιπα ξενοδοχεία, ως ένδειξη ανώτερης ποιότητας υπηρεσιών. Επίσης ήταν το πρώτο ξενοδοχείο που εγκατέστησε το υβριδικό σύστημα παραγωγής θερμικής ενέργειας, η οποία λειτούργησε το 2010-2011. Χρειάστηκαν 8 ολόκληρα χρόνια προκειμένου να υιοθετηθεί αυτή η καινοτόμα τεχνολογία σε μεγάλο μέρος της ξενοδοχειακής αγοράς της Ελλάδος. Πολλαπλές είναι και οι καινοτομίες, ειδικά στον τεχνολογικό εξοπλισμό, τα οποία έχουν χρησιμοποιηθεί στο ξενοδοχείο στο τμήμα των εκδηλώσεων και των συνεδρίων.
Ιστορία ανοικοδόμησης κτηρίου
Το 1978 μπήκαν τα πρώτα θεμέλια για την κατασκευή του ξενοδοχείου στην οδό Μιχαλακοπούλου υπό τον σχεδιασμό και την επίβλεψη του αρχιτέκτονα Πέτρου Πικιώνη, γιο του διάσημου αρχιτέκτονα Δημητρίου Πικιώνη και σχεδιαστή του Παβίλιον στους Δελφούς, για λογαριασμό του ΕΟΤ. Ο Πολιτικός Μηχανικός που ανέλαβε τις εργασίες ανοικοδόμησης του ξενοδοχείου ήταν ο Θ.Γ. Βουδικλάρης.
Το 1980 πραγματοποιούνται τα εγκαίνια του ξενοδοχείου, Holiday Inn, του πρώτου ξενοδοχείου της αλυσίδας Intercontinental Hotels Group (Six Continents) στην Ελλάδα.
Το 1997 παραδόθηκε και πάλι σε πλήρη λειτουργία το ξενοδοχείο μετά από ανακαίνιση αξίας 2 δισεκατομμυρίων δραχμών και ενώ οι εργασίες διήρκησαν περίπου 2 χρόνια. Το έργο πραγματοποιήθηκε υπό την επίβλεψη του γραφείου μελετών ACTκαι του διακοσμητή Μάρκελλου Γαλανού. Αξιοπρόσεκτα είναι και τα έργα του διάσημου γλύπτη Ανδρέα Λόλη που κοσμούν διάφορους χώρους του ξενοδοχείου.
Το 2008 ανακατασκευάστηκε πλήρως και άλλαξε επωνυμία σε Crowne Plaza Athens City Centre το οποίο ανήκει και πάλι στην αλυσίδα της IHG group. Πραγματοποιήθηκε πλήρης ανακαίνιση και αναβάθμιση εντός επτά μηνών, με δύο τμηματικές παραδόσεις και χωρίς να διακοπεί η λειτουργία του ξενοδοχείου.
Συγκεκριμένα, πραγματοποιήθηκαν εργασίες στατικής ενίσχυσης, επένδυσης όψεων, πλήρης ανακατασκευή δωματίων – εισόδου – lobby, αλλαγής θέσης πισίνας, διαμόρφωσης roof garden, ανακαίνισης κοινόχρηστων – βοηθητικών και λοιπών χώρων του ξενοδοχείου καθώς και κατασκευής δύο νέων κλιμακοστασίων (έξοδοι διαφυγής). Η συνολική ανακαινισμένη επιφάνεια του ακινήτου είναι 19.700 τμ. και πραγματοποιήθηκε με τη συνεργασία του διακοσμητή Μάρκελου Γαλανού και του αρχιτέκτονα Michel De Landtsheer, την επίβλεψη του τεχνικού Ιωάννη Κεσκίνογλου και την κατασκευαστική ομάδα της εταιρείας ΤΕΡΝΑ.
Οι χώροι του Crowne Plaza έχουν φιλοξενήσει πολιτικές, κοινωνικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις. Καλλιτέχνες, διάσημοι αθλητές, πολιτικοί, επιτυχημένοι επιχειρηματίες έχουν τιμήσει με την παρουσία τους όλα αυτά τα χρόνια το ξενοδοχείο , είτε με δικές τους εκδηλώσεις είτε παρευρισκόμενοι σε events του ξενοδοχείου.
Μιχαλακοπούλου 50 11528, Αθήνα
Τηλ: + 30 210 727 8000 Fax: + 30 210 727 8600 Email: info@cpathens.com
Η Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου και το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Απολιθωμένου Δάσους Λέσβου διοργανώνουν ημερίδα με θέμα «ΦΥΣΙΚΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΤΟΠΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ» με στόχο την παρουσίαση των δράσεων ανάδειξης της φυσικής κληρονομιάς και των παρεμβάσεων που χρηματοδοτήθηκαν τα τελευταία χρόνια από την Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου και συμβάλουν στην ανάπτυξη εναλλακτικών μορφών τουρισμού, στην βελτίωση των παρεχόμενων υπηρεσιών ενημέρωσης, ευαισθητοποίησης και εξυπηρέτησης των κατοίκων και των επισκεπτών και την αναβάθμιση του τουριστικού προϊόντος της Λέσβου.
Η Ημερίδα θα πραγματοποιηθεί την Δευτέρα 17 Φεβρουαρίου 2025 και ώρα 17.00 μ.μ., στην αίθουσα «Ιωάννης Παυλακέλλης» του Επιμελητηρίου Λέσβου.
ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΝΤΕΣ
Επαγγελματίες του Τουρισμού και πολίτες ι της Λέσβου, φοιτητές, εθελοντές.
Η Είσοδος είναι Ελεύθερη.
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΙΔΑΣ
Καθηγητής Νικόλαος Σουλακέλλης, Πρόεδρος ΔΣ ΜΦΙΑΔΛ
Γ. Πλακωτάρης, Προϊστάμενος Διαχειριστικής Αρχής ΠΕΠ Βορείου Αιγαίου
Α. Δημιουργία νέου “Ανοικτού Μουσείου” – Έργα ανάδειξης των νέων απολιθωματοφόρων θέσεων που αποκαλύφθηκαν κατά την κατασκευή μεγάλων δημοσιών έργων στην προστατευόμενη περιοχή του Απολιθωμένου δάσους.
Β. Λειτουργία Κέντρου Περιβαλλοντικής Ενημέρωση Καλλονής – Δράσεις ανάδειξης των υγροτόπων της Λέσβου.
Καθηγητής Νικόλαος Ζούρος, Διευθυντής ΜΦΙΑΔΛ
Α. Ενεργειακή αναβάθμιση του Μουσείου – “Ένα “πράσινο” Μουσείο στη Λέσβο”.
Β. Αναβάθμιση Εκθεσιακών χώρων – Νέα πτέρυγα Μουσείου
Γ. Συντήρηση – ανάδειξη και αναβάθμιση υποδομών Απολιθωμένου Δάσους Λέσβου – Περιοχή Κύρια Απολιθωμένη – Παρεμβάσεις βελτίωσης της προσβασιμότητας
Δρ. Ηλίας Βαλιάκος, Προϊστάμενος Ερευνών και Έργων ΜΦΙΑΔΛ
Α. Καινοτόμες δράσεις ψηφιακής προβολής του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας Απολιθωμένου Δάσους Λέσβου
Β. Δημιουργία – λειτουργία Ψηφιακών εφαρμογών προβολής των γεω-μνημείων του Γεωπάρκου Λέσβου – Παγκόσμιου Γεωπάρκου UNESCO
Γ. Δημιουργία – λειτουργία Ψηφιακών εφαρμογών προβολής των γεω-μνημείων Λήμνου
Κωνσταντίνα Μπεντάνα, Προϊσταμένη Εκθέσεων και Εκπαιδευτικών Προγραμμάτων ΜΦΙΑΔΛ
Ημέρα αφιερωμένη στον σχεδιασμό και την ανάπτυξη καταλυμάτων, με workshops που εστιάζουν σε καινοτόμες προσεγγίσεις και επενδυτικές στρατηγικές.
Ημέρα αφιερωμένη στις βίλες, με workshops που προσφέρουν πρακτικές γνώσεις για τη βελτίωση της αποδοτικότητας και της κερδοφορίας.
Παράλληλα με τα workshops, η webhotelier | primalres θα πραγματοποιήσει ειδική ημερίδα, προσφέροντας masterclasses που εστιάζουν στις τελευταίες τεχνολογικές εξελίξεις για τη βελτίωση της διαχείρισης και των πωλήσεων των καταλυμάτων.
Το 28ο Παζάρι Βιβλίου 2025 θα πραγματοποιηθεί στην Πλατεία Κλαυθμώνος. Διοργανώνεται από τον Σύνδεσμο Εκδοτών Βιβλίου (Σ.ΕΚ.Β.) και την Πανελλήνια Ομοσπονδία Εκδοτών Βιβλιοχαρτοπωλών (Π.Ο.Ε.Β.), υπό την αιγίδα του Δήμου Αθηναίων και με την υποστήριξη του Οργανισμού Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας του Δήμου Αθηναίων (Ο.Π.Α.Ν.Δ.Α.).
Το Παζάρι Βιβλίου είναι η θεσμοθετημένη εκδήλωση που διοργανώνεται εδώ και είκοσι οκτώ έτη, προσφέροντας στο αναγνωστικό κοινό χιλιάδες τίτλους βιβλίων σε πολύ χαμηλές τιμές, που αρχίζουν από μόλις 1 ευρώ!
Στο 28ο Παζάρι Βιβλίου 2025, όπως κάθε χρόνο, συμμετέχουν εκδότες από όλη την Ελλάδα (μέλη πρωτοβάθμιων σωματείων), προσφέροντας πάνω από 9.000 τίτλους βιβλίων, σε τιμές, που δεν ξεπερνούν το 30% της αρχικής τους λιανικής τιμής.
Από την Παρασκευή 31 Ιανουαρίου έως και την Κυριακή 23 Φεβρουαρίου 2025, η Πλατεία Κλαυθμώνος φιλοξενεί το μεγαλύτερο και καλύτερα οργανωμένο Παζάρι Βιβλίου της Αθήνας, σε μία σύγχρονη υπαίθρια-στεγασμένη εγκατάσταση.
Οι επισκέπτες του Παζαριού μπορούν να ανακαλύψουν και να προμηθευτούν βιβλία από μια πλούσια συλλογή τίτλων, που καλύπτει όλες τις κατηγορίες και απευθύνεται σε κάθε ηλικία.
Το 28ο Παζάρι Βιβλίου 2025, θα λειτουργεί καθημερινές, Σάββατα και Κυριακές από τις 09:00 το πρωί έως και τις 21:00 το βράδυ, από 31 Ιανουαρίου έως και 23 Φεβρουαρίου 2025.
Ηράκλειο, 8-11 Μαΐου 2025
http://www.iake.gr
Το Ινστιτούτο Ανθρωπιστικών και Κοινωνικών Επιστημών, μετά την επιτυχή πραγματοποίηση 10 Πανελλήνιων/Διεθνών Επιστημονικών Συνεδρίων, βρίσκεται στην ευχάριστη θέση να ανακοινώσει προς τα μέλη, τους συνεργάτες και τους φίλους του, την επιστημονική και εκπαιδευτική κοινότητα και κάθε ενδιαφερόμενο, ότι προγραμματίζει την οργάνωση του 11ου Διεθνούς Επιστημονικού Συνεδρίου, με κεντρικό θέμα:
Κοινότητες Δημιουργίας
Συμμετοχή και πρωτοβουλία στις θεσμικές συλλογικότητες:
Κοινωνία, εκπαίδευση, πολιτική διαβούλευση
Το 11ο Διεθνές Επιστημονικό Συνέδριο του Ι.Α.Κ.Ε. αγκαλιάζει μια ευρεία αλλά και συνεκτική οικογένεια πεδίων και προβληματισμών που περιστρέφονται γύρω από τις κομβικής σημασίας έννοιες της κοινότητας δημιουργίας, της συμμετοχής και της συμμετοχικής πρωτοβουλίας.
Οι κοινότητες δημιουργίας μπορούν να προσεγγιστούν από μια ευρύτερη και από μια ειδικότερη σκοπιά. Η ειδικότερη προσέγγιση, ήδη καθιερωμένη ως διεπιστημονικός ερευνητικός προβληματισμός στις κοινωνικές επιστήμες, χρησιμοποιεί την έννοια της κοινότητας δημιουργίας (creative community) ως έννοια που αναδεικνύει τη συνεργατική και διατομεακή συλλογικότητα που συγκεντρώνει διάφορους παράγοντες από την κοινωνία πολιτών, την κυβέρνηση, την εκπαίδευση, τους οργανισμούς του ιδιωτικού τομέα σε επιμέρους projects που διαμορφώνουν νέες συνεργατικές κουλτούρες, δημιουργούν προστιθέμενη αξία και οδηγούν σε οικονομικές, κοινωνικές και πολιτιστικές επιπτώσεις για ερευνητικούς εταίρους και την ευρύτερη κοινωνία. Οι κοινότητες δημιουργίας (ΚΔ) χαρακτηρίζονται από τη συμμετοχή ποικίλου φάσματος ενδιαφερομένων, εμπλεκόμενων μερών και χρηστών. Εργάζονται για τη δημιουργία ενός δικτύου συνεργασίας και ανταλλαγών, διαδίδοντας μοντέλα συνεργασίας και σε περαιτέρω ερευνητικά και επαγγελματικά περιβάλλοντα.
Οι ΚΔ μπορεί να περιλαμβάνουν συνδυασμούς ομάδων ενεργών πολιτών, εργαζομένων, επιχειρηματιών, ερευνητών, ακαδημαϊκών εμπειρογνωμόνων, φορέων της τοπικής, περιφερειακής και κεντρικής κυβέρνησης, ιδρυμάτων, σωματείων και, βέβαια, ευρωπαϊκών θεσμών.
Η ευρύτερη προσέγγιση χρησιμοποιεί τον όρο για να αναδείξει μια ομάδα ανθρώπων που συγκεντρώνονται και συγκλίνουν γύρω από μια κοινή πρόκληση ή θεματική, με σκοπό να δημιουργήσουν, να δράσουν και να μοιραστούν ιδέες, προγράμματα και πρακτικές.
Λαμβανομένων υπόψη των εμπειρικών ευρημάτων και των προγραμμάτων που έχουν ήδη συσχετιστεί με τις ΚΔ με την στενότερη έννοια (π.χ. το σχεδιασμό και την εφαρμογή πρακτικών συνεργασίας δημόσιων και ιδιωτικών φορέων στην αντιμετώπιση των κοινωνικών και πολιτιστικών επιπτώσεων της πανδημίας Covid19), η ευρύτερη προσέγγιση στις κοινότητες δημιουργίας μας ενθαρρύνει να αναλογιστούμε πλαίσια και πλατφόρμες που σχεδιάζουν, προτείνουν και – συχνά – επιχειρούν να εφαρμόσουν νέες ιδέες για την επίλυση εκπαιδευτικών, κοινωνικών, πολιτιστικών και πολιτικών προβλημάτων και την αντιμετώπιση αντίστοιχων προκλήσεων, την αξιοποίηση της διδασκαλίας της τέχνης και των μορφών συμπερίληψης και συμμετοχής στην πολιτειακή παιδεία, την κοινωνική και ανθρωπιστική αξιοποίηση των νέων τεχνολογικών οριζόντων.
Σε αυτό το ευρύ αλλά διακριτό πλαίσιο, μας ενδιαφέρουν μελέτες για τις διαφορετικές προσεγγίσεις και απόψεις σχετικά με:
Βασικός σκοπός του 11ου Διεθνούς Συνεδρίου του Ι.Α.Κ.Ε. είναι η κριτική διερεύνηση και η ανάπτυξη επιστημονικού διαλόγου γύρω από τα ζητήματα αυτά. Αναφορικά τόσο με τις ευκαιρίες που παρουσιάζονται όσο και με τα προβλήματα που ενδεχομένως προκύπτουν, είναι απαραίτητη η γνώση και η προετοιμασία των πολιτών για τις μορφές συνύπαρξης με τη διαμόρφωση συνθηκών για την ανάπτυξη των ΚΔ, τις μορφές ανάπτυξης συλλογικών αναζητήσεων απάντησης στις προκλήσεις και την ενθάρρυνση της πρωτοβουλίας των πολιτών για τον ρόλο, μεταξύ άλλων, της τεχνητής νοημοσύνης και τις νέες σχέσεις που διαμορφώνονται μεταξύ των πολιτών και της πολιτείας. Η εκπαίδευση, η παιδεία και η πολιτική συμμετοχή έχουν να διαδραματίσουν καθοριστικούς ρόλους σε αυτή την θεματική όπως διαμορφώνεται μπροστά στα μάτια μας.
Όπως κάθε χρόνο, το Ι.Α.Κ.Ε. θα τιμήσει μια εξέχουσα προσωπικότητα του Ελληνισμού κατά την εναρκτήρια Πανηγυρική Συνεδρίαση, η οποία φέτος θα πραγματοποιηθεί στις 9 Μαΐου 2025.
ΘΕΜΑΤΙΚΕΣ ΤΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ
Με αφετηρία το κεντρικό θέμα, το Συνέδριο εστιάζει το ενδιαφέρον του στις παρακάτω θεματικές περιοχές, χωρίς να αποκλείονται και όσες άλλες απορρέουν από τον γενικότερο τίτλο του:
Συλλογική Δράση, Πολιτική Συμμετοχή και Δημιουργικές Κοινότητες
Κοινωνική Παιδεία, Εκπαίδευση και Πολιτισμός
Ψηφιακές Τεχνολογίες και Δημιουργικές Πρωτοβουλίες
ΣΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΛΑΒΟΥΝ ΜΕΡΟΣ
ΜΟΡΦΗ ΕΡΓΑΣΙΩΝ – ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΩΝ
Στο Συνέδριο μπορούν να παρουσιαστούν:
Στα πρακτικά του Συνεδρίου δημοσιεύονται τα πλήρη κείμενα όλων των εγκεκριμένων από τους κριτές εργασιών, ανεξάρτητα από τη μορφή παρουσίασής τους. Αναλυτικές οδηγίες για τη δομή και τη μορφή των εισηγήσεων και των ανακοινώσεων θα αναρτηθούν στις ιστοσελίδες του Ι.Α.Κ.Ε.
Επιπρόσθετα, στις εργασίες του Συνεδρίου εντάσσονται:
ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΕΣ ΚΑΙ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
Όσοι και όσες επιθυμείτε να συμμετάσχετε στο Συνέδριο ως Εισηγητές –με εισήγηση ή αναρτημένη ανακοίνωση ή εργαστήριο– πρέπει να αποστείλετε περίληψη της εργασίας σας μέσω της ειδικής φόρμας στην ιστοσελίδα: http://www.iake.gr ή http://iake.weebly.com, όπου υπάρχουν και οι απαιτούμενες οδηγίες. Το κείμενο της περίληψης πρέπει να είναι μέχρι 300 λέξεις και να συνοδεύεται από τα στοιχεία των συγγραφέων, καθώς και την αναγραφή του είδους της εργασίας και του θεματικού άξονα που ανήκει.
Κάθε εργασία μπορεί να υποβάλλεται από έναν/μία μέχρι τέσσερις εισηγητές. Κάθε εισηγητής μπορεί να συμμετέχει με δύο το πολύ εργασίες, με την ιδιότητα του πρώτου, δεύτερου, τρίτου ή τέταρτου εισηγητή.
Η αποδοχή ή απόρριψη της περίληψης θα ανακοινωθεί έως τις 3 Φεβρουαρίου 2025.
ΚΟΣΤΟΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ
Οι εισηγητές θα καταβάλουν το οφειλόμενο ποσό συμμετοχής μετά την έγκριση της περίληψής τους, στις ημερομηνίες που θα ανακοινωθούν με επόμενη ανακοίνωση.
ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ – ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΕΡΓΑΣΙΩΝ
Το Ι.Α.Κ.Ε. θα βραβεύσει τις βέλτιστες επιστημονικές εργασίες, ανά θεματικό άξονα του Συνεδρίου, στις κατηγορίες:
Α. Καλύτερη επιστημονική εργασία
Β. Καλύτερη διδακτική πρόταση
Με στόχο την ενίσχυση νέων ερευνητών και επιστημόνων, θα βραβευτούν, επικουρικά, οι αξιολογότερες εργασίες, οι οποίες θα υποβληθούν από: α) προπτυχιακούς φοιτητές, β) μεταπτυχιακούς φοιτητές, γ) υποψήφιους διδάκτορες, δ) επιστήμονες-ερευνητές που παρουσιάζουν μια πρωτότυπη επιστημονική εργασία ή διδακτική πρόταση.
Τα αποτελέσματα του Διαγωνισμού θα εξάγει η Επιστημονική Επιτροπή με βάση τα γενικά αποτελέσματα της ανώνυμης κρίσης των τελικών κειμένων των εργασιών. Η διαδικασία κρίσης των τελικών κειμένων ακολουθεί την αξιολόγηση των περιλήψεων. Τα πλήρη κείμενα των εργασιών αξιολογούνται με βάση τα ποιοτικά χαρακτηριστικά τους στα κριτήρια: α) πρωτοτυπία, β) μεθοδολογία, γ) δομή, δ) περιεχόμενο, ε) τεκμηρίωση.
Στη βράβευση θα μετέχουν αποκλειστικά οι εργασίες οι οποίες θα έχουν υποβληθεί μέχρι τις 3 Μαρτίου 2025.
Η απονομή των επαίνων και των διακρίσεων θα γίνει στην τελετή λήξης του Συνεδρίου. Οδηγίες για την εκπόνηση των πλήρων κειμένων των τελικών εργασιών υπάρχουν στις ιστοσελίδες μας: http://www.iake.gr και https://iake.weebly.com
ΠΑΡΑΛΛΗΛΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ
Στο πλαίσιο του Συνεδρίου, προγραμματίζεται σειρά παράλληλων δραστηριοτήτων και εκδηλώσεων, με στόχο τη γνωριμία, την ψυχαγωγία και την αλληλεπίδραση των συνέδρων και των συνοδών τους.
Η QQML διοργανώνεται για 17η χρονιά και υποδέχεται συνέδρους από όλο τον κόσμο.
Το συνέδριο θα είναι υβριδικό και φέτος: Με φυσική παρουσία και ψηφιακή υποστήριξη. Όσοι επιλέξουν να παραστούν με φυσική παρουσία, το συνέδριο θα λάβει χώρα, μεταξύ 27-31 Μάϊου στη Λισαβόνα της Πορτογαλίας.
Target Group
Το Target Group περιλαμβάνει επαγγελματίες βιβλιοθηκών με μια ευρύτερη έννοια: καθηγητές, ερευνητές, φοιτητές, διοικητικούς υπαλλήλους, ενδιαφερόμενους φορείς, τεχνολόγους, μουσειολόγους, αρχειονόμους, υπεύθυνους λήψης αποφάσεων και διευθυντές, επιστήμονες πληροφόρησης, βιβλιοθηκονόμους, διαχειριστές αρχείων, προγραμματιστές ιστοσελίδων, ειδικούς πληροφορικής, ταξινομητές, στατιστικολόγους, διευθυντές μάρκετινγκ, φιλόλογους, βιβλιοθηκονόμους θεμάτων και βιβλιοθηκονόμους αναφοράς κ.λπ.
Το θέμα του συνεδρίου
Μετασχηματισμός και καινοτομία στα αρχεία και τις βιβλιοθήκες στην ψηφιακή εποχή: Διαχείριση, συντήρηση, βιωσιμότητα και τεχνολογικός αντίκτυπος
Μεταξύ άλλων, το συνέδριο θα υποστηρίξεις τα εξής θέματα
Ποιοτικές και ποσοτικές μελέτες της συμπεριφοράς των χρηστών σε δημόσια, πανεπιστημιακά και σχολικά αρχεία και βιβλιοθήκες
– Ανάλυση των αλληλεπιδράσεων μεταξύ χρηστών, αρχείων και βιβλιοθηκών, προσδιορίζοντας πώς οι επαγγελματίες μπορούν να βελτιστοποιήσουν τις προσφερόμενες υπηρεσίες.
– Αξιολόγηση του αντίκτυπου των αρχειακών και βιβλιοθηκονομικών πρακτικών στην εμπειρία των χρηστών.
Βιβλιομετρία και αξιολόγηση της επιστημονικής παραγωγής σε ακαδημαϊκές και εξειδικευμένες βιβλιοθήκες
– Ο ρόλος του διαχειριστή πληροφοριών στην εφαρμογή της βιβλιομετρίας για τη μελέτη του αντίκτυπου των επιστημονικών δημοσιεύσεων.
– Η συμβολή του διαχειριστή πληροφοριών στην οργάνωση και διατήρηση ακαδημαϊκών δεδομένων και συλλογών.
Διαχείριση συλλογών και μεταδεδομένων σε εθνικά, πανεπιστημιακά και σχολικά αρχεία και βιβλιοθήκες
– Ο ρόλος των αρχειονόμων και των βιβλιοθηκονόμων στην επιμέλεια των συλλογών και στη δημιουργία μεταδεδομένων για τη διευκόλυνση της ανάκτησης πληροφοριών.
– Πρακτικές διαχείρισης πληροφοριών για τη διασφάλιση της διατήρησης και της συνεχούς πρόσβασης σε φυσικές και ψηφιακές συλλογές.
Βιβλιοθήκες και Στόχοι Βιώσιμης Ανάπτυξης (ΣΒΑ): Πανεπιστημιακές, σχολικές και δημοτικές βιβλιοθήκες σε έργα ανοικτής πρόσβασης
– Πώς οι διαχειριστές πληροφοριών προωθούν τους ΣΒΑ με τον εκδημοκρατισμό της πρόσβασης στη γνώση.
– Ο ρόλος των διαχειριστών πληροφοριών στη διατήρηση και διευκόλυνση της πρόσβασης σε έγγραφα και υλικό που σχετίζονται με την κοινωνική και πολιτιστική μνήμη, σύμφωνα με τους ΣΒΑ.
Ψηφιακή συντήρηση και αρχεία: Εθνικά και Πανεπιστημιακά Αρχεία και Βιβλιοθήκες: Προκλήσεις και Ευκαιρίες
– Ο ρόλος των αρχειονόμων στη διατήρηση και διάδοση ψηφιακών συλλογών, διασφαλίζοντας ότι τα ιστορικά έγγραφα είναι προσβάσιμα για τις μελλοντικές γενιές.
– Πρωτοβουλίες ανοικτής πρόσβασης υπό την καθοδήγηση των διαχειριστών πληροφοριών για την προώθηση της ψηφιακής διατήρησης.
Επιπτώσεις της Τεχνητής Νοημοσύνης (ΤΝ) στα Αρχεία και τις Βιβλιοθήκες: Διαχειριστές πληροφοριών: Ευκαιρίες και προκλήσεις για τους διαχειριστές πληροφοριών
– Ανάλυση του αντίκτυπου της τεχνητής νοημοσύνης στην αυτοματοποίηση διαδικασιών και στη διαχείριση συλλογών από αρχειονόμους, βιβλιοθηκονόμους και διαχειριστές πληροφοριών.
– Ηθικές και πρακτικές εκτιμήσεις για τη χρήση της ΤΝ σε αρχεία και βιβλιοθήκες.
Συμπράξεις και δίκτυα συνεργασίας μεταξύ εθνικών, πανεπιστημιακών, σχολικών, δημοτικών, αρχειακών και βιβλιοθηκών σε έργα ανοικτής πρόσβασης
– Ο ρόλος των διαχειριστών πληροφοριών στη δημιουργία δικτύων συνεργασίας που προωθούν την κοινή χρήση πόρων και την ανοικτή πρόσβαση.
– Συνεργασία μεταξύ διαχειριστών πληροφοριών από διαφορετικά ιδρύματα για τη διατήρηση και διάδοση ψηφιακών και φυσικών συλλογών.
Πανεπιστημιακές, σχολικές και εξειδικευμένες βιβλιοθήκες ως κέντρα υποστήριξης της διδασκαλίας, της έρευνας και της ανοικτής πρόσβασης
– Η συμβολή των διαχειριστών πληροφοριών στην υποστήριξη της έρευνας και της διδασκαλίας μέσω της διαχείρισης αποθετηρίων Ανοικτής Πρόσβασης.
– Οι διαχειριστές πληροφόρησης ως θεματοφύλακες της ακαδημαϊκής μνήμης, εξασφαλίζοντας συνεχή πρόσβαση σε έγγραφα απαραίτητα για την έρευνα.
Καινοτομία στη διαχείριση δημόσιων, σχολικών και πανεπιστημιακών βιβλιοθηκών
– Καινοτόμες πρωτοβουλίες με επικεφαλής αρχειονόμους, βιβλιοθηκονόμους και διαχειριστές πληροφοριών, για τη βελτίωση της διαχείρισης των συλλογών και των υπηρεσιών.
– Μέθοδοι για την αξιολόγηση του αντίκτυπου των νέων τεχνολογιών και πρακτικών στη διαχείριση αρχείων και βιβλιοθηκών.
Virtual Assistants και εργαλεία υποστήριξης χρηστών σε πανεπιστημιακές, σχολικές και δημόσιες βιβλιοθήκες
– Εφαρμογή των virtual assistants και άλλων τεχνολογιών για την υποστήριξη των διαχειριστών πληροφοριών στην εξυπηρέτηση των χρηστών.
– Μετασχηματισμός του ρόλου των διαχειριστών πληροφοριών με τη χρήση νέων τεχνολογικών εργαλείων για την υποστήριξη της έρευνας και της πρόσβασης στην πληροφορία.
Πληροφοριακή επάρκεια σε πανεπιστημιακές, σχολικές, δημόσιες και ανοικτής πρόσβασης βιβλιοθήκες
– Ο ρόλος των διαχειριστών πληροφοριών στην προώθηση του πληροφοριακού αλφαβητισμού μεταξύ των φοιτητών, των ερευνητών και της κοινότητας.
– Πρωτοβουλίες των βιβλιοθηκονόμων για τη βελτίωση των πληροφοριακών δεξιοτήτων μέσω αποθετηρίων ανοικτής πρόσβασης.
Τριτοβάθμια εκπαίδευση στις επιστήμες της πληροφορίας: Μεταπτυχιακά και Διδακτορικά Προγράμματα
– Ο ρόλος των μεταπτυχιακών και διδακτορικών προγραμμάτων στις Επιστήμες της Πληροφορίας στην εκπαίδευση αρχειονόμων, βιβλιοθηκονόμων και διαχειριστών πληροφοριών.
– Η συμβολή αυτών των προγραμμάτων στην προώθηση της έρευνας και της καινοτομίας στη διαχείριση της πληροφορίας, τη διατήρηση εγγράφων και τις υπηρεσίες βιβλιοθηκών.
Ο κανονισμός για τη προστασία των προσωπικών δεδομένων (κανονισμός (ΕΕ) 2016/679) και η εφαρμογή του από τους διαχειριστές πληροφοριών σε αρχεία και βιβλιοθήκες
– Θεωρητικές έρευνες και μελέτες περιπτώσεων
Το Συνέδριο θα πραγματοποιηθεί στην αγγλική και πορτογαλική γλώσσα
Περισσότερες πληροφορίες για τα proposals και τον τρόπο υποβολής τους μπορείτε να δείτε εδώ: www.qqml.org/call-of-proposals/
Με μεγάλη επιτυχία και ιδιαίτερο ενδιαφέρον πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα 2 Δεκεμβρίου 2024, η 8η Hμερίδα με τίτλο «Δημόσια Υγεία, Τέχνη και Αλληλεγγύη», που διοργάνωσαν το ΠΜΣ Δημόσια Υγεία–Public Health και το Εργαστήριο Υγιεινής του Τμήματος Ιατρικής, σε συνεργασία με το Εργαστήριο Σκηνικής Πράξης και Λόγου του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πατρών.
Η εκδήλωση, η οποία έλαβε χώρα στο Συνεδριακό και Πολιτιστικό Κέντρο του Πανεπιστημίου Πατρών, προσέλκυσε από φοιτητές και επαγγελματίες της υγείας μέχρι καλλιτέχνες και εκπροσώπους της κοινωνίας των πολιτών.
Ένα ταξίδι στη Δημόσια Υγεία, την Τέχνη και την Αλληλεγγύη
Με συντονιστή της τον Καθηγητή Υγιεινής του Τμ. Ιατρικής του Πανεπιστημίου Πατρών κ. Απόστολο Βανταράκη, η ημερίδα επικεντρώθηκε στη σύνδεση της δημόσιας υγείας με την τέχνη και την αλληλεγγύη, προσφέροντας μια μοναδική πλατφόρμα για ανταλλαγή ιδεών και εμπειριών. Οι συμμετέχοντες είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν επιστημονικές εισηγήσεις, διαδραστικές συζητήσεις, καθώς και μια εξαιρετική καλλιτεχνική παράσταση.
Η πρώτη ενότητα, με τίτλο «Δημόσια Υγεία και Αλληλεγγύη», ανέδειξε τη σημασία της αλληλεγγύης και των ουσιαστικών πολιτικών υγείας στη στήριξη ευάλωτων πληθυσμών, την προώθηση του εμβολιασμού και την προαγωγή της ψυχικής υγείας. Οι εισηγήσεις των κ.κ. Απόστολου Βεΐζη, Άγη Τερζίδη και Νίκου Γκιωνάκη, οι οποίοι τιμήθηκαν για την πολύτιμη συνεισφορά τους στη Δημόσια Υγεία, προσέλκυσαν τεράστιο ενδιαφέρον και έδωσαν τροφή για σκέψη αλλά και εργαλεία για δράση.
Στη δεύτερη ενότητα, με τίτλο «Αθλητισμός, Τέχνη και Αλληλεγγύη», η συζήτηση εστίασε στις ιστορίες συμπερίληψης και τις καλλιτεχνικές προσεγγίσεις που αναδεικνύουν τη σημασία της αποδοχής και της διαφορετικότητας.
Η ημερίδα κορυφώθηκε με την παράσταση σύγχρονου χορού «Dancing (fancy)» από την Ομάδα Σύγχρονου Χορού Πρόσχημα, η οποία εντυπωσίασε το κοινό με την ερμηνεία και τη χορογραφική της ευαισθησία. Η παράσταση προσέφερε στο κοινό μια μοναδική εμπειρία, εστιάζοντας στις πολλαπλές πτυχές του ανθρώπινου σώματος, της αποδοχής και της διαφορετικότητας.
Με τη χορογραφική επιμέλεια της Μαρίας Κολιοπούλου και τις εξαιρετικές ερμηνείες των Κ. Αβραμοπούλου, Κ. Γεβετζή και Λ. Παπαδάκη, το έργο ανέδειξε το πώς η τέχνη μπορεί να φωτίσει τα χαρακτηριστικά που δεν θεωρούνται πάντα «αποδεκτά» στον δημόσιο χώρο και στη σκηνή. Μέσα από δυναμικές κινήσεις, ευαίσθητες αφηγήσεις και εντυπωσιακές χορογραφικές συνθέσεις, το «Dancing (fancy)» κάλεσε το κοινό να επαναπροσδιορίσει την έννοια της ομορφιάς, της διαφορετικότητας και της συμπερίληψης.
Ενισχύοντας τις δράσεις εξωτερίκευσης και προβολής, με στόχο την προσέλκυση επισκεπτών όλο τον χρόνο, ο Δήμος Ηρακλείου συνεχίζει την ανάδειξη της νέας του πρότασης μέσα από την τουριστική καμπάνια “loveHER | 5 Senses | 365 Days”, θέτοντας στο επίκεντρο τα πρώτα γράμματα της λέξης “Heraklion”.
Η καμπάνια παρουσιάστηκε από τον Αντιδήμαρχο Οικονομικών & Ανάπτυξης της Τοπικής Οικονομίας Γιώργο Αγριμανάκη σε ειδική εκδήλωση στην καρδιά του Πειραιά, που πραγματοποιήθηκε την Τρίτη 26.11.2024, προβάλλοντας τις αξίες της φιλοξενίας, του πολιτισμού, της ιστορίας και της αυθεντικής γαστρονομίας του Ηρακλείου. Ο Γιώργος Αγριμανάκης αναφέρθηκε στη σπουδαιότητα της πρωτοβουλίας, δηλώνοντας: «Η καμπάνια “loveHER” δεν είναι απλώς μια πρωτοβουλία προβολής της πόλης μας, αλλά μια στρατηγική επένδυση στην εξωστρέφεια, τη δημιουργικότητα και την αυθεντικότητα που χαρακτηρίζουν το Ηράκλειο. Ένα σημείο αναφοράς για τον Δήμο μας αλλά και για όλη την Κρήτη, δίνοντας το στίγμα μιας πόλης που εξελίσσεται διαρκώς και πρωτοπορεί στο διεθνές τουριστικό περιβάλλον. Με τη συγκεκριμένη δράση στην Αθήνα, στόχος μας ήταν να αγγίξουμε εκείνους που διαμορφώνουν τη γνώμη των ταξιδιωτών παγκοσμίως και να αναδείξουμε το Ηράκλειο ως έναν μοναδικό προορισμό που συνδυάζει πολιτισμό, γαστρονομία και βιώσιμη τουριστική ανάπτυξη. Η ιδιαίτερα θετική ανταπόκριση που εισπράξαμε, μας γεμίζει αισιοδοξία και μας δίνει δύναμη να συνεχίσουμε δυναμικά τη δουλειά μας για να κάνουμε το Ηράκλειο έναν κορυφαίο προορισμό σε διεθνές επίπεδο».
Με αφορμή τη συμπλήρωση πενήντα ετών από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, το Ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων για τον Κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία και το Ίδρυμα Κοινοβουλευτισμού και Συμμετοχικής Δημοκρατίας της κυπριακής Βουλής των Αντιπροσώπων, σε συνεργασία με τη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Κύπρου, διοργανώνουν στις 22 και 23 Νοεμβρίου επιστημονικό συνέδριο με θέμα: «Η εδραίωση του δημοκρατικού πολιτεύματος στην Κύπρο μετά την τουρκική εισβολή (1974-1993)» στην Αίθουσα Τελετών του Πανεπιστημίου Κύπρου. Το συνέδριο πραγματεύεται τη μεταπολεμική πολιτική ανασυγκρότηση που ακολούθησε το θανάσιμο πλήγμα της εισβολής (1974) και του θανάτου του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου (1977).
Σε μία πρώην αποικιοκρατούμενη χώρα και σε ένα πολύ νεαρό κράτος, όπου ήταν αδύνατο να εφαρμοστεί πλήρως το Σύνταγμά του, μετά την κρίση του 1963, και ακολουθείτο το εξ ορισμού δυσχερές στην εφαρμογή του «Δίκαιο της Ανάγκης», εύλογα θα μπορούσε να υποστηριχτεί ότι, μετά το 1974, η χώρα θα περιερχόταν σε κατάσταση χάους. Αντίθετα, όμως, η Κυπριακή Δημοκρατία σημείωσε σημαντικά βήματα ως προς την εδραίωση των δημοκρατικών θεσμών και του φιλελεύθερου πολιτεύματος. Δεν θα ήταν υπερβολή να υποστηριχθεί ότι η εντυπωσιακή πολιτική ανάπτυξη της Κυπριακής Δημοκρατίας – ανάπτυξη που της επέτρεψε να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση – μετά από πλήγματα τέτοιας κλίμακας, αποτελεί φαινόμενο μοναδικό ακόμη και διεθνώς.
Το Ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων για τον Κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία αισθάνεται ιδιαίτερη χαρά καθώς έχει την τιμητική ευκαιρία μιας πολλαπλής συνεργασίας με την κυπριακή Βουλή των Αντιπροσώπων – η κοινή μας έκθεση «Κύπρος, 1974. Η μνήμη είναι η μόνη πατρίδα των ανθρώπων» ήδη λειτουργεί παράλληλα στην Λευκωσία και στην Αθήνα – και με το Ίδρυμά της για τον Κοινοβουλευτισμό και τη Συμμετοχική Δημοκρατία για τη διοργάνωση του σημαντικού αυτού συνεδρίου.
Για περισσότερες πληροφορίες και δήλωση ενδιαφέροντος παρακολούθησης επισκεφθείτε τον σύνδεσμο:
https://www.foundation.cy/democracy-in-cyprus-after-the-invation
Σε μία εποχή που το ζητούμενο στο διεθνές ακαδημαϊκό γίγνεσθαι παραμένει η ανοικτότητα και ο εκδημοκρατισμός της εκπαίδευσης και της έρευνας, οι τεχνολογίες και οι εφαρμογές της Τεχνητής Νοημοσύνης εξαπλώνονται σε όλα τα πεδία, επισπεύδοντας σημαντικές αλλαγές και για τις πανεπιστημιακές βιβλιοθήκες.
Υπάρχουν ενδείξεις ότι οι επικείμενες προκλήσεις θα μεταμορφώσουν τα εργαλεία, τις προσφερόμενες υπηρεσίες των βιβλιοθηκών και ίσως και τη φυσιογνωμία των επαγγελμάτων της πληροφόρησης κατά τα προσεχή χρόνια. Στην χώρα μας, όπου οι βιβλιοθήκες των πανεπιστημίων, επιβιώνουν με διαρκώς μειωμένους οικονομικούς και ανθρώπινους πόρους και με ελλιπές θεσμικό πλαίσιο για την εκπαίδευση και την έρευνα, ενδεχομένως χρειάζεται να εξαντλήσουν τα όρια της ευελιξίας, της εξωστρέφειας, και του κοινωνικού τους ρόλου.
Το Πανελλήνιο Συνέδριο Ακαδημαϊκών Βιβλιοθηκών, που κλείνει φέτος έναν κύκλο τριάντα ετών συνεχούς παρουσίας, θα επιχειρήσει να ιχνηλατήσει τις παραπάνω διαφαινόμενες αλλαγές και να αναδείξει την προβληματική που αναπτύσσεται για τις ακαδημαϊκές βιβλιοθήκες. Απώτερος στόχος του συνεδρίου είναι να προσφέρει τη δυνατότητα γόνιμου διαλόγου, αν είναι δυνατόν και ανάμεσα σε κοινότητες, ώστε να προκύψουν ολοκληρωμένες προτάσεις που θα απαντούν στις αναδυόμενες ανάγκες της ακαδημαϊκής ζωής αλλά και της κοινωνίας.
Ξεκίνησε στις 12 Σεπτεμβρίου στην Αγιά και τη Μελιβοία το 14ο Ετήσιο Συνέδριο European Chestnut Days,που διοργανώνει το Ευρωπαϊκό Δίκτυο Κάστανου EUROCASTANEA και το οποίο θα διαρκέσει μέχρι τις 15 Σεπτεμβρίου 2024. Το συνέδριο γίνεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα.
Το δίκτυο EUROCASTANEA είναι ένα ευρωπαϊκό δίκτυο για το κάστανο που αποτελείται από οργανισμούς που παράγουν κάστανο από 6 χώρες. Τη Γαλλία, την Ιταλία, την Ισπανία, την Πορτογαλία, την Αυστρία και την Ελλάδα και ιδρύθηκε από το ASSEMBLY OF EUROPEAN FRUIT, VEGETABLE AND HORTICULTURAL REGIONS – A.R.E.F.L.H.
Το συνέδριο απευθύνεται σε οργανισμούς, αρχές, ιδρύματα, τοπικούς φορείς, παραγωγούς, γεωπόνους, συνεταιρισμούς και εταιρίες από όλο τον κόσμο που έχουν σχέση με την παραγωγή, την έρευνα, τη μεταποίηση, την προώθηση και την διανομή του κάστανου.
Στόχος του είναι να παρουσιάσει την καλλιέργεια του κάστανου στην Ελλάδα και τις γειτονικές χώρες, να αναδείξει τα κύρια θέματα που απασχολούν τον τομέα όπως οι ασθένειες της καστανιάς, οι καλλιεργητικές πρακτικές στο πλαίσιο της κλιματικής αλλαγής, η Κοινή Αγροτική Πολιτική και η μεταποίηση του κάστανου καθώς και να παρουσιάσει την επιρροή της καλλιέργειας κάστανου στις τοπικές κοινωνίες.
Μέσω του διαλόγου, της συνεργασίας και της δικτύωσης στόχος του Συνεδρίου είναι να αντιμετωπιστούν οι μελλοντικές προκλήσεις, να προστατευτεί η καλλιέργεια κάστανου και να επιτευχθεί η βιωσιμότητα του για ολόκληρο τον τομέα του κάστανου.
Στις 6 Σεπτεμβρίου, η μεγαλύτερη γιορτή του Βιβλίου «ανοίγει τις πύλες της» στο Πεδίον του Άρεως για να υποδεχτεί τους φίλους του βιβλίου και να προσελκύσει νέους αναγνώστες. 200 εκδοτικοί οίκοι, 280 περίπτερα, 200 πολιτιστικές εκδηλώσεις, συναυλίες, θεατρικές παραστάσεις, διαδραστικά εκπαιδευτικά δρώμενα και πολλά άλλα στο μεγάλο 52ο Φεστιβάλ Βιβλίου 2024.
Το 52 ο Φεστιβάλ Βιβλίου διοργανώνει ο Σύνδεσμος Εκδοτών Βιβλίου (Σ.ΕΚ.Β.). Πραγματοποιείται υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού, του Δήμου Αθηναίων, του Εμπορικού Επιμελητηρίου Αθηνών, με τη στήριξη της Περιφέρειας Αττικής, την υποστήριξη του Οργανισμού Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας Δήμου Αθηναίων, και σε συνεργασία με το Μικρό Παρίσι των Αθηνών, το Δίκτυο για τα Δικαιώματα του Παιδιού και το Ωδείο Φίλιππος Νάκας.
Το Days of Art in Greece στο περίπτερο 2 του 51ου Φστιβάλ Βιβλίου
Oι επισκέπτες του Φεστιβάλ, με φόντο τα χιλιάδες βιβλία, θα έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν και να συμμετάσχουν σε ένα πολυποίκιλο, πολιτιστικό γεγονός. Μεταξύ πολλών άλλων εκδηλώσεων, θα πραγματοποιηθούν: Παιδική θεατρική παράσταση «Ο θρύλος της Μουλάν» από την εταιρεία θεατρικών παραγωγών ΜΕΘΕΞΙΣ, παράσταση Καραγκιόζη από το Θέατρο Σκιών «Νικόλα Τζιβελέκη», συναυλία από το Εργαστήρι Ελληνικής Μουσικής του Δήμου Αθηναίων, μουσικές βραδιές από μαθητικά σύνολα του Μουσικού Σχολείου Πειραιά και σπουδαστές του Ωδείου Φίλιππος Νάκας, συναυλία από τον Μάριο Στρόφαλη με τη Μάρθα Μορελεόν και την Ειρήνη Τουμπάκη, εκδήλωση της Ελληνικής Ακαδημίας Κόμικς, τριήμερο παρουσίασης πρωτοεμφανιζόμενων δημιουργών λόγου, συναυλία με τους Σοφία Αρβανίτη, Νίκο Καλλίνη, Μάκη Ψαραδέλλη και το Μουσικό και Φωνητικό Σύνολο Κορίνθου «Ηχοροή».
Το κεντρικό αφιέρωμα του 52ου Φεστιβάλ Βιβλίου 2024 έχει τίτλο «Νεολαία και Ανάγνωση. Από σένα η Άνοιξη εξαρτάται» και είναι επικεντρωμένο στις νεότερες γενιές. Στην ευαισθητοποίησή τους σε κρίσιμα ζητήματα, όπως τα ανθρώπινα δικαιώματα, το περιβάλλον, η ορθή χρήση της τεχνολογίας, η Τεχνητή Νοημοσύνη κ.ά. Στις απαντήσεις που μπορεί να δώσει το Βιβλίο σε καίρια φιλοσοφικά και πρακτικά ερωτήματα και στις διεξόδους που μπορούν να βρουν μέσω του Πολιτισμού.
Την αφίσα και το εξώφυλλο του καταλόγου του 52ου Φεστιβάλ Βιβλίου 2024 κοσμεί έργο του διακεκριμένου Έλληνα εικαστικού, Λεωνίδα Γιαννακόπουλου.
Η εκδήλωση των εγκαινίων θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 7 Σεπτεμβρίου 2024 και ώρα 20:00.
52ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΒΙΒΛΙΟΥ
ΠΕΔΙΟΝ ΑΡΕΩΣ
6-22 Σεπτεμβρίου 2024
Ώρες λειτουργίας
Δευτέρα-Πέμπτη: 18:00-22:30
Παρασκευή & Σάββατο: 18:00-23:00
Κυριακή: 10:30-15:00 & 18:00-22:30
Διοργάνωση: Σύνδεσμος Εκδοτών Βιβλίου (Σ.ΕΚ.Β.)
Όλες οι παγκόσμιες εξελίξεις στη θαλάσσια και αλιευτική βιολογία θα παρουσιαστούν κατά τη διάρκεια του 22ου Ετήσιου Συμποσίου της FishBase, με τίτλο «Fishes in changing ecosystems», το οποίο διοργανώνεται από το Εργαστήριο Ιχθυολογίας του Τμήματος Βιολογίας του ΑΠΘ, τη Δευτέρα 2 και Τρίτη 3 Σεπτεμβρίου 2024 και ώρες 9.00 με 17.30, στο ΚΕΔΕΑ του ΑΠΘ.
Διακεκριμένοι επιστήμονες από 20 χώρες της Αφρικής, Αμερικής, Ασίας, Ευρώπης, και Ωκεανίας, θα παρουσιάσουν τα αποτελέσματα των ερευνών τους που σχετίζονται με τη βιολογία και την οικολογία των υδρόβιων οργανισμών, κυρίως των ψαριών, και την επίδραση ανθρωπογενών δράσεων, κυρίως της κλιματικής αλλαγής και της αλιείας, στη δυναμική των πληθυσμών, στη βιοποικιλότητα των θαλασσών και την ισορροπία των θαλάσσιων οικοσυστημάτων.
Η FishBase ιδρύθηκε το 1990 και είναι η μεγαλύτερη, παγκοσμίως, ηλεκτρονική εγκυκλοπαίδεια και βάση δεδομένων για τα ψάρια, με πληροφορίες για όλα τα είδη ψαριών και περισσότερες από 1.5 εκατομμύρια επισκέψεις κάθε μήνα. Η SeaLifeBase ιδρύθηκε το 2005 και περιέχει πληροφορίες για όλους τους θαλάσσιους οργανισμούς. Το Εργαστήριο Ιχθυολογίας του ΑΠΘ συμμετέχει στη σύμπραξη για τη διαχείριση της FishBase (FishBase Consortium) από το 2004.
Πρόγραμμα Συμποσίου
Η πρώτη ημέρα του Συμποσίου (Advances in Gill Oxygen Limitation Theory) θα είναι αφιερωμένη στην ανατρεπτική θεωρία GOLT για τη σωματική αύξηση των ψαριών και τον εορτασμό των 25 ετών από την έναρξη του διεθνούς δικτύου Sea Around Us (https://www.seaaroundus.org), στο οποίο το Εργαστήριο Ιχθυολογίας είναι μέλος του Επιστημονικού Συμβουλίου. Το Sea Around Us περιέχει όλα τα αλιευτικά δεδομένα για κάθε χώρα και θαλάσσιο οικοσύστημα της Γης.
H δεύτερη ημέρα (Fishes in Mare Nostrum) θα εστιάσει σε θέματα που σχετίζονται με τη FishBase (https://fishbase.se) και τη SeaLifeBase (https://www.sealifebase.se) και περιλαμβάνει τον εορτασμό των 20 χρόνων συμμετοχής του Εργαστηρίου Ιχθυολογίας του ΑΠΘ στη FishBase.
Ο Daniel Pauly στη Θεσσαλονίκη
Η εναρκτήρια ομιλία θα δοθεί από τον μεγαλύτερο επιστήμονα όλων των εποχών στο αντικείμενο της θαλάσσιας αλιευτικής βιολογίας, Καθηγητή στο University of British Columbia του Καναδά και Επίτιμο Διδάκτορα του Τμήματος Βιολογίας ΑΠΘ, Daniel Pauly. Ο Daniel Pauly έχει συγγράψει περισσότερες από 1000 επιστημονικές δημοσιεύσεις και περίπου 20 βιβλία που πραγματεύονται τη βιολογία των θαλάσσιων οργανισμών και τη διαχείριση των πληθυσμών τους, ενώ ήταν από τους πρώτους επιστήμονες που έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου για τις οικοσυστημικές επιπτώσεις της υπεραλίευσης σε παγκόσμιο επίπεδο.
Σύμφωνα με τον Διευθυντή του Εργαστηρίου Ιχθυολογίας και επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας MarinOmics, Καθηγητή Αθανάσιο Τσίκληρα, ο οποίος φέτος προεδρεύει του FishBase Consortium, «η συμμετοχή του Εργαστηρίου Ιχθυολογίας του ΑΠΘ σε διεθνή δίκτυα όπως η FishBase και το Sea Around Us, που είναι αποτέλεσμα της επιστημονικής δυναμικής και διεθνούς αναγνώρισης των δημόσιων ακαδημαϊκών και ερευνητικών ιδρυμάτων, στοχεύει στην αναδόμηση των θαλάσσιων πληθυσμών και οικοσυστημάτων, μέσω της βιώσιμης αλιευτικής διαχείρισης, που θα βελτιώσει την υγεία των θαλασσών, θα μετριάσει τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, ενώ παράλληλα θα ενισχύσει και τα εισοδήματα των ψαράδων».
Περισσότερες πληροφορίες για το Συμπόσιο, το πρόγραμμα και τις ηλεκτρονικές εγγραφές στον σύνδεσμο: https://bit.ly/2024FBsymposium
Σε 13 παραλίες του Δήμου Χανίων κυματίζουν οι Γαλάζιες Σημαίες για το 2024, οι οποίες αποτελούν το διεθνές περιβαλλοντικό σύμβολο ποιότητας, που απονέμεται σε οργανωμένες παραλίες. Οι παραλίες αυτές πληρούν τις αυστηρές προϋποθέσεις, που θέτει το πρόγραμμα, όπως η καταλληλότητα και καθαρότητα των νερών της ακτής, η ασφάλεια των λουόμενων, κα.
Η διαδικασία τοποθέτησης της Γαλάζιας Σημαίας έχει ολοκληρωθεί σε όλες τις παραλίες του Δήμου Χανίων με την τελευταία, τη Γαλάζια Σημαία στον Βλητέ, να τοποθετείται σήμερα, Τετάρτη 17/7/2024, από τους Αντιδημάρχους Τουρισμού, Νεκτάριο Ψαρουδάκη, Περιβάλλοντος, Πρασίνου και Καθαριότητας, Μιχάλη Τσουπάκη, και Τοπικής Οικονομίας και Ανάπτυξης, Γιάννη Νικηφοράκη. Κατά την ανάρτηση της Γαλάζιας Σημαίας, παρών ήταν και ο Πρόεδρος της Τοπικής Κοινότητας Σούδας, Δημήτρης Κλωθάκης.
Επισημαίνεται ότι η παραλία του Βλητέ «πέρασε» τα προηγούμενα δυο χρόνια ένα δοκιμαστικό στάδιο, με εκτεταμένους και αυστηρούς ελέγχους, πριν της αποδοθεί επίσημα η Γαλάζια Σημαία, πιστοποιώντας ότι τηρεί όλες τις προϋποθέσεις και τα κριτήρια.
Ο κ. Ψαρουδάκης σε δηλώσεις του υπογράμμισε: «με την προσθήκη της Γαλάζιας Σημαίας στην παραλία του Βλητέ συμπληρώνονται οι βραβευμένες παραλίες σε όλο το παραλιακό μέτωπο του Δήμου Χανίων με γαλάζιες σημαίες, οι οποίες πιστοποιούν την ποιότητα των νερών αλλά και με εξοπλισμό, που διασφαλίζει την ασφαλή πρόσβαση στην παραλία».
Ο κ. Τσουπάκης, υπεύθυνος για θέματα της Δ.Ε. Σούδας, τόνισε: «πλέον και η Δημοτική Ενότητα Σούδας έχει παραλία με Γαλάζια Σημαία, την παραλία του Βλητέ στη Σούδα, που έχει μεγάλη ανάπτυξη και την έχουν αγκαλιάσει όλοι οι κάτοικοι της περιοχής».
Τέλος, από την πλευρά του ο κ. Νικηφοράκης σημείωσε: «Ως δημοτική αρχή δεν σταματάμε να εφοδιάζουμε με τον κατάλληλο εξοπλισμό τις παραλίες μας, με τα συνεργεία μας να έχουν φροντίσει να τοποθετήσουν νέα αποδυτήρια, διαδρόμους καθώς και επιπλέον καλαθάκια απορριμμάτων και ανακύκλωσης αλλά και να φροντίζουμε να υπάρχουν οι προϋποθέσεις προσβασιμότητας σε όλες τις παραλίες του Δήμου μας, με την παρουσία αυτοκινούμενων θέσεων για ΑμεΑ (SEATRACK) αλλά και ξεχωριστών καθισμάτων τύπου JOB».
Μάλιστα, όπως ανέφερε ο κ. Νικηφοράκης κατατέθηκε φέτος εκ μέρους του Δήμου Χανίων αίτημα για την τοποθέτηση ακόμα 4 νέων αυτοκινούμενων θέσεων για ΑμεΑ (SEATRACK), έτσι ώστε ακόμα περισσότερες παραλίες του Δήμου να διαθέτουν τον εξοπλισμό, που θα διασφαλίζει την άνετη πρόσβαση στη θάλασσα για τα Άτομα με Αναπηρία.
Οι παραλίες, στις οποίες αναρτήθηκαν οι Γαλάζιες Σημαίες για τη φετινή καλοκαιρινή σεζόν είναι: 7 στη Δ.Ε. Νέας Κυδωνίας: Χρυσή Ακτή, Άγιοι Απόστολοι (2 σημεία), Καλαμάκι,
Σταλός, Αγία Μαρίνα (2 σημεία), 4 στη Δ.Ε. Ακρωτηρίου: Αγ. Ονούφριος, Καλαθάς, Σταυρός, Μαράθι, 1 στη Δ.Ε. Χανίων: Νέα Χώρα και 1 στη Δ.Ε. Σούδας: Βλητές.
Το ΙΑ/ΕΤΕ, μπροστά στα νέα δεδομένα και στις προκλήσεις που διαμορφώνει η νέα ψηφιακή εποχή για την ταυτότητα και, συνακόλουθα, για τη διαχείριση των αρχείων, επέλεξε στο πλαίσιο της Διεθνούς Ημέρας Αρχείων 2024 να διοργανώσει ημερίδα εργασίας (workshop) με θέμα «Το Ιστορικό Αρχείο της Εθνικής Τράπεζας στη νέα ψηφιακή εποχή. Προκλήσεις και προοπτικές ως προς τη διαχείριση των ηλεκτρονικών αρχείων».
Η ημερίδα αποσκοπεί στην έναρξη σχετικής συζήτησης με άλλες εμπλεκόμενες στη διαχείριση των αρχείων της Τράπεζας διευθύνσεις, προκειμένου από κοινού να εντοπιστούν, προβλεφθούν και σχεδιαστούν εγκαίρως όλες εκείνες οι ενέργειες που θα επιτρέψουν −όπως υποδειγματικά έγινε κατά το παρελθόν− τη διατήρηση της ιστορικής μνήμης του οργανισμού στο μέλλον και την ανάδειξη της ιστορικής του συνέχειας, κεντρικό στόχο της Εθνικής Τράπεζας ήδη από το 1938.
Φτάνοντας στη 12η Διοργάνωσή του, το 100% Hotel Show έχει αποδείξει ότι αποτελεί την πιο σύγχρονη Ξενοδοχειακή Έκθεση στην Ελλάδα, καθώς δε διστάζει να κάνει αλλαγές στη δομή του, προκειμένου να προσφέρει μια φρέσκια πρόταση στους επισκέπτες του. Από την απλοποίηση των περιπτέρων του, για να διευκολύνει τους εκθέτες να συμμετέχουν αλλά και τους επισκέπτες να ανακαλύψουν ευκολότερα τις λύσεις που επιθυμούν, μέχρι και την παρουσίαση πιο εναλλακτικών εταιρειών από τις συνηθισμένες, το 100% Hotel Show εξελίσσεται διαρκώς στην πιο εύστοχη Έκθεση, προσφέροντας πραγματικές λύσεις και καινοτομία.
Λαμβάνοντας ωστόσο υπόψιν την ιδιαίτερα απαιτητική καθημερινότητα των ξενοδόχων αλλά και των εργαζομένων στον τουρισμό μέσα στη season, το 100% Hotel Show προχωράει σε μια ακόμη πιο σημαντική αναβάθμιση, δημιουργώντας έναν lifestyle θεσμό που θα αποσυμπιέσει τους ξενοδόχους και θα προσφέρει με έναν ακόμη πιο ξεκάθαρο τρόπο λύσεις και τεχνογνωσία. Με δεδομένα τα παραπάνω, το 100% Hotel Show ανακοινώνει τις 4 σημαντικές αλλαγές που πρέπει να γνωρίζετε.
—————————-
Λαμβάνοντας υπόψιν τον φόρτο εργασίας των ξενοδοχείων αλλά και την ανάγκη έγκαιρου προγραμματισμού της επόμενης season, το 100% Hotel Show μεταφέρεται στις 09 – 11 Νοεμβρίου, μια εβδομάδα νωρίτερα από την καθιερωμένη του ημερομηνία. Με αυτό τον τρόπο, οι ξενοδόχοι θα μπορέσουν να επισκεφθούν την έκθεση ακριβώς μετά το κλείσιμο της season, έχοντας «νωπές» τις ανάγκες που προέκυψαν, αλλά θα έχουν και την ευκαιρία του έγκαιρου προγραμματισμού της επόμενης season, κάτι που επιπλέον τους επιτρέπει να δημιουργήσουν και τον απαραίτητο προσωπικό χρόνο ξεκούρασης για τον Δεκέμβριο, που αποτελεί παραδοσιακά τον «ξενοδοχειακό μήνα διακοπών». Παράλληλα, οι εταιρείες που συμμετέχουν θα έχουν το χρονικό πλεονέκτημα σύναψης συμφωνιών, αφού θα έχουν τη δυνατότητα να συναντήσουν τους ξενοδόχους πολύ νωρίτερα σε σχέση με άλλα ξενοδοχειακά events.
Αναδιαμορφώνοντας το πρώτο τμήμα της έκθεσης, οι πιο δραστήριες εταιρείες στον ξενοδοχειακό κλάδο θα έχουν τη δυνατότητα να παρουσιαστούν στη νέα ενότητα Trending Brands, ξεχωρίζοντας από τον ανταγωνισμό. Η ενότητα αυτή θα φιλοξενήσει μερικά από τα πιο εντυπωσιακά και conceptual περίπτερα, ενώ θα προάγεται η σταθερή διοργάνωση micro events που θα δημιουργήσουν ένα κομβικό σημείο αναφοράς της έκθεσης, αλλά και ένα διαφορετικό vibe που θα μετατρέψει την επίσκεψη στην έκθεση σε μια πραγματικά ευχάριστη και ουσιώδη εμπειρία. Στο τμήμα αυτό θα έχουν την ευκαιρία να παρουσιαστούν για πρώτη φορά εταιρείες από όλο το φάσμα λύσεων για ξενοδοχεία, ενώ θα γίνει λανσάρισμα και νέων προϊόντων και υπηρεσιών.
Εξελίσσοντας τις βάσεις που τέθηκαν στις προηγούμενες διοργανώσεις, ο Αρχιτέκτονας μπαίνει ακόμη πιο δυναμικά στο DNA της έκθεσης με ολοένα και περισσότερα αρχιτεκτονικά γραφεία να συμμετέχουν ως εκθέτες. Η νέα λογική της ενότητας Hotel Design τοποθετεί στο επίκεντρο τα αρχιτεκτονικά γραφεία που ορίζουν τον παλμό και την τεχνογνωσία, ενώ η ενότητα αυτή θα φιλοξενήσει παράλληλα και τις κορυφαίες εταιρείες με υλικά, έπιπλα και υφάσματα αλλά και τεχνικές εταιρείες που συμβάλλουν καθοριστικά στην ανάπτυξη των ξενοδοχείων. Έτσι, ο επισκέπτης θα μπορεί να ανακαλύπτει λύσεις στο κομμάτι του Design, αλλά παράλληλα και τους ειδικούς που θα μπορούν να επιμεληθούν την εφαρμογή και την υλοποίηση.
Έχοντας ως πυλώνα της διοργάνωσης τα Ξενοδοχειακά Workshops του 100% Hotel Show, η έκθεση προχωράει στο επόμενο βήμα της στην ξενοδοχειακή τεχνογνωσία, δημιουργώντας την ειδική αίθουσα για τα Hotel Tech Demos που θα καλύψουν πρακτικά θέματα χρήσης ξενοδοχειακών τεχνολογιών. Πιο συγκεκριμένα, η αίθουσα αυτή θα φιλοξενήσει τις κορυφαίες εταιρείες του κλάδου, που θα εκπαιδεύσουν πρακτικά το κοινό στη χρήση booking engine, pms και rms, ενώ θα υπάρξουν και ειδικά sessions σχετικά με google ads αλλά και χρήση social media.
————————
Το 1924, στη Βουλή της χώρας συμμετείχαν μόνο Φιλελεύθεροι βουλευτές λόγω της αποχής της αντιβενιζελικής παράταξης από τις εκλογές του 1923. Παρόλα αυτά, μόνο από σταθερότητα δεν χαρακτηρίστηκε η πολιτική κατάσταση της χώρας. Η χρονιά ξεκίνησε με κυβέρνηση Στυλιανού Γονατά, τον Ιανουάριο ανέλαβε η κυβέρνηση του Ελευθερίου Βενιζέλου που όμως αποδείχτηκε βραχύβια λόγω των διαφωνιών για το «Πολιτειακό». Νέα κυβέρνηση της χώρας ήταν αυτή του Γεωργίου Καφαντάρη που διατηρήθηκε ως τον Μάρτιο για να τη διαδεχτεί η κυβέρνηση του Αλέξανδρου Παπαναστασίου. Εσωτερικές προστριβές οδήγησαν στην παραίτηση του πρωθυπουργού και την εξουσία ανέλαβε η «κυβέρνηση των θερινών διακοπών» με πρωθυπουργό τον Θεμιστοκλή Σοφούλη. Επόμενος πρωθυπουργός, και τελευταίος για το 1924, ήταν ο Ανδρέας Μιχαλόπουλος.
Η χώρα είχε να αντιμετωπίσει την πολιτική αστάθεια αλλά αυτό δεν ήταν το σημαντικότερο πρόβλημα. Λίγους μόλις μήνες μετά την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάννης και την υποχρεωτική ανταλλαγή των πληθυσμών ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία, χιλιάδες πρόσφυγες κατοικούσαν σε προσφυγικούς καταυλισμούς σε αναδυόμενες νέες συνοικίες.
Ωστόσο, όπως συμβαίνει πάντα, δίπλα στα μεγάλα καθημερινά ζητήματα, οι άνθρωποι αναζητούν ευκαιρίες για πρόσκαιρη ανάπαυλα. Οι Απόκριες ανέκαθεν υπήρξαν μια τέτοια περίοδος, μια ευκαιρία οι άνθρωποι να βγουν από την ταυτότητα τους, να διασκεδάσουν, να μασκαρευτούν. Μέσα από τις σελίδες των εφημερίδων Βραδυνή και Έθνος του 1924 αποτυπώνεται ο αστικός τρόπος εορτασμού των Αποκριών. Ο συντάκτης της Βραδυνής παρατηρεί ότι η χορευτική κίνηση της χρονιάς δεν είναι καθόλου μικρή αλλά «η χορευτική ζωρότης , ο χορευτικός ενθουσιασμός είναι εκείνα τα οποία ελλείπουν από τα εφετρινάς Απόκρεω». Μια ένδειξη ίσως ότι η ζωή το 1924 προσπαθεί με δειλά βήματα να επανέλθει σε κανονικούς ρυθμούς.
Η τελευταία και πλέον προβεβλημένη Αποκριά (της Τυροφάγου), ακριβώς έναν αιώνα πριν από σήμερα, ήταν στις 9 Μαρτίου. Ήδη από το 1906 το σημαντικότερο αποκριάτικο γεγονός ήταν ο Χορός της Ένωσης Συντακτών που μαζί με το «Λαχείο των Συντακτών» ήταν βασικές πηγές εσόδων του συνδέσμου των συντακτών. Παραδοσιακά ο Χορός γινόταν την τελευταία Κυριακή της Αποκριάς. Ως το 1910 ο Χορός πραγματοποιούταν στο Δημοτικό Θέατρο της Αθήνας και αναβλήθηκε μόνο κατά τις πολεμικές περιόδους. Το 1924 την εκδήλωση θα φιλοξενούσε το Θέατρο Ολυμπίων. Τη μεγαλοπρεπή διακόσμηση του χώρου ανέλαβε ο σκηνογράφος Ιωάννης Αμπελάς και ήταν εμπνευσμένος από ανάκτορα του Φαραώ.
Τον Μάρτιο του 1924 δραστηριοποιούταν ακόμα ο Σύνδεσμος Συντακτών που είχε ιδρυθεί το 1921 για να συμπεριλάβει δημοσιογράφους που δεν ανήκαν στην Ένωση. Μέσα στο έτος ωστόσο ο Σύνδεσμος διαλύθηκε και τα μέλη του προσχώρησαν στην Ένωση. Ο Σύνδεσμος προετοίμασε και το δικό του Χορό την Πέμπτη 6 Μαρτίου στο Θέατρο Κεντρικόν. Η διαφήμιση τόνιζε ότι το ένδυμα για το χορό θα είναι «επίσημον ή πολυτελής μεταμφιέσις». Η είσοδος ήταν με εισιτήριο αλλά και λίγες ημέρες πριν την εκδήλωση δημοπρατούνταν οι θέσεις των θεωρείων. Το Θέατρο Κεντρικόν ήταν στην οδό Κολοκοτρώνη και είχε φιλοξενήσει πολλές σπουδαίες παραστάσεις στα χρόνια της λειτουργίας του.
Εκτός βέβαια από τα σωματεία των Συντακτών ήταν αρκετοί ακόμα οι σύνδεσμοι που διοργάνωναν χορούς στις ημέρες της Αποκριάς αποσκοπώντας προφανώς στην ενίσχυση του ταμείου τους. Στις σελίδες των εφημερίδων αναφέρονται ο Χορός των Συγγραφέων στο «Ντελίς» και ο Χορός των Συνταγματικών Ελληνίδων επίσης στο Κνετρικόν. Σύμφωνα με το άρθρο « ο χορός (των Συνταγματικών Ελληνίδων) θα είναι από απόψεως κοσμικής και από απόψεως εμφανίσεως κάτι τι το υπερόχως ωραίον, θερμόν και συγκινητικόν». Και αυτό διότι στην οργάνωση του θα βοηθήσουν και μέλη της Συνταγματικής Νεολαίας. Η συγκεκριμένη οργάνωση είχε ιδρυθεί το 1924 από απόστρατους βασιλόφρονες αξιωματικούς, έχοντας ως κύριο χαρακτηριστικό τον αντιβενιζελισμό.
Mε την ευκαιρία της Αποκριάς πολλά ακόμα ξενοδοχεία, ζυθοπωλεία, καφεναιά στο κέντρο της Αθήνας αλλά και στις συνοικίες άνοιξαν αίθουσες χορού διοργανώνοντας χορούς. Ανάμεσα τους και οι δύο χοροί στο εστιατόριο «Αβέρωφ» στην οδό Σταδίου απέναντι από τη Βουλή όπου οι συνδαιτυμόνες θα συμμετέχουν σε «χαρτοπόλεμο – αυγοπόλεμο – ανθοπόλεμο» και θα απολάυσουν « Σουπέ – Μπαρ».
Ένας ακόμα χορός που ξεχωρίζει είναι αυτός των «Μποέμ». Ο τίτλος του δίνει και τον τόνο της αμφίεσης. Οι παρευρισκόμενοι καλόύνται να φορέσουν «απλούστατας και τόσον χαρακτηριστικάς ενδυμασίας της εποχής των Μποέμ». Τη μουσική του χορού θα αναλάμβανε η Παρισινή Jazz Band Tardel. Η τζαζ ήταν ένα μουσικό είδος που είχε κάνει δυναμικά την εμφάνιση του στην Αθήνα της δεκαετίας του 1920 και απευθυνόταν κυρίως στην ελίτ που ήθελε να μείνει μακριά από τους μουσικούς ήχους που έφεραν μαζί τους οι πρόσφυγες. Ανάλογος ήταν ο ρόλος και των πολλών σχολών χορού που λειτουργούσαν στην Αθήνα διδάσκοντας δυτικούς χορούς. Ο πιο δημοφιλής χορός της Αποκριάς του 1924 ήταν το Φοξ Μπλού «ο ωραίος, απλός και ρυθμικός χορός» που έχει «ξετρελάνει τους Αθηναίους».
Η περίοδος του Τριωδίου έχει διάρκεια τρείς εβδομάδες και ολοκληρώνεται την Κυριακή της Αποκριάς. Την επόμενη, την Καθαρά Δευτέρα, ξεκινά η περίοδος της νηστείας της Σαρακοστής. Η ίδια η λέξη «Αποκριά», που σημαίνει «αποχή από το κρέας» (από + κρέω) υποδηλώνει ακριβώς αυτή την περίοδο προετοιμασίας των πιστών για τη νηστεία της Σαρακοστής. Παρά τη χριστιανική αυτή σημειολογία, τα έθιμα της Αποκριάς έχουν παγανιστική προέλευση, στην Αρχαία Ελλάδα και στη λατρεία του Διονύσου. Το Μάρτιο, περίπου την ίδια περίοδο με τις Απόκριες, γιορτάζονταν κατά την αρχαιότητα στην Αθήνα τα Ανθεστήρια, γιορτή για τον θεό και τον ερχομό της Άνοιξης. Ο χορός, το κρασί, τα πειράγματα ήταν τα χαρακτηριστικά της γιορτής που επιβιώνουν βέβαια και σήμερα στις ημέρες του καρναβαλιού.
Ασφαλώς, κυρίαρχο στοιχείο της γιορτής ήταν πάντα η μεταμφίεση. Έστω για λίγο ο κάθε άνθρωπος μπορούσε να γίνει κάποιος άλλος, να φερθεί «άκομψα», να εκφραστεί πιο ελεύθερα. Απαραίτητο μέσο για την έκσταση είναι η μάσκα ή έστω το βάψιμο του προσώπου. Στην αρχαιότητα οι πιστοί κάλυπταν το πρόσωπο τους με το κατακάθι από το μούστο και μάσκες, ντύνονταν με προβιές και δέρματα ζώων και προσπαθούσαν να μοιάζουν με τους Σατύρους, του συνοδούς του Διονύσου.
Γέρος, Σκύρος / Geros, Skyros
Όχι πολύ μακριά από αυτή την εικόνα είναι ανάλογες φορεσιές που χρησιμοποιούνται και σήμερα όπως ο Γέρος στη Σκύρο στο έθιμο του «Γέρου της Κορέλας και του Φράγκου» ή τα Μπαμπόυγερα, και οι Μωμόγεροι στη Μακεδονία, που αν και είναι έθιμα των Φώτων, έχουν την ίδια προέλευση.
Τα σκωπτικά τραγούδια, η σάτιρα και το γλέντι είναι στο επίκεντρο όλων των αποκριάτικων εθίμων, απαραίτητα χαρακτηριστικά της ανοιξιάτικης γιορτής της γονιμότητας. Στη Θήβα, την Καθαρή Δευτέρα, γιορτάζεται ο Βλάχικος Γάμος. Με προέλευση από τις γιορτές των ποιμένων, όχι μόνο έχει επιβιώσει και έχει αγκαλιαστεί από την πόλη αλλά πλέον αποτελεί και μέρος της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς. Άλλος ένας αποκριάτικος γάμος τελείται στη Μεθώνη όπου στου «Κουτρούλη το γάμο», στήνεται ένα γαμήλιο γλέντι με κρασί και φαγητό.
Βλάχικος Γάμος, Θήβα / Vlachikos Gamos, Thebes
Στη Νάουσα είναι πασίγνωστες οι Μπούλες. Ένα αρχαίο έθιμο που έχει ενσωματώσει τοπικές λαϊκές συνήθειες και στοιχεία τη ιστορίας. Αποκλειστικά άντρες συμμετέχουν στα μπουλούκια του αποκριάτικου δρώμενου. Ντυμένοι με παραδοσιακές φορεσιές με μουσική από ζουρνά και νταούλι γυρνούν χορεύοντας τις γειτονιές της πόλης συνοδεύοντας τη νύφη – μπούλα.
Μπούλες, Νάουσα – Boules, Naousa
Ωστόσο στη χώρα μας επιβιώνουν και τα πιο δυτικότροπα καρναβάλια που έχουν εισαχθεί σε μέρη της Ελλάδας από τα χρόνια της βενετικής παρουσίας. Και αυτά έχουν την προέλευσή τους στην αρχαιότητα και στη ρωμαϊκή γιορτή των Σατουρναλίων τα οποία με τη σειρά τους είχαν την προέλεθει από τις ελληνικές γιορτές του Διονύσου.
Στην Κέρκυρα γιορτάζεται η «Πετεγολέτσα» που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ένα είδος θεάτρου δρόμου, με πολλά στοιχεία από την Κομέντια ντελ Άρτε. Στη γειτονική Ζάκυνθο γιορτάζεται το «piccolo καρναβάλι», στο επίκεντρο του οποίου είναι ακόμα ένας γάμος, αυτή τη φορά ο μεγαλοπρεπής βενετσιάνικος γάμος που βέβαια καταλήγει σε χορό και γλέντι.
Καρναβάλι στην Κέρκυρα – Corfu Carnival
Στα Επτάνησα φαίνεται πως έχει τις ρίζες του και το ξακουστό Πατρινό Καρναβάλι. Η Ένωση των Επτανήσων με την Ελλάδα το 1864 έφερε στην Πάτρα πολλούς κατοίκους των Ιονίων μαζί βέβαια με τα έθιμα του τόπου τους. Έτσι η συνύπαρξη των πατρινών χορών και γλεντιών της αποκριάς με τις βενετικές συνήθεις των Επτανησίων στην ακμάζουσα Πάτρα της δεκαετίας του 1870 οδήγησε στη γέννηση του Πατρινού Καρναβαλιού που από πολύ νωρίς έγινε μέρος της ταυτότητας της πόλης.
Παρινό Καρναβάλι – Carnival of Patra
Αρκετά νεότερο είναι το Καρναβάλι της Ξάνθης. Στον πυρήνα του βρίσκεται η αναβίωση των λαογραφικών εθίμων της Θράκης τη δεκαετία του 1960 με τη μορφή των Θρακικών Λαογραφικών Γιορτών. Ο θεσμός είχε μεγάλη επιτυχία και αγκαλιάστηκε αμέσως από την τοπική κοινωνία. Πλέον οι Θρακικές γιορτές διοργανώνονται από τη Φιλοπρόοδο Ένωση Ξάνθης και εκτός από το Καρναβάλι περιλαμβάνουν και σειρά άλλων εκδηλώσεων πολιτισμού.
ΤΖΑΜΑΛΑ – Θρακικές Λαογραφικές Γιορτές, Αρχείο ΙΜΕΧ
Από τη Σάμο και το καρναβάλι στο Καρλόβασι ως την Ήπειρο και τις τζαμάλες στα Γιάννενα και από την Κρήτη και το ρεθυμνιώτικο καρναβάλι ως τον Έβρο σε κάθε περιοχή της χώρας γιορτάζονται οι απόκριες. Και αν πλέον πολλές αό τις εκδηλώσεις έχουν μετατραπεί σε μια τουριστική εκδήλωση, η μαζική συμμετοχή, το κέφι και η καλή διάθεση παραμένουν τα κύρια χαρακτηριστικά τους.
Κείμενο του Γιάννη Λουκά
Οι απόκριες δεν είναι μόνο το αρχέγονο και το διονυσιακό της υπαίθρου. Εκτός από τους ‘κουδουνάτους’, τους ‘γέρους’, τους ‘γενίτσαρους’ και τις ‘μπούλες’, υπάρχουν και τα πιο ‘αστικά’ δρώμενα που σχετίζονται με αυτές. Και όταν λέμε ‘αστικά’, δεν εννοούμε τόσο εκείνα που γίνονται σε μεγάλες πόλεις, αλλά κυρίως αυτά που έχουν έναν πιο σύγχρονο (λιγότερο παραδοσιακό) χαρακτήρα, και που είναι και πιο ‘δυτικότροπα’.
Γιατί βέβαια, όσο ενδιαφέροντα και αν είναι κάποια αποκριάτικα δρώμενα που γίνονται σε μεγάλες ελληνικές πόλεις, δε μπορούν να χαρακτηριστούν ως αστικά. Ειδικά όσα πραγματοποιούνται σε πόλεις που βρίσκονται σε περιοχές με αγροτικό χαρακτήρα. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι αυτά της Θήβας ή των Ιωαννίνων. Στην πρώτη περίπτωση, έχουμε τον “βλάχικο γάμο” που λήγει κάθε Καθαρή Δευτέρα, μετα αρραβωνιάσματα του ζευγαριού, την παράδοση των προικιών, το ξύρισμα του γαμπρού και το στόλισμα της νύφης. Είναι ένα έθιμο που έχει τις ρίζες του στις αρχές του 19ου αιώνα όταν, μετά την απελευθέρωση των ορεινών περιοχών, οι Βλάχοι, εγκατέλειψαν την άγονη γη τους για να βρουν γόνιμο έδαφος νοτιότερα. Στα Γιάννενα επίσης, έχουμε τις Τζαμάλες, τις τεράστιες φωτιές γύρω από τις οποίες οι κάτοικοι της πόλης μεθούν, χορεύουν, τρώνε πίτες και φασολάδα. Πρόκειται και εδώ για μια παλιά παράδοση που επιβιώνει σε ένα περιβάλλον που σήμερα είναι αστικό. Η ίδια η ετυμολογία της λέξης (πιθανόν από το θρακιώτικο αποκριάτικο έθιμο της τζαμάλας – καμήλας) μας παραπέμπει και σε άλλα αποκριάτικα έθιμα της υπόλοιπης χώρας που γίνονται σε πόλεις που σήμερα είναι αστικά κέντρα, στα οποία όμως επιβιώνουν πιο παραδοσιακά έθιμα της αποκριάς. Στη Λαμία για παράδειγμα, γίνεται το τελετουργικό του αποκεφαλισμού της ‘άτακτης’ γκαμήλας από τον καμηλιέρη.
Από την άλλη, υπάρχουν διάφορα παραδοσιακά έθιμα της αποκριάς που με τον καιρό πέρασαν και στις ‘αστικές’ αποκριάτικες συνήθειες. Κλασσικό παράδειγμα είναι το Γαϊτανάκι. Αυτό συνεχίζεται ως παραδοσιακό έθιμο σε πολλές αγροτικές περιοχές και χωριά (όπως στην Καλλιπεύκη Θεσσαλίας), πέρασε στη συνέχεια σε διάφορα ημι-αστικά ή αστικά κέντρα (Λιβαδειά, Καλαμάτα, Ρόδο), αλλά έγινε ιδιαίτερα δημοφιλές και σε κατεξοχήν αστικά κέντρα του 20ου αιώνα, όπως η Αθήνα. Το εκπληκτικό αυτό εξώφυλλο από το περιοδικό Εικόνες, μας δείχνει ένα στιγμιότυπο από την εποχή που η Αθήνα βρισκόταν στο μεταίχμιο της αστικοποίησής της: γαϊτανάκι στην Πλάκα το 1957.
περ. Εικόνες, 1957 / Eikones magazine, 1957
Σιγά-σιγά λοιπόν, πολλές αστικές περιοχές ενσωμάτωσαν παραδοσιακά στοιχεία στους αποκριάτικους εορτασμούς τους. Ένα παράδειγμα από αυτήν την άποψη είναι και η Ξάνθη, η οποία συνδυάζει το παλιό με το καινούριο. Στην πόλη επιβιώνει το παλιό έθιμο ‘το κάψιμο του Τζάρου’ και ως τη δεκαετία του 1950 οι αποκριάτικες εκδηλώσεις της πόλης είχαν αποκλειστικά παραδοσιακό χαρακτήρα. Σήμερα το Ξανθιώτικο Καρναβάλι έχει πιο σύγχρονο χαρακτήρα, διοργανώνεται από 34 αυτόνομους συλλόγους.
Υπάρχουν βέβαια και περιοχές που γιορτάζουν εδώ και δεκαετίες τις απόκριες με έναν κατεξοχήν αστικό τρόπο. Τα κλασσικά αστικά καρναβάλια ήρθαν στην ελληνική επικράτεια προς τα τέλη του 19ου αιώνα, με σαφείς επιρροές από τα αντίστοιχα δυτικά: σερπαντίνες, παλιάτσοι, δυτικοί χοροί και πομπές με άρματα συνέθεταν το σκηνικό τους. Τέτοια καρναβάλια γίνονται σήμερα σε αρκετές πόλεις της Ελλάδας.
Το κάψιμο του τζαρου – The burning of Tzaros (xanthidaily.gr)
Λόγω των ιστορικών τους καταβολών, και όπως είναι φυσικό, περιοχές όπως είναι τα Επτάνησα υιοθέτησαν αυτά τα είδη αποκριάτικου εορτασμού πιο γρήγορα από άλλα μέρη της Ελλάδας. Εδώ τα πράγματα ξεκίνησαν πολύ νωρίς με τις λεγόμενες ‘Ομιλίες’. Αυτές ήταν σύντομες λαϊκές θεατρικές παραστάσεις που γίνονταν στη διάρκεια του καρναβαλιού. Ξεκίνησαν πριν από το 18ο αιώνα, είχαν επιρροές από το βενετσιάνικο καρναβάλι, βασίζονταν σε γραπτά κείμενα και διασκευές λαϊκών αναγνωσμάτων, στα οποία συμπεριλαμβάνονταν και έργα του κρητικού θεάτρου. Με την εξέλιξη του χρόνου, τα αποκριάτικα δρώμενα στα νησιά του Ιονίου απέκτησαν ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Στη Ζάκυνθο ένας ντελάλης γυρίζει το νησί και διαλαλεί το πρόγραμμα του καρναβαλιού. Σε όλη τη διάρκεια της Αποκριάς διοργανώνονται χοροί, παρελάσεις και άλλες εκδηλώσεις. Το πρόγραμμα κλείνει με την ‘Κηδεία της Μάσκας’. Πρόκειται για μια παρωδία κηδείας στην οποία τη θέση του νεκρού παίρνει ο Καρνάβαλος, ενώ ακολουθούν οι θλιμμένοι συγγενείς. Στην Κέρκυρα τώρα, από τα χρόνια της Ενετοκρατίας ακόμα, υπήρχε μια μεγάλη αποκριάτικη παράδοση. Ένας Βενετσιάνος αξιωματικός αναλάμβανε την ψυχαγωγία και έφερνε στο νησί μπαλέτα και όπερες για να διοργανώσει το καρναβάλι που σήμαινε και τη λήξη της θητείας του. Και εδώ ο Ντελάλης περνά με σαλπιγκτές και τυμπανιστές τους δρόμους της πόλης για να αναγγείλει τον ερχομό του Σιόρ Καρνάβαλου. Η μεγάλη πομπή, με άρματα, φιλαρμονικές και μασκαρεμένες συντροφιές, κατευθύνεται στην Κάτω Πλατεία για το γλέντι, ενώ την τελευταία Κυριακή της Αποκριάς η παρέλαση του Σιόρ Καρνάβαλου θα τερματίσει με το κάψιμό του.
Καρναβάλι στην Κέρκυρα, 19ος αι. / Carnival in Corfu 19th. century
Ίσως η εγγύτητα της περιοχής με την Ιταλία, να συνετέλεσε στην πρώιμη υιοθέτηση δυτικότροπων αποκριάτικων εθίμων και στο Γαλαξίδι. Ο αστικός χαρακτήρας της περιοχής και η ναυτική της παράδοση βοήθησαν στην υιοθέτηση δυτικών συνηθειών. Εικάζεται για παράδειγμα, ότι τα περίφημα ‘αλευρομουτζουρώματα’ αντέγραψαν λαϊκές γιορτές της Σικελίας. Γνωρίζουμε από τον Άγγλο περιηγητή Dodwell, που επισκέφτηκε το Γαλαξίδι τις μέρες της Αποκριάς του 1801 , ότι αυτοί οι αποκριάτικοι εορτασμοί μετρούν ήδη πάνω από δύο αιώνες ζωής!
Μπορεί τελικά να μην είναι τυχαίο το γεγονός ότι τα δυτικότροπα καρναβάλια καθιερώθηκαν σε αστικές περιοχές που βίωσαν την Ενετοκρατία. Ακόμα και αν ξεκίνησαν αρκετά αργότερα από αυτήν, όπως έγινε στο Ρέθυμνο, φαίνεται πως οι ρίζες της ενετικής κατάκτησης παρέμειναν βαθιές. Στο Ρέθυμνο ειδικά, οι καρναβαλικές εκδηλώσεις χρονολογούνται από το 1914 και περιλαμβάνουν κανταδόρους με κιθάρες, μαντολίνα, παλιές μελωδίες, μασκαράδες που περνάνε από τους δρόμους της πόλης με τους ρυθμούς της φιλαρμονικής, ενώ οι καρναβαλικές εκδηλώσεις κορυφώνονται με τη μεγάλη παρέλαση στην παραλιακή λεωφόρο.
Με τον καιρό βέβαια, και άλλες πόλεις θέλησαν να συμμετέχουν στη μαγεία του σύγχρονου καρναβαλιού. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα ‘καρναβάλια των γυναικών’ στην Ήπειρο. Ξεκίνησαν τη δεκαετία του ’60 στην Πρέβεζα, άλλη μια περιοχή που βρίσκεται απέναντι από τις ιταλικές ακτές. Η ιδιαιτερότητά του συγκεκριμένου καρναβαλιού είναι προφανής από το όνομά του: είναι ένα καρναβάλι γυναικών! Τα τελευταία χρόνια, στο Καρναβάλι Γυναικών Πρέβεζας συμμετέχουν κάθε φορά πάνω από 20 πληρώματα με 1.000 καρναβαλίστριες. Το καρναβάλι των Γυναικών της Άρτας ακολούθησε το παράδειγμα της κοντινής πόλης. Ξεκίνησε αυθόρμητα το Μάρτιο του 1982, χωρίς να διοργανώνεται από κάποιον σύλλογο ή φορέα.
Το καρναβάλι στην παλιά Αθήνα – The Carnival in old Athens
Όταν μιλάμε βέβαια για ‘αστικές απόκριες’, δεν μπορεί να λείπει η πιο αστικοποιημένη περιοχή της χώρας, κατά την σύγχρονη ιστορία της. Η Αττική γιορτάζει τις απόκριες με τον δικό της τρόπο. Το καρναβάλι του Μοσχάτου χρονολογείται μόλις από το 1987 αλλά έχει καταφέρει να γίνει πολύ δημοφιλές και να φιλοξενεί αντιπροσωπείες καρναβαλιστών από άλλες περιοχές της Ελλάδας, αλλά και από τον υπόλοιπο κόσμο! Φυσικά, το παραδοσιακό κέντρο των αποκριάτικων εορτασμών της Αθήνας, είναι η Πλάκα. Ποιος δεν έχει βρεθεί εκεί κάποιες απόκριες για να βρεθεί μέσα στο πλήθος και να φάει μια ξεγυρισμένη ‘παραδοσιακή’ ροπαλιά στο κεφάλι; Η παλιά αθηναϊκή συνοικία βρίσκεται κάθε χρόνο στο επίκεντρο των εορταστικών εκδηλώσεων.
Αρμα πιερότος – Προπομπός 1974 Πατρινό Καρναβάλι – Chariot Pierot – Forerunner 1974 (archives.carnivalpatras.gr)
Πρέπει όμως να το παραδεχτούμε. Όταν κάνουμε λόγο για ‘αστικές απόκριες’, γνωρίζουμε με σιγουριά πως ο Βασιλιάς Καρνάβαλος κατοικοεδρεύει σε μια πόλη που βρίσκεται και πάλι απέναντι από τις ιταλικές ακτές. Για το μεγαλύτερο ξεφάντωμα, ψηφίζουμε «Πατρινό Καρναβάλι για πάντα». Είναι από τα πιο παλιά ‘αστικά καρναβάλια’, αφού μετράει 180 χρόνια ιστορίας. Λέγεται ότι ξεκίνησε από τον αποκριάτικο χορό που δόθηκε το 1829 στην οικία του εμπόρου Μωρέττη. Η επιρροή των γαλλικών στρατευμάτων που στάθμευσαν στην πόλη μετά την απελευθέρωση και φυσικά η γεωγραφική της θέση κοντά στην Ιταλία με την μεγάλη καρναβαλική παράδοση προσέδωσαν από την αρχή στο καρναβάλι της Πάτρας ένα πιο δυτικότροπο χαρακτήρα σε σχέση με όλα τα υπόλοιπα.
Το έργο στην επικεφαλίδα του αφιερώματος είναι: Νικόλαος Γύζης, Καρναβάλι στην Αθήνα – Nikolaos Gyzis, Carnival in Athens
Τα εγκαίνια της έκθεσης μουσειακών ενθυμημάτων και αρχειακού υλικού προς τιμήν των μεγάλων ευεργετών του ΙΑΜΥ Διονυσίου και Ίνγκριντ Κουντουριώτη, πραγματοποιήθηκαν το Σάββατο, 18 Ιανουαρίου 2025 στις 13.00 στο ΓΑΚ (Γενικά Αρχεία Κράτους)/Ιστορικό Αρχείο-Μουσείο Ύδρας.
Οι αείμνηστοι Διονύσιος και Ίνγκριντ Κουντουριώτη, ως τελευταίοι απόγονοι του κλάδου της οικογένειας του Λαζάρου Κουντουριώτη, δώρισαν στο μουσείο όλα τα πολύτιμα κειμήλια της οικογένειας που είχαν μεταφερθεί στο σπίτι τους στη Ζάκυνθο. Το μουσείο κοσμείται σήμερα με τα κειμήλια αυτά, καθώς μεγάλο μέρος τους εκτίθεται στις μόνιμες συλλογές του. Έτσι, ο Διονύσιος και η Ίνγκριντ φρόντισαν να συνδέσουν το όνομά τους με το Αρχείο και Μουσείο, αλλά και την οικογένεια Κουντουριώτη με αυτό. Σε ένδειξη μάλιστα αναγνώρισης της μεγάλης προσφοράς τους, η κεντρική Αίθουσα Πολιτιστικών Εκδηλώσεων φέρει τιμητικά τα ονόματά τους. Στην έκθεση περιλαμβάνεται μέρος της μεγάλης δωρεάς της οικογένειας Κουντουριώτη το οποίο παρουσιάζεται για πρώτη φορά στο κοινό και το οποίο αποτελείται από ξύλινα, σκαλιστά έπιπλα του 19ου αιώνα (γραφείο, τραπεζαρία, καθίσματα, μπουντουάρ, σκρίνιο κτλ.), από εντυπωσιακούς ζωγραφικούς πίνακες του 18ου και του 19ου αιώνα (Ρωμαϊκή Ευσπλαχνία, Αθωότητα, Αγία Οικογένεια, Αυτοπροσωπογραφία του Γερμανού ζωγράφου Anton Raphael Mengs κ.ά.) καθώς και πολλά διακοσμητικά μικροαντικείμενα (κηροπήγια, πιάτα, ρολόγια κ.α.) τα οποία κοσμούσαν ανά τους αιώνες τις οικίες της οικογένειας Λαζάρου Κουντουριώτη σε Ύδρα και Παλαιό Φάληρο.
Επίσης στην αίθουσα παρουσιάζεται ένας πλήρης και λειτουργικός αργαλειός του 19ου αιώνα, ο οποίος δωρίσθηκε πρόσφατα στα ΓΑΚ/ΙΑΜΥ από την φιλυδραία Αθηνά Φάντη. Τέλος, η έκθεση πλαισιώνεται από ενδεικτικά επιλεγμένο, πολύ ενδιαφέρον αρχειακό υλικό που αφορά την οικογένεια Κουντουριώτη, αρχείο Κουντουριωτών, όπως αυθεντικές επιστολές της περιόδου της Επανάστασης (1819-1825), αλληλογραφία μεταξύ των αδελφών Λαζάρου και Γεωργίου Κουντουριώτη καθώς και επιστολές με αποδέκτες ή αποστολείς σημαντικά πρόσωπα της εποχής εκείνης, όπως ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, ο Δημήτριος Υψηλάντης, ο Ιωάννης Ορλάνδος.
Η αφιερωματική έκθεση προς τιμήν των ευεργετών του ΙΑΜΥ Διονυσίου και Ίνγκριντ Κουντουριώτη θα παραμείνει ανοικτή για το κοινό στην αίθουσα του Β’ ορόφου των ΓΑΚ/ΙΑΜΥ έως και τις 31 Μαϊου 2025, από τις 9 π.μ έως τις 4 μ.μ. τις καθημερινές και το Σαββατοκύριακο.
Ιστορικό Αρχείο Μουσείο Ύδρας
Τ.Κ. 18040 Λιμάνι Ύδρας, Phone: (+30) 22980-52355 Fax: (+30) 22980-52355, mail@gak-ydras.att.sch.gr
Γράφει η Βένια Παστάκα
Ιστορικός Τέχνης
«…Αν η Τέχνη είναι σήμερα ακροβασία, δεν φτάνει να ντυθούμε τη φορεσιά του σχοινοβάτη. Πρέπει να μπορούμε να περπατάμε σε τεντωμένο σχοινί… τολμάμε και αμφιβάλλουμε».
(Θόδωρος Γλύπτης, Στίγματα Πορείας, ίχνη στην άμμο των λέξεων, Αθήνα 1984, σ. 17.)
Πνεύμα ανήσυχο, δαιμόνιο και πρωτοπόρο, ο Θόδωρος (Παπαδημητρίου) υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες της νεοελληνικής τέχνης. Γεννημένος το 1931 στο Αγρίνιο, σπούδασε τα έτη 1952 έως 1957 στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, στο εργαστήριο του Μιχάλη Τόμπρου (1889 – 1974), ενώ από το 1959 έως το 1962, έχοντας λάβει υποστήριξη από το Ίδρυμα Κρατικών Υποτροφιών, συνέχισε τις σπουδές του στην περίφημη École Nationale Supérieure des Beaux-Arts, και την ίδια περίοδο στην Académie du feu όπου διδάχθηκε μεταλλοτεχνία. Ακόμα, παρακολούθησε σεμινάρια για το αστικό τοπίο στο εργαστήριο αρχιτεκτονικής των Camelot και Bodiansky. Το 1972 δίδαξε στο California State University ενώ το 1980 εκλέχτηκε καθηγητής Πλαστικής στην Αρχιτεκτονική Σχολή του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου. Πραγματοποίησε σημαντικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το Εξωτερικό ενώ συνεργάστηκε για χρόνια με την αίθουσα τέχνης Δεσμός και το Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Ιλεάνα Τούντα. Το 1965, ο Θόδωρος βραβεύτηκε στην Μπιενάλε Νέων στο Παρίσι με το βραβείο Rodin ενώ είχε ήδη εκθεσιακή δραστηριότητα από το 1961. Ακολούθησαν συμμετοχές σε Μπιενάλε και Διεθνείς Εκθέσεις Γλυπτικής που τον ανήγαγαν σε έναν από τους λίγους Έλληνες καλλιτέχνες με διεθνή αναγνώριση του έργου του.
Από τις 8 Φεβρουαρίου, στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης σε επιμέλεια Σταμάτη Σχιζάκη και σχεδιασμό Γιάννη Αρβανίτη, παρουσιάζεται για πρώτη φορά μετά τον θάνατο του καλλιτέχνη το 2018, μια προσπάθεια ερμηνείας του αποτυπώματός του μέσα από το σύνολο σχεδόν του έργου και του αρχειακού υλικού που κληροδότησε μαζί με το εργαστήριό του στο Μουσείο. Μέσα από 11 ενότητες, ο επισκέπτης έχει τη δυνατότητα να περιηγηθεί στον κόσμο του γλύπτη αλλά και να κατανοήσει την σημασία του έργου του την εποχή που αυτό δημιουργήθηκε. Ακολουθώντας μη χρονολογική σειρά, οι ενότητες παρουσιάζουν έργα – σταθμούς του καλλιτέχνη καθώς και την νοητική διεργασία που υπήρχε πίσω από την δημιουργία τους. Η περιήγηση ξεκινάει από τον σταθμό Αντί για Έργο Γλυπτικής. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα από το εξωτερικό στα τέλη της δεκαετίας του 1960, καθώς η Χούντα των Συνταγματαρχών είχε επιβάλει σε όλους όσους είχαν λάβει κρατική υποτροφία να γυρίσουν διαφορετικά θα έπρεπε να δώσουν πίσω τα χρήματα που είχαν λάβει, ο Θόδωρος δημιούργησε ένα μανιφέστο για τη νέα γλυπτική, όπως αυτή διαμορφώθηκε μέσα στις ιστορικές συνθήκες της εποχής. Η δεύτερη ενότητα τιτλοφορείται Χειρισμοί και Τεστ, έργα που έγιναν την περίοδο 1973 – 1982 στην οποία ο καλλιτέχνης διερευνά την σχέση γλυπτικής και άλλων καλλιτεχνικών μέσων. Η τρίτη ενότητα, είναι το εμβληματικό του έργο Ματράκ – Φαλλός. Το 1965, με αφορμή την δολοφονία του φοιτητή Σωτήρη Πέτρουλα, ο Θόδωρος δημιούργησε το έργο Το Ξυπνητήρι του Μεσονυκτίου. Στο έργο αυτό, υπήρχε ένα γκλομπ το οποίο ήταν ένθετο στο μαρμάρινο βάθρο του έργου και το οποίο μπορούσε να το χειριστεί ο θεατής για να παράξει ήχο. Η αμφισημία ανάμεσα στη δημιουργία αλλά και τη βία οδήγησε στο Ματράκ – Φαλλός- ένα έργο που παραπέμπει σε φαλλό, σε μαντρακά γλύπτη ή σε αστυνομικό γκλομπ. Η τέταρτη ενότητα ονομάζεται Από τη χειρονομία στον χειρισμό και αποτελείται από γλυπτικές χειρονομίες του καλλιτέχνη σε μέταλλο ή πηλό. Προχωρώντας στην πέμπτη ενότητα, βρισκόμαστε ενώπιων του Ήχου της Γλυπτικής, στην περίοδο δηλαδή των έργων που ο καλλιτέχνης ενέταξε ηχογραφημένα κείμενα ή ζωντανό λόγο. Στην ενότητα Μεταίχμια – Ισορροπίες, στην οποία εντάσσονται και πρώιμα έργα της περιόδου 1963 – 1967, ο καλλιτέχνης παίζει με τους νόμους της φυσικής, δημιουργώντας μετέωρα γλυπτά, ή γλυπτά στα οποία ισορροπεί το εύθραυστο με το σκληρό υλικό. Στην έβδομη ενότητα, στα Ίχνη Αφής, ο θεατής βρίσκει τον καλλιτέχνη που διεκδικεί την θέση του στη δημόσια σφαίρα, εκμεταλλευόμενος τα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας. Η όγδοη ενότητα., η Συντήρηση – Διατήρηση, πραγματεύεται τον κοινωνικό ρόλο της τέχνης ενώ η αμέσως επόμενη, ο Τηλε – Χειρισμός, παρουσιάζει το εκπληκτικό φιλμ που δημιουργήθηκε σε σκηνοθεσία Γιώργου Εμιρζά (1936 – 1999). Η δέκατη ενότητα είναι το Αντιθέαμα. Πρόκειται για το σχόλιο και την αντι – πρόταση του Θόδωρου απέναντι στην τηλεοπτική κουλτούρα. Η πορεία της έκθεσης κορυφώνεται με την ενδέκατη ενότητα, τον Κήπο. Έχοντας πάντα ενδιαφέρον για την θέση της γλυπτικής στον δημόσιο χώρο, δημιουργήθηκε εντός του μουσείου, ένας τεχνητός κήπος, στον οποίο τα γλυπτά του δεσπόζουν και συνδιαλέγονται με τον θεατή.
Σημαντική προσθήκη της έκθεσης, είναι η ένταξη σύγχρονων καλλιτεχνών σε αυτήν, όπως ο Νίκος Αρβανίτης, η Πάκυ Βλασσοπούλου, οι Ίρις και Λήδα Λυκουριώτη, ο Κώστας Μπασάνος και ο Γιάννης Παπαδόπουλος, που έχουν συνδιαλλαγεί κριτικά με αντίστοιχους διαχρονικούς προβληματισμούς οι οποίοι εντοπίζονται και στο έργο του Θόδωρου. Η προσθήκη αυτή δένει εξαιρετικά με τα ίδια τα λεγόμενα του καλλιτέχνη που έγραφε το 1966 «…προτιμώ να σε ψάχνω – βρίσκω μέσα από τα έργα μου. Κι αν δεν το κατορθώνω, άσε με να πιστεύω ότι προηγούμαι της εποχής μου, δηλ. ότι θα βρω τους θεατές μου στους απογόνους σου». (Ό.π., σ. 28, από κείμενο γραμμένο στο Παρίσι το 1966.)
Το έργο του Θόδωρου αναμφίβολα δεν είναι ένα εύκολο έργο. Δεν πρόκειται για γλυπτική που έχει σκοπό απλώς να τέρψει, αλλά κυρίως να εκπαιδεύσει και να προβληματίσει. Ο γλύπτης ανήκει σε εκείνη την γενιά καλλιτεχνών που θεωρούσαν χρέος τους την πνευματική καλλιέργεια του κοινού τους. Χωρίς να θυσιάσουν τα εικαστικά τους μέσα, αλλά χρησιμοποιώντας τα πολυσχιδώς, προετοίμασαν το κατάλληλο έδαφος για την δημιουργία ενός σκεπτόμενου αποδέκτη. Ταυτόχρονα, ενώ μέσω του έργου του ασκούνταν συχνά κριτική για την κοινωνία και το κατεστημένο, ο Θόδωρος υπήρξε ένας καλλιτέχνης που το έργο του εντάχθηκε και σε θεσμικές συλλογές μέσω παραγγελιών, δημιουργώντας ένα καλλιτεχνικό παράδοξο. Αυτή την πνευματική και εικαστική ιδιοφυία έχει την ευκαιρία να γνωρίσει εκ νέου κανείς στην έκθεση που τρέχει στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, στην οποία ο επισκέπτης θα συνειδητοποιήσει πως ο γόνιμος διάλογος με το έργο συνεχίζει να είναι ζωντανός ακόμα και όταν ο δημιουργός του είναι πλέον απών.
Η Εταιρεία Θεάτρου Κρήτης υπήρξε η αρχή, και φέτος, η μετεξέλιξή της, το Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο Κρήτης, συμπληρώνει μισό αιώνα ζωής και γιορτάζει με μια επετειακή, μουσειακού επιπέδου έκθεση, υπό τον τίτλο «ΔΗΠΕΘΕ Κρήτης – 50 Χρόνια Θέατρο – Ένα Ζωντανό Αρχείο», που φιλοξενείται στη Δημοτική Πινακοθήκη Χανίων. Η έκθεση διοργανώνεται από τον Δήμο Χανίων, τη Δημοτική Πινακοθήκη Χανίων, το Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο Κρήτης, με την υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού και σε συνδιοργάνωση με την Περιφέρεια Κρήτης.
Περισσότερα από 700 εκθέματα – κοστούμια και σκηνικά, μακέτες, σχέδια και γλυπτά, σκηνοθετικές και μεταφραστικές σημειώσεις, αφίσες, προγράμματα, φωτογραφίες, βίντεο και ηχητικά ντοκουμέντα – συνθέτουν μία εικαστική εγκατάσταση από 129 παραγωγές του πλούσιου αρχείου του ΔΗΠΕΘΕΚ. Αυτά αποτελούν τον πυρήνα της διοργάνωσης, την επιμέλεια της οποίας ανέθεσε η Καλλιτεχνική Διευθύντρια του θεάτρου, Έφη Θεοδώρου, στον διεθνή εικαστικό και Επίκουρο Καθηγητή του Πανεπιστημίου Πατρών, Αντώνη Βολανάκη.
Οι ηθοποιοί Αφροδίτη Λόντου, Τόνια Μάνεση, Δήμητρα Τσέλιου, Κάτια Λιτρίδου, Αλκμήνη Σταυρουλάκη, Ζωή Παναγιωτοπούλου και (με τις μάσκες) οι Δημήτρης Κοντογιάννης, Δημήτρης Αρώνης, Νίκος Καψής, Θωμάς Κινδύνης, Άκης Δρακουλινάκος, Γιώργος Βερτσώνης ερμηνεύοντας τους ρόλους των νέων στη θεατρική παραγωγή της Εταιρείας Θεάτρου Κρήτης «Κούρος», σε σκηνοθεσία Μιχάλη Μπούχλη, σκηνογραφικό και ενδυματολογικό σχεδιασμό του Γιώργου Ανεμογιάννη, το καλοκαίρι του 1977.
Στους τρεις ορόφους της Δημοτικής Πινακοθήκης Χανίων, οι επισκέπτες θα έχουν την ευκαιρία να περιηγηθούν στις τρεις κύριες περιόδους του θεατρικού οργανισμού:
α) 1974-1986, Εταιρεία Θεάτρου Κρήτης (ΕΘΕΚ) – Ημικρατικό Θέατρο Κρήτης – ΔΗΠΕΘΕ Χανίων Κρήτης
β) 1986-2000, ΔΗΠΕΘΕ Κρήτης
γ) 2001-2024, 21ος αιώνας
Η χρονική εξέλιξη, όμως, δεν είναι δεσμευτική για την πορεία του επισκέπτη. Αντιθέτως, στόχος της έκθεσης είναι να θυμίσει στους μεγαλύτερους και να συστήσει στους νεότερους τον σπουδαίο αυτό θεατρικό οργανισμό και παράλληλα να δημιουργήσει τις συνθήκες ώστε το κοινό να προσεγγίσει αθέατες όψεις της προετοιμασίας μιας θεατρικής παραγωγής. Οι διαδρομές θα είναι πολλές και διαφορετικές, γεγονός που θα καθιστά την έκθεση ελκυστική για πολλαπλές επισκέψεις. Ενδεικτικά ορισμένες από τις θεματικές διαδρομές είναι:
Οι ηθοποιοί Βάνα Μπλαζουδάκη και Αλέξης Μινωτής ερμηνεύοντας τους ρόλους του Ισαάκ και του Αβραάμ αντίστοιχα, στη θεατρική παραγωγή της Εταιρείας Θεάτρου Κρήτης «Η θυσία του Αβραάμ», σε σκηνοθεσία του Αλέξη Μινωτή, σκηνογραφία του Κλεόβουλου Κλώνη, και ενδυματολογικό σχεδιασμό του Γιάννη Μιγάδη, το καλοκαίρι του 1974.
Βασικό άξονα για την προετοιμασία και την οργάνωση της έκθεσης αποτελεί η ενδελεχής έρευνα του εκτενούς αρχείου του ΔΗΠΕΘΕΚ, στην οποία προχώρησε ο Αντώνης Βολανάκης με την ομάδα του, ώστε να αντληθούν τα δεδομένα εκείνα που θα επιτρέψουν τόσο στον μη μυημένο επισκέπτη, όσο και σε εκείνον που έχει ειδικό ενδιαφέρον, να βρουν πληροφορίες παρουσιαζόμενες με τρόπο προσιτό, ελκυστικό και συνάμα πλήρως τεκμηριωμένο.
Η διάδραση είναι ένας από τους βασικούς πυλώνες σχεδιασμού της έκθεσης, στο πλαίσιο της οποίας οι επισκέπτες θα έχουν τη δυνατότητα να δοκιμάσουν θεατρικά κοστούμια, να φωτογραφηθούν σε σκηνικό γλυπτό και να δουν τα σχέδια μελέτης της έκθεσης πριν την υλοποίησή της.
Οι ηθοποιοί Χρήστος Βαλβανίδης, Μαρία Ζαχαρία, Μπέτυ Βαλάση και Λευτέρης Τζουλάκης (μέσα στο λεωφορειάκι) διαφημίζουν στους δρόμους της πόλης τη θεατρική παραγωγή του Ημικρατικού Θεάτρου Κρήτης − Εταιρείας Θεάτρου Κρήτης «Ο Κατζούρμπος», σε σκηνοθεσία Κωστή Μιχαηλίδη και ενδυματολογικό σχεδιασμό του Γιάννη Κύρου, το καλοκαίρι του 1980.
Τη διοργάνωση θα συνοδεύει πολυσέλιδος έγχρωμος κατάλογος με πλήρη παραστασιογραφία των 50 ετών, σε επιμέλεια του Αντώνη Βολανάκη, ο οποίος θα κυκλοφορήσει από την Κάπα Eκδοτική.
ΙΝFO:
Διάρκεια: 15 Φεβρουαρίου έως 30 Απριλίου 2025
Εγκαίνια: 15 Φεβρουαρίου, 19:30
Δημοτική Πινακοθήκη Χανίων
Χάληδων 98-102
Τηλ: +30 2821 3 41680
Ιστοσελίδα: www.pinakothiki-chania.gr
Ωράριο Λειτουργίας:
Δευτέρα 10.00-14.00
Τρίτη έως Σάββατο 10.00-14.00 & 18.00-21.00
Κυριακή 10.00-14.00
Το Ίδρυμα «Η άλλη Αρκαδία» και το Εργαστήριο Χαρακτικής της Σχολής Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων παρουσιάζουν στο χώρο «16 Φωκίωνος Νέγρη» από τις 14 Φεβρουαρίου έως τις 15 Μαρτίου 2025, την έκθεση «Η Σχολή των Ιωαννίνων», σε επιμέλεια του ζωγράφου και επίκουρου καθηγητή του τμήματος Εικαστικών Τεχνών και Επιστημών της Τέχνης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, Κωνσταντίνου Παπαμιχαλόπουλου. Η έκθεση τελεί υπό την αιγίδα του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, στο πλαίσιο των εορτασμών για τα 60 χρόνια από την ίδρυσή του.
Το Ίδρυμα «Η άλλη Αρκαδία», στοχεύοντας στην υποστήριξη των νέων δημιουργών και στην ενίσχυση της προβολής του έργου τους στην εικαστική σκηνή της Αθήνας, προσκαλεί για δεύτερη φορά το Εργαστήριο Χαρακτικής της Σχολής Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων στο χώρο «16 Φωκίωνος Νέγρη». Η «Σχολή των Ιωαννίνων» συγκεντρώνει πάνω από εικοσιπέντε έργα σπουδαστών του εργαστηρίου, τα οποία αναδεικνύουν τις ποικίλες εκφραστικές δυνατότητες της χαρακτικής ως σύγχρονης καλλιτεχνικής έκφρασης. Χρησιμοποιώντας μια μεγάλη ποικιλία τεχνικών – από την ξυλογραφία μέχρι τη χαλκογραφία – καθώς και την ένταξη των χαρακτικών τεχνικών στη δημιουργία ζωγραφικών έργων, η έκθεση αποκαλύπτει τη δημιουργική ποικιλία και την τεχνική αρτιότητα της χαρακτικής.
Άννα Μήτση
Όπως αναφέρει ο Κωνσταντίνος Παπαμιχαλόπουλος στο κείμενο της έντυπης έκδοσης που συνοδεύει την έκθεση: «Η χαρακτική, ξεπερνώντας τη στενή έννοια της αναπαραγωγής αντιτύπων, παρουσιάζεται εδώ ως μια βαθύτερη διαδικασία που αναδεικνύει τη σημασία του σχεδίου, της τεχνικής αρτιότητας και του metier, της «κουζίνας» των υλικών και των τεχνικών, στην καλλιτεχνική πράξη. Η έκθεση αποτυπώνει επίσης την προσπάθεια σύζευξης δύο φαινομενικά αντίθετων κόσμων: της λαϊκής ποπ κουλτούρας, που αποτελεί πηγή έμπνευσης για τους νέους δημιουργούς, και της ακαδημαϊκής γνώσης που μόνο μια Σχολή Καλών Τεχνών μπορεί να προσφέρει. {…}. Η Σχολή Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, με τη στήριξη της Περιφέρειας Ηπείρου και του Δήμου Ιωαννιτών, προσβλέπει στη συνέχιση αυτής της δημιουργικής πορείας, γεφυρώνοντας το παρελθόν με το μέλλον της χαρακτικής.»
Στο πλαίσιο της έκθεσης θα πραγματοποιηθούν δύο ξεναγήσεις από τον Κωνσταντίνο Παπαμιχαλόπουλο, το Σάββατο 22 Φεβρουαρίου και το Σάββατο 15 Μαρτίου, στις 12:30. Επιπλέον, το Σάββατο 15 Φεβρουαρίου διοργανώνεται ένα ξεχωριστό workshop για παιδιά ηλικίας 10-12 ετών με τίτλο «Εξερευνώντας την Πόλη και τη Φύση με τη Χαρακτική». Το workshop θα καθοδηγήσουν οι φοιτητές της Σχολής Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων: Μαρίνα Παππά, Ξένια Γιαννουλάτου και Γιάννης Καραγιαννόπουλος.
Τασατζή Ματίνα
Συμμετέχουν: Ιωσηφίνα Αργυρού, Ευάγγελος Βούλγαρης, Δανάη Γιαννοπούλου, Ξένια Γιαννουλάτου, Κωνσταντίνος Γκίκας, Χρυσοβαλάντω Γρηγοριάδου, Αφροδίτη Γρηγορίου, Φωτεινή Διαμαντοπούλου, Λουκάς Θεοχάρους, Ιωάννης Καραγιαννόπουλος, Χριστίνα Κουσίδου, Αντώνιος Κουφαλέξης, Άννα Μήτση, Φιλοθέη Μπίντα, Μαρίνα Παππά, Σοφία Παππά, Βασιλική Σιαταρά, Φώτης Ρένος Σίνος, Αναστασία Σκατζή, Μαρία Σπανάκη, Ματίνα Τασατζή, Ναυσικά Τσιαρτσιώνη
ΠΑΡΑΛΛΗΛΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
Σάββατο 15 Φεβρουαρίου
Εξερευνώντας την πόλη και την φύση με την χαρακτική
Εργαστήριο Χαρακτικής για παιδιά 10- 12 ετών
Στο πλαίσιο της έκθεσης «Η Σχολή των Ιωαννίνων» διοργανώνεται ένα ξεχωριστό workshop για παιδιά ηλικίας 10-12 ετών με τίτλο «Εξερευνώντας την Πόλη και τη Φύση με τη Χαρακτική». Οι συμμετέχοντες θα μάθουν τη συναρπαστική τεχνική της υψιτυπίας, δουλεύοντας με λαστιχένια πλακάκια, και θα εμπνευστούν από δύο θεματικές: «Ανάμεσα σε ρίζες, φύλλα και άνθη» και «Το αποτύπωμα της πόλης». Τα έργα τους θα συνδυάσουν την ομορφιά της φύσης με το δυναμισμό του αστικού τοπίου, δημιουργώντας έναν φανταστικό κόσμο όπου αυτά συνυπάρχουν.
Το workshop θα καθοδηγήσουν οι φοιτητές της Σχολής Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, κ.κ. Μαρίνα Παππά, Ξενία Γιαννουλάτου και Γιάννης Καραγιαννόπουλος, προσφέροντας στα παιδιά μια μοναδική ευκαιρία να εξερευνήσουν τη χαρακτική μέσα από δημιουργία και φαντασία.
Περιορισμένες θέσεις. Δηλώσεις συμμετοχής στο info@felioscollection έως 10/02
Ελεύθερη είσοδος.
Τα υλικά παρέχονται δωρεάν.
Ξένια Γιαννουλάτου
Σάββατο 22 Φεβρουαρίου, 12:30
Ξενάγηση στην έκθεση με τον Κωνσταντίνο Παπαμιχαλόπουλο.
Σάββατο 15 Μαρτίου, 12:30
Διεύθυνση
16 Φωκίωνος Νέγρη
11257 Αθήνα
210-8824681
Ωράριο λειτουργίας
Τετάρτη – Παρασκευή 16:00-20:00
Σάββατο 12:00 – 17:00
Ελεύθερη είσοδος
Share This Story, Choose Your Platform!
Το Υπουργείο Πολιτισμού, στο πλαίσιο του στρατηγικού σχεδίου που έχει εκπονήσει, από το 2020, για την αποκατάσταση και ανάδειξη των ρωμαϊκών μνημείων, εντός του αρχαιολογικού χώρου της Αρχαίας Ολυμπίας, δρομολογεί τη συντήρηση, αποκατάσταση και ανάδειξη του συγκροτήματος των θερμών, που βρίσκονται στην ανατολική όχθη του Κλαδέου, παραποτάμου του Αλφειού. Ο αρχαιολογικός χώρος της Αρχαίας Ολυμπίας τοποθετείται μορφολογικά σε μία περιοχή ήπιου ανάγλυφου, η οποία σχηματίζεται στη συμβολή του ποταμού Κλαδέου (παραπόταμου του Αλφειού) με τον Αλφειό ποταμό. Το μνημείο ανασκάφηκε από τον Η. Schleif, ο οποίος το δημοσίευσε το 1944, και καταλαμβάνει επιφάνεια περίπου 400 τ.μ.. Μέρος του συγκροτήματος δεν έχει σωθεί καθώς έχει παρασυρθεί από τα νερά του Κλαδέου. Η είσοδος του κτηρίου των Θερμών του Κλαδέου βρίσκεται στη νότια πλευρά προς το συγκρότημα των ρωμαϊκών Ξενώνων, με το οποίο συνδέεται. Επί των απαιτούμενων μελετών -αρχιτεκτονική προμελέτη, γεωτεχνική, στατική μελέτη και δομικών υλικών- γνωμοδότησε ομόφωνα θετικά το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο.
Η Υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη δήλωσε: «Η ανάδειξη των οικοδομημάτων της ρωμαϊκής περιόδου θα προσδώσει νέα όψη και προοπτική στον αρχαιολογικό χώρο της Αρχαίας Ολυμπίας. Αναβαθμίζεται η συγκεκριμένη μνημειακή ενότητα την οποία εντάσσουμε στον επισκέψιμο αρχαιολογικό χώρο, επεκτείνοντας την περιήγηση στα μνημεία πέρα της κλασικής αρχαιότητας, επιμηκύνοντας τον χρόνο παραμονής των επισκεπτών. Οι Θέρμες Κλαδέου βρίσκονται στην ανατολική όχθη του ποταμού Κλαδέου, εξωτερικά του δυτικού περιβόλου του ιερού. Πρόκειται για λουτρικό συγκρότημα που κατασκευάστηκε το 100 μ.Χ., στη θέση της κολυμβητικής δεξαμενής του 5ου αιώνα π.Χ. Το λουτρικό συγκρότημα, επί της ανατολικής όχθης του Κλαδέου ποταμού, διέθετε αίθουσες θερμού λουτρού (caldarium), χλιαρού λουτρού (tepidarium) και ψυχρού λουτρού (frigidarium) ενώ τα δάπεδα των αιθουσών κοσμούσαν εξαιρετικά ψηφιδωτά, κάποια από τα οποία έχουν διατηρηθεί σε καλή κατάσταση, μέχρι σήμερα. Με την αποκατάσταση και ανάδειξη του λουτρικού συγκροτήματος, συνεχίζουμε την εφαρμογή του στρατηγικού σχεδιασμού μας για την αποκατάσταση και απόδοση στους επισκέπτες του αρχαιολογικού χώρου της Αρχαίας Ολυμπίας Θερμών Κλαδέου. Σήμερα, είναι σε εξέλιξη αντίστοιχα έργα στις Θέρμες του Λεωνιδαίου, στο συγκρότημα των νοτίων θερμών και στην παλαιοχριστιανική βασιλική, γνωστή ως εργαστήριο του Φειδία, συνολικού προϋπολογισμού περίπου 4.000.000, ευρώ ενώ έχουν ολοκληρωθεί οι μελέτες και τα άμεσα σωστικά μέτρα επί του Οκταγώνου, της λεγόμενης «Οικίας του Νέρωνος», από εθνικούς πόρους του Υπουργείου Πολιτισμού».
Σύμφωνα με τις μελέτες, προβλέπεται η ανάκτηση των χώρων που παρέσυρε ο Κλαδέος, προκειμένου να αποκατασταθεί το περίγραμμα της κάτοψης του μνημείου, καθώς και η ανάκτηση τμημάτων δαπέδων των περιοχών που έχουν παρασυρθεί. Τα δάπεδα των θερμαινόμενων χώρων επιχώνονται στην αρχική στάθμη-χρήση, γίνεται απορροή των ομβρίων από τα δάπεδα του μνημείου, προβλέπονται αποκαταστάσεις τοίχων κατά το αρχαίο σύστημα δόμησης, αλλά και κατασκευή νέας πρόσβασης. Η διαδρομή θα διασχίζει τα ψηφοθετημένα δάπεδα- πραγματοποιήθηκαν εργασίες στερέωσης και συντήρησης, κατά τα έτη τα έτη 2002-2003, από τη Διεύθυνση Συντήρησης Αρχαίων και Νεώτερων Μνημείων του ΥΠΠΟ- και στη συνέχεια θα διέρχεται από τους θερμούς χώρους και το αποδυτήριο. Προκειμένου να παραμείνει ορατός ο αγωγός της κολυμβητικής δεξαμενής των κλασικών χρόνων, προβλέπεται στην περιοχή αυτή κλιμακωτή επίχωση. Επίσης, προβλέπονται η ανάδειξη του αποχωρητηρίου με συντήρηση των κεραμικών στοιχείων του, η μετάθεση τμήματος της περίφραξης για να είναι δυνατή η ανάκτηση χώρων του μνημείου και η τοποθέτηση ενημερωτικών πινακίδων κατά μήκος της διαδρομής κίνησης επισκεπτών. Η στατική μελέτη περιλαμβάνει προτάσεις αποκατάστασης με συμπλήρωση των σπηλαιώσεων, επιδιόρθωση ρωγμών, κατασκευή αντιστήριξης του πρανούς του Κλαδέου, επιχώσεις και διαμορφώσεις επιπέδων.
Βένια Παστάκα
Ποιες σχέσεις συνάφειας μπορούν να υπάρχουν ανάμεσα στο κλασικό και στο σύγχρονο; Μπορεί να δημιουργηθεί γόνιμος διάλογος μεταξύ καλλιτεχνών και έργων που τους χωρίζουν σχεδόν τρεις αιώνες; Μπορούν να είναι επίκαιρα έργα τέχνης που έγιναν τον 18ο αιώνα και να βρει σημεία ταύτισης με αυτά ο θεατής του σήμερα; Ακόμα, πόσο πρωτοποριακός μπορεί να έχει υπάρξει ένας καλλιτέχνης ώστε να επηρεάζει μέχρι και σήμερα τους συναδέλφους του;
Δύο σημαντικές εκθέσεις που βρίσκονται σε άμεσο διάλογο μεταξύ τους παρουσιάζονται από τις 22 Ιανουαρίου στην Εθνική Πινακοθήκη εγκαινιάζοντας το πρόγραμμα του 2025. Από τη μια, σε προέκταση του τμήματος που βρίσκεται η δυτικοευρωπαϊκή τέχνη στον -2 όροφο, παρουσιάζονται τα περίφημα Caprichos, τα 80 χαρακτικά του σπουδαίου Ισπανού καλλιτέχνη Francisco Goya (1746 – 1828), τα οποία αγοράστηκαν το 1962 με πρωτοβουλία του τότε διευθυντή της Εθνικής Πινακοθήκης, Μαρίνου Καλλιγά (1906 – 1985) σε μια προσπάθεια να εμπλουτιστεί η συλλογή και με έργα Δυτικής τέχνης. Για την ιστορία, τα χαρακτικά εκτέθηκαν για πρώτη φορά επί Καλλιγά το 1971. Ένα μέρος αυτών εκτέθηκε το 1984, επί διεύθυνσης Δημήτρη Παπαστάμου (1923 – 2008) και τέλος το 2008 εκτέθηκαν ξανά στο σύνολό τους επί διεύθυνσης Μαρίνας Λαμπράκη – Πλάκα (1939 – 2022) και σε επιμέλεια Μαριλένας Κασιμάτη. Η τωρινή έκθεση, της οποίας την καλλιτεχνική διεύθυνση έχει η διευθύντρια της Εθνικής Πινακοθήκης, Συραγώ Τσιάρα και την επιμέλειά της, η ιστορικός τέχνης Κατερίνα Ταβαντζή, είναι η τέταρτη που τα κορυφαία χαρακτικά του Goya παρουσιάζονται στο κοινό της Αθήνας, η οποία όπως σωστά επισημαίνεται και από την ίδια τη διευθύντρια, είναι διαφορετική ακόμα και από εκείνη του 2008.
Τα Caprichos, δημιουργήθηκαν το 1797 – 1798 και δημοσιεύτηκαν το 1799 χωρίς όμως ιδιαίτερη επιτυχία καθώς το καυστικό τους περιεχόμενο ενόχλησε το κοινό. Όντας από το 1886 επίσημος ζωγράφος του βασιλιά, ο Goya είχε πλήθος παραγγελιών και θεωρούνταν από τους σημαντικότερους ζωγράφους της Ισπανίας. Την περίοδο της δημιουργίας των Caprichos όμως, ο καλλιτέχνης διένυε μια δύσκολη προσωπική περίοδο. Αφενός από το 1893 είχε χάσει την ακοή του εξαιτίας μιας ασθένειας, γεγονός που τον έκανε να κλειστεί στον εαυτό του και αφετέρου οι ιστορικές και κοινωνικοπολιτικές συνθήκες στην Ισπανία τον είχαν απογοητεύσει βαθιά. Διαπνεόμενος από το πνεύμα και τις ιδέες του Διαφωτισμού και με τρόπο ευφυή, σατίρισε μέσα από τη σειρά αυτή των έργων την κοινωνία της εποχής του, την εξουσία, την Ιερά Εξέταση και τον διεφθαρμένο Κλήρο καθώς και τον καθημερινό κόσμο που είχε αφήσει τις δεισιδαιμονίες να τον κυριεύσουν χωρίς να αφήνει την λογική να πρυτανεύει. Για την εκτέλεσή τους, ο Goya χρησιμοποίησε τον πρωτοποριακό για την εποχή συνδυασμό της οξυγραφίας και της ακουατίντας, ο οποίος επέτρεπε έντονες φωτοσκιάσεις και ένα πιο ζωγραφικό αποτέλεσμα. Η οργιώδης φαντασία του, ο σκωπτικός τρόπος απόδοσης των μορφών καθώς και η θεατρικότητα των συνθέσεών του αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης για γενιές καλλιτεχνών από τον γαλλικό ρομαντισμό, τον ιμπρεσιονισμό, τον γερμανικό εξπρεσιονισμό και τον σουρεαλισμό ενώ το έργο του συνεχίζει να εμπνέει μέχρι σήμερα.
Σε αυτό το κομβικό σημείο έρχεται να προστεθεί η έκθεση που βρίσκεται στον ενδιάμεσο χώρο του κτιρίου, Η Σαγήνη του Αλλόκοτου σε επιμέλεια της Συραγώς Τσιάρα στην οποία οι καλλιτέχνες Άγγελος Αντωνόπουλος, Γιάννης Γαΐτης, Σίλεια Δασκοπούλου, Μαριάννα Ιγνατάκη, Διονύσης Καβαλλιεράτος, Χριστόφορος Κατσαδιώτης, Τάσος Μαντζαβίνος, Μαλβίνα Παναγιωτίδη, Άγγελος Παπαδημητρίου και Φίλιππος Τσιτσόπουλος ανοίγουν έναν διάλογο με το έργο του Goya. Σε αυτά τα έργα, οι καλλιτέχνες πραγματεύονται έννοιες του τρομακτικού και του γκροτέσκου, τα όρια ανάμεσα στο οικείο και το ανοίκειο, την λογική και το παράλογο, την πραγματικότητα και την ψευδαίσθηση. Χρησιμοποιώντας διάφορα μέσα όπως η ζωγραφική, η εγκατάσταση, η γλυπτική και το video art δημιουργείται ένα περιβάλλον στο οποίο ο θεατής νιώθει την εύθραυστη ισορροπία που μπορεί κανείς να συναντήσει στα όνειρα όπου ένα φιλικό περιβάλλον μπορεί να μεταμορφωθεί σε τρομακτικό πεδίο. Το επιβλητικό ξυλόγλυπτο γοτθικό ερμάρι, κληροδότημα του ζωγράφου Οδυσσέα Φωκά (1857 – 1946), με τις γκροτέσκες και τρομακτικές μορφές του δεσπόζει στην μια πλευρά του χώρου, δείχνοντας περίτρανα πως το αλλόκοτο σαγήνευε πάντα τον άνθρωπο. Και στα έργα αυτά, το χιούμορ και η ειρωνεία αποτελούν μοχλούς για να διαπραγματευτούν θέματα που έχουν να κάνουν με τις σχέσεις εξουσίας και τα υπαρξιακά ζητήματα.
Βλέποντας στο σήμερα τα έργα του Goya, στην ιστορική συγκυρία που διανύουμε, με τις σχέσεις εξουσίας που μας περιβάλλουν, την διεθνή πολιτική σκηνή, τον πόλεμο των θρησκειών και τις θεωρίες συνομωσίας, είναι αδύνατον να μην αναγνωρίσουμε την διαχρονική τους σημασία. Όταν μάλιστα στο συγκεκριμένο πλαίσιο προστεθούν και τα σύγχρονα έργα των καλλιτεχνών, τότε γίνεται προφανές πως στην τέχνη, η έννοια του χρόνου καταλύεται. Σε αυτό το άχρονο σύμπαν, η συνύπαρξη των έργων είναι ικανή να γεννά νέες ιδέες, επαναδιαπραγματευόμενες τα ίδια ζητήματα που ούτως ή άλλως βρίσκονται μέσα στην ίδια τη φύση του ανθρώπου.
Οικογενειακά κειμήλια και προσωπικά είδη του ναυάρχου Παύλου Κουντουριώτη περιλαμβάνονται μεταξύ πολλών ακόμη αντικειμένων και έργων τέχνης ιστορικού και λαογραφικού ενδιαφέροντος, στην ετήσια δημοπρασία «Ιστορικών και Λαογραφικών αντικειμένων 19ου & 20ου αιώνα» της VERGOS Auctions. Η δημοπρασία θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη, 5 Φεβρουαρίου στο Ιωνικό Κέντρο στην Πλάκα (ώρα 5:30 μ.μ).
Για περισσότερες πληροφορίες για τη δημοπρασία επισκεφθείτε την ιστοσελίδα www.vergosauctions.com
Ειδικότερα, πορτρέτα, μετάλλια, εξαρτήματα στολής, κιάλια, ρολόι ταξιδίου, ακόμη και ποτήρι εκστρατείας με τη θήκη του, απαρτίζουν μαζί με αρκετά ακόμη αντικείμενα, την ξεχωριστή ενότητα του ναυάρχου Παύλου Κουντουριώτη, αρχηγού του Στόλου του Αιγαίου κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους και δύο φορές Προέδρου της Δημοκρατίας.
Τα συνολικά 258 έργα τέχνης και αντικείμενα της δημοπρασίας θα εκτεθούν για το κοινό στο Ιωνικό Κέντρο, από την Κυριακή 2 Φεβρουαρίου μέχρι την Τρίτη 4 Φεβρουαρίου.
Από την πλούσια συλλογή που περιλαμβάνει λαϊκά κοσμήματα και φορεσιές, όπλα, πορτρέτα ιστορικών προσώπων και πολλά ακόμη έργα και αντικείμενα με φιλελληνικό και ιστορικό ενδιαφέρον, ξεχωρίζουν μεταξύ άλλων:
Έκθεση Κυριακή, 2 Φεβρουαρίου – Τρίτη, 4 Φεβρουαρίου 2025: 12:00 μ.μ. έως 8:00 μ.μ.
Ο Καβάφης είναι ο ποιητής της πόλης˙ η φύση ελάχιστα τον εμπνέει και τον απασχολεί. Ο αστικός χώρος ορίζει την τοπιογραφία και την εικονογραφία της ποίησής του. Μία πρώτη προσέγγιση στο θέμα αυτό παρουσιάστηκε από τον Βασίλη Κολώνα στο Α΄ Διεθνές Συμπόσιο για τον Καβάφη στην Αλεξάνδρεια το 1991. Στα επόμενα έτη ακολούθησαν δημοσιεύσεις αλλά και παρουσιάσεις από τον συγγραφέα σε διαλέξεις και πανεπιστημιακά σεμινάρια στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Η παρούσα δίγλωσση και ανανεωμένη μορφή του βιβλίου έρχεται τριάντα περίπου χρόνια μετά την πρώτη παρουσίαση και περίπου δέκα μετά την πρώτη έκδοση. Οι φωτογραφίες που επιλέχθηκαν για να πλαισιώσουν το αγγλικό κείμενο ακολουθούν τη θεματολογία της αρχικής έκδοσης με φωτογραφικές λήψεις του συγγραφέα της περιόδου 1991-2009, και συνομιλούν με τον ποιητικό χώρο αποτυπώνοντας την εικόνα της πόλης κατά τη διάρκεια των τελευταίων χρόνων.
Με ελάχιστες εξαιρέσεις επώνυμης αρχιτεκτονικής, παρουσιάζονται κτίρια ελληνικών ιδιοκτησιών και επιχειρήσεων, ανώνυμες γειτονιές και δρόμοι στην οθωμανική συνοικία, χώροι κοινωνικών συναθροίσεων, λεπτομέρειες κτιρίων ⎼ «παράθυρα», «σκάλες»- ενώ οι απόψεις της corniche, οι εγκαταλελειμμένες ακτές και οι οπτικές φυγές προς το Kait Bey υπογραμμίζουν τον αέναο διάλογο της πόλης με τη θάλασσα. Στόχος δεν ήταν η νοσταλγία για ό,τι χάθηκε αλλά η ανάδυση της Πόλης, μέσα από εικόνες-σύμβολα ενός αστικού χώρου υπό δοκιμασία…
Ο Βασίλης Κολώνας είναι ιστορικός της αρχιτεκτονικής, ομότιμος καθηγητής του Τμήματος Αρχιτεκτόνων του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.
Τίτλος: Η πόλις, Ο αστικός χώρος στον Κ.Π.Καβάφη
Συγγραφέας: Βασίλης Κολώνας
Εκδόσεις: University Studio Press
Θέμα: Αρχιτεκτονική, ποίηση
Χρονολογία: 2024
Σελίδες: 128
Τεχνικά Χαρακτηριστικά: 14Χ21
Την πλήρη αποκατάσταση του κτηρίου-μνημείου του Παλαιού Αρχαιολογικού Μουσείου Μυτιλήνης δρομολογεί το Υπουργείο Πολιτισμού, προκειμένου το κτήριο να διασωθεί και να επαναλειτουργήσει ως σύγχρονος μουσειακός χώρος. Οι απαραίτητες μελέτες -αρχιτεκτονική, στατική, γεωτεχνική, ηλεκτρομηχανολικών εγκαταστάσεων και συντήρησης- έλαβαν την ομόφωνη θετική γνωμοδότηση του Κεντρικού Συμβουλίου Νεωτέρων Μνημείων, οπότε πλέον δρομολογείται η ένταξη του έργου στο Περιφερειακό Επιχειρησιακό Πρόγραμμα «Βόρειο Αιγαίο»- ΕΣΠΑ 2021-2027.
To κτήριο διαρθρώνεται σε δύο ορόφους, με διαφορετική διακόσμηση σε κάθε επίπεδο, που ξεχωρίζουν εξωτερικά από περιμετρικό γείσο. Ιδιαίτερα τονισμένη με επίπλαστα διακοσμητικά στοιχεία είναι η κεντρική ενότητα της πρόσοψης, που περιλαμβάνει την κεντρική είσοδο και τον εξώστη. Οι εσωτερικοί χώροι ακολουθούν την τυπολογία των μεγαλοαστικών κατοικιών των αρχών του 20ου αι. Η κεντρική είσοδος οδηγεί μέσω προθαλάμου σε διάδρομο με επίσημους χώρους και χώρους διημέρευσης του ισογείου. Στο πίσω μέρος υπάρχει βοηθητική είσοδος και κλιμακοστάσιο προς το υπόγειο. Το κεντρικό κλιμακοστάσιο οδηγεί στον όροφο όπου αναπτύσσονται οι ιδιωτικοί χώροι και το λουτρό και συνεχίζει στη σοφίτα.
Η Υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη δήλωσε: «Το κτήριο του Παλαιού Μουσείου αποτελεί ιδιαίτερα αξιόλογο δείγμα αρχιτεκτονικής των τελευταίων χρόνων της οθωμανοκρατίας, ενταγμένο στον αστικό ιστό της Μυτιλήνης, που στο σύνολό του είναι κηρυγμένος αρχαιολογικός χώρος. Το κτήριο ακολουθεί το πνεύμα του εκλεκτικιστικού νεοκλασικισμού. Το κτήριο περιλαμβάνει στοιχεία με έντονο διακοσμητικό χαρακτήρα και επιρροή, από το κίνημα του μοντερνισμού, που επικρατούσε στις ευρωπαϊκές μεγαλουπόλεις, ο οποίος αποδίδεται με ιδιαίτερη δεξιοτεχνία στις ζωφόρους και στις οροφές των Α’ και Β’ ορόφων. Σημαντικές είναι οι βλάβες σε δομικά στοιχεία της κατασκευής λόγω εκτεταμένων οικοδομικών αστοχιών, όπως εισροή υδάτων στη στέγη, ανερχόμενη υγρασία στη στάθμη του ισογείου, διάβρωση έως ρηγματώσεις επιχρισμάτων. Οι μελέτες, οι οποίες εκπονήθηκαν από την Εφορεία Αρχαιοτήτων Λέσβου, περιλαμβάνουν και το σχεδιασμό μιας νέας μόνιμης έκθεσης, που θα αφορά στην ιστορία της Λέσβου στη μεγάλη διαχρονία, καθώς και όλες τις απαραίτητες εργασίες για τον εκσυγχρονισμό της λειτουργίας του κτηρίου, ώστε να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις ενός σύγχρονου μουσείου, με τη διασφάλιση προσβασιμότητας σε ΑμεΑ στο κτήριο και στον περιβάλλοντα χώρο. Οι προτάσεις συντήρησης αφορούν στα επιχρίσματα, στο ζωγραφικό και ανάγλυφο διάκοσμο (περίτεχνες γύψινες διακοσμήσεις, οροφογραφίες), σε ξύλινα στοιχεία, σε λίθινα στοιχεία, σε δάπεδα με τσιμεντοπλακίδια, μωσαϊκά δάπεδα, μεταλλικά στοιχεία. Στόχος μας είναι το κτήριο να αποκατασταθεί διατηρώντας όλα τα μνημειακά χαρακτηριστικά της αρχικής του μορφής, να αναδειχθεί η ιστορική του αξία και να επαναχρησιμοποιηθεί ως αρχαιολογικό μουσείο. Ως προς την κατάσταση διατήρησης, το κτήριο βρίσκεται σε μάλλον κακή κατάσταση. Παρότι η κατασκευή χαρακτηρίζεται στιβαρή, παρουσιάζει σοβαρά προβλήματα με κύριο παράγοντα φθοράς την υγρασία και την επίδραση του θαλάσσιου περιβάλλοντος. Η νέα έκθεση στο Παλαιό Μουσείο θα έρθει να συμπληρώσει το εκθεσιακό πρόγραμμα του Νέου Αρχαιολογικού Μουσείου, το οποίο βρίσκεται σε άμεση γειτνίαση. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, ο επισκέπτης θα μπορεί να αποκομίσει μια ολοκληρωμένη εμπειρία της ζωής στην αρχαία Λέσβο, από τα νεολιθικά μέχρι τα ρωμαϊκά χρόνια, αλλά και να αντιληφθεί το σημαντικότατο ρόλο, που διαδραμάτισε το νησί στη Μεσόγειο και τον αρχαίο κόσμο».
Τα εσωτερικά πατώματα της κατασκευής είναι σε ικανοποιητική κατάσταση. Παρατηρούνται εκτεταμένες βλάβες σε ορισμένους χώρους στον όροφο και στο υπόγειο, σε δάπεδα και τοίχους. Οι προτάσεις συντήρησης αφορούν στα επιχρίσματα, στο ζωγραφικό και ανάγλυφο διάκοσμο (περίτεχνες γύψινες διακοσμήσεις, οροφογραφίες), σε ξύλινα στοιχεία, σε λίθινα στοιχεία, σε δάπεδα με τσιμεντοπλακίδια, μωσαϊκά δάπεδα, μεταλλικά στοιχεία.
Οι κύριοι μηχανολογικοί χώροι χωροθετούνται στο ισόγειο του κτηρίου. Για την πυροπροστασία του κτηρίου, εγκαθίστανται συστήματα πυροπροστασίας, πυρανίχνευσης, συναγερμού, μεγαφωνικής εγκατάστασης, φωτισμού: Εσωτερικού φωτισμού, εξωτερικού φωτισμού που θα περιλαμβάνει το φωτισμό του περιβάλλοντα χώρου του κτηρίου, των οδεύσεων του κοινού, ενώ προβλέπεται και αρχιτεκτονικός φωτισμός ανάδειξης σε επιλεγμένα σημεία.
Το κτήριο του Παλαιού Αρχαιολογικού Μουσείου Μυτιλήνης στην περιοχή «Κιόσκι», κατασκευασμένο το 1912, φιλοξένησε αρχικά την οικογένεια Βουρνάζου. Πρόκειται για τριώροφο κτήριο στη συμβολή των σημερινών οδών Αργύρη Εφταλιώτη και 8ης Νοεμβρίου, με έκταση 1834 τ.μ. Πρόκειται για ένα μνημειακό κτήριο, ακαδημαϊκής αρχιτεκτονικής που εντάσσεται στον εκλεκτικισμό με επιρροές του Second Empire της Beaux Art. Το κτήριο από το 1912 έως το 1965 ήταν κατοικία της οικογένειας Βουρνάζου. Από το 1967 έως το 1985 λειτούργησε ως Μουσείο και γραφεία του Υπουργείου Πολιτισμού και για την επόμενη πενταετία λειτούργησε ως γραφεία του Υπουργείου Αιγαίου. Το 1990 το κτήριο επέστρεψε στο Υπουργείο Πολιτισμού και λειτούργησε ως Μουσείο. Το 2014 τελικά ανεστάλη η λειτουργία του λόγω σοβαρών φθορών.
Ο Δήμος Αθηναίων, μέσω του Οργανισμού Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας Δήμου Αθηναίων (ΟΠΑΝΔΑ), διοργανώνει, από 9 Ιανουαρίου έως 23 Φεβρουαρίου 2025 στην Πινακοθήκη Δήμου Αθηναίων, την έκθεση «Τοπιογραφία» του Αχιλλέα Χρηστίδη, η οποία παρουσιάζει τις τοπιογραφίες που δημιούργησε ο καλλιτέχνης τα τελευταία είκοσι έτη (2004-2024).
Κάθε τοπίο του Αχιλλέα Χρηστίδη είναι ένα πλάνο, ένα καρέ, ένα στιγμιότυπο, ο κρίκος μιας μεγάλης αδιάσπαστης αλυσίδας. Το ένα έχει ανάγκη το άλλο, όχι για να υπάρξουν ή να μεταδώσουν τη συγκίνηση, αλλά για να συγκροτήσουν μια συνολική αφήγηση, μια Τοπιογραφία. Και η σημασία μιας αναδρομικής έκθεσης που συγκεντρώνει μια επιλογή από την Τοπιογραφία του Χρηστίδη των τελευταίων είκοσι ετών (2004-2024), είναι ακριβώς αυτή: ότι σου δίνει τη δυνατότητα να περιπλανηθείς στα τοπία του, να μετακινηθείς από το ένα στο άλλο, με τον εκθεσιακό χώρο να μεταμορφώνεται κι αυτός σε τοπίο.
Αν με τη λέξη «τοπιογραφία» εννοούμε την αναπαράσταση τοπίων στη ζωγραφική, τότε αναμφίβολα ο Χρηστίδης υπηρετεί το είδος. Δεν ζωγραφίζει απλώς τοπία, αλλά (και) την αναπαράστασή τους, την ιδέα της τοπιογραφίας. Οι πινελιές του δημιουργούν άμορφες μάζες στο κέντρο του πίνακα, λες και το τοπίο ξερνάει τον εαυτό του. Άλλες φορές, σχηματίζουν ένα παραπέτασμα που σε εμποδίζει να δεις καθαρά το φόντο. Άλλοτε είναι ήρεμες κι άλλοτε άγριες, εκρηκτικές, έξαλλες, κάνοντας το δικό τους παιχνίδι μέσα στα όρια του καμβά, δημιουργώντας ανεξάρτητους χώρους ή αλλάζοντας τον χαρακτήρα του ουρανού και της γης. Έτσι, ένας ουρανός γίνεται μια ξεχωριστή αφαιρετική σύνθεση, ένας δεύτερος πίνακας μέσα στον πίνακα. Οι εξπρεσιονιστικές πινελιές συμπλέκονται δημιουργώντας τρισδιάστατους χώρους που φυλακίζουν την ανθρώπινη φιγούρα, η οποία, σημειωτέον, σπανίως εμφανίζεται. Ενίοτε, η ιδέα της τοπιογραφίας καταργείται τελείως ή γίνεται κάτι άλλο, ένα παράξενο είδος ανθογραφίας που κρύβει μέσα του το τοπίο. Τα άνθη ζωγραφίζονται σε πρώτο επίπεδο, με τέτοιο τρόπο που νομίζεις ότι έρχονται καταπάνω σου, με μια διάθεση να εισβάλλουν στον χώρο σου.
Σε άλλα έργα, οι ακαθόριστες πινελιές του Χρηστίδη στήνουν έναν ιδιότυπο χορό. Κινούνται ανεξέλεγκτα -ή μήπως απολύτως ελεγχόμενα;- προς πάσα κατεύθυνση, απλώνοντας το χρώμα σε παχιές στρώσεις που ενώνουν τη θάλασσα με τον ουρανό, καλύπτουν μέρη του τοπίου και τα σβήνουν από το οπτικό σου πεδίο. Είναι πρόδηλο ότι η ιδέα της ωραίας και άρτιας εικόνας ποσώς τον απασχολεί. Ωστόσο, τα τοπία του έχουν μια εσωτερική αρμονία, που προκύπτει μάλλον από το γεγονός ότι στην πλειονότητά τους είναι βιωμένα. Ακόμη κι έτσι όμως, δύσκολα θα έλεγες ότι ο ζωγράφος καταγράφει μια εμπειρία, την προσωρινή παρουσία του σε έναν τόπο. Η Ελλάδα του Χρηστίδη είναι μια χώρα απρόβλεπτη και μαγική, που κάθε φορά σε εκπλήσσει με την ικανότητά της να γεννάει μοναδικούς συνδυασμούς χρωμάτων που δεν έχεις ξαναδεί. Στους πίνακές του, ωστόσο, το ελληνικό τοπίο δεν είναι άμεσα αναγνωρίσιμο, όχι τουλάχιστον με τον τρόπο που συμβαίνει με άλλους Έλληνες ζωγράφους.
Πολλές φορές ζωγραφίζει όψεις που δεν θα τις έλεγες θεαματικές – κι όμως, ο ζωγράφος φαίνεται να απολαμβάνει αυτές τις φαινομενικά αδιάφορες πλευρές της φύσης: προφανώς αποτελεί πρόκληση για τον ίδιο να αποδώσει τις λεπτές διαβαθμίσεις του καφεπράσινου της γης και των δέντρων ή τον μονοκόμματο όγκο ενός ξερού λόφου ή τη μαύρη ερριμμένη σκιά ενός κυπαρισσιού. Για τον Χρηστίδη, στη φύση δεν υπάρχει τίποτε αδιάφορο ή απρόσωπο. Όλα έχουν την αξία τους, αρκεί να τους δώσεις σημασία και να τους αφιερώσεις χρόνο ώστε να σου αποκαλύψουν τη γοητεία τους, τη μαγική τους πλευρά.
Ο Αχιλλέας Χρηστίδης γεννήθηκε το 1959 στον Πειραιά. Σπούδασε σκηνογραφία θεάτρου και μουσική. Επίσης ασχολήθηκε με την κεραμεική, τη φωτογραφία, τις κατασκευές και την εικονογράφηση βιβλίων. Στη ζωγραφική είναι αυτοδίδακτος. Έχει στο ενεργητικό του πενήντα ατομικές εκθέσεις. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.
Την επιμέλεια της έκθεσης έχει ο Χριστόφορος Μαρίνος.
Τα εγκαίνια της έκθεσης θα πραγματοποιηθούν την Πέμπτη 9 Ιανουαρίου 2025 στις 19:00.
Διάρκεια έκθεσης: 9 Ιανουαρίου – 23 Φεβρουαρίου 2025
Ώρες λειτουργίας: Τρίτη-Σάββατο 11:00-19:00, Κυριακή 10:00-16:00, Δευτέρα κλειστά
Η είσοδος για το κοινό είναι ελεύθερη.
Πινακοθήκη Δήμου Αθηναίων
Λεωνίδου & Μυλλέρου, Πλ. Αυδή, Μεταξουργείο
Πληροφορίες: 210 5202420| www.opanda.gr
Το Υπουργείο Πολιτισμού επενδύει στη βελτίωση των διαδρομών των επισκεπτών και της προσβασιμότητας των ΑμεΑ και των εμποδιζομένων ατόμων στον αρχαιολογικό χώρο της Γόρτυνας. Οι επεμβάσεις συντήρησης, ανάδειξης και βελτίωσης των υποδομών στον αρχαιολογικό χώρο και της προβασιμότητας στα μνημεία του εντάσσεται στο συνολικό έργο της αποκατάστασης και ανάδειξης του επισκέψιμου αρχαιολογικού χώρου και του Μεγάλου Θεάτρου της Αρχαίας Γόρτυνας, συνολικού προϋπολογισμού 2.500.000 ευρώ. Στόχος του έργου είναι η οργάνωση της πορείας των επισκεπτών για την ασφάλεια του κοινού σε δύσβατα σημεία με βελτιώσεις στις διαδρομές κίνησης και κυρίως στην δημιουργία προϋποθέσεων για ασφαλή πρόσβαση των ΑμεΑ επισκεπτών και γενικά των εμποδιζομένων ατόμων. Επίσης, περιλαμβάνει την οργάνωση των θέσεων θέασης και στάσης και την αναβάθμιση του χώρου στάθμευσης με πρόβλεψη θέσεων για ΑμεΑ.
Η Υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη, δήλωσε: «Ο αρχαιολογικός χώρος της Γόρτυνας αποτελεί έναν εξαιρετικά σημαντικό μνημειακό χώρο, στον οποίο διασώζονται αρχιτεκτονικά κατάλοιπα μιας σπουδαίας αρχαίας πόλης. Σε συνδυασμό με το Αρχαιολογικό Μουσείο Μεσσαράς, που εγκαινιάσαμε πρόσφατα, συνθέτουν έναν πολιτιστικό και τουριστικό προορισμό ιδιαίτερου ενδιαφέροντος. Σε στενή και εξαιρετική συνεργασία με την Περιφέρειας Κρήτης, με τις δρομολογούμενες επεμβάσεις για τη βελτίωση των διαδρομών, της προσβασιμότητας και εν γένει της αναβάθμισης του αρχαιολογικού χώρου και της αντιπλημμυρικής θωρακισης του, σε συνδυασμό και με τις εργασίες αποκάλυψης και αποκατάστασης του Μεγάλου Θεάτρου που είναι σε εξέλιξη, το Υπουργείο Πολιτισμού υλοποιεί τον ολιστικό σχεδιασμό, που υπηρετεί την αύξηση της επισκεψιμότητας στον αρχαιολογικό χώρο της Γόρτυνας. Με την ένταξη του χώρου στις Πολιτιστικές Διαδρομές της Κρήτης, αλλά και με τη μελλοντική αξιοποίηση του Θεάτρου, για καλλιτεχνικές εκδηλώσεις υψηλών προδιαγραφών, δημιουργούμε έναν ελκυστικό πολιτιστικό προορισμό, που αναβαθμίζει το προσφερόμενο τουριστικό προϊόν της ευρύτερης περιοχής».
Ο αρχαιολογικός χώρος Γόρτυνας, έκτασης 27 στρεμμάτων περίπου, λειτουργεί από τη δεκαετία του ‘70 και περιλαμβάνει ως κυριότερα μνημεία: 1. Το ρωμαϊκό Ωδείο, χτισμένο στο ψηλότερο τμήμα της Ελληνικής Αγοράς, στη θέση πιθανότατα του ελληνιστικού Βουλευτηρίου (4ος-2ος αιώνας π.Χ.). Στον εξωτερικό τοίχο του κυκλικού διαδρόμου, βρέθηκε η Επιγραφή των Νόμων της Γόρτυνας. Το Nαό του Aγίου Tίτου, πλησίον του Ωδείου, 3. Το Νερόμυλο, γνωστό ως «του Γέρου Σαβουιδάκη», η αποκατάστασή του οποίου προγραμματίζεται ώστε να ενταχθεί λειτουργικά στον επισκέψιμο χώρο. 4. Τον αειθαλή Πλάτανο, διατηρητέο μνημείο της φύσης, συνδεδεμένος με τον μύθο της αρπαγής της Ευρώπης από τον Δία. Σε μικρή απόσταση, βρίσκεται το Μεγάλο Θέατρο, η ανασκαφή του οποίου είναι σε εξέλιξη.
Στις υποδομές του αρχαιολογικού χώρου συγκαταλέγονται αναψυκτήριο, γλυπτοθήκη, χώροι υγιεινής, γραφείο και φυλάκιο – εκδοτήριο εισιτηρίων. Κατά τη δεκαετία 2004-2013 έγιναν εργασίες ανάδειξης, απαλλοτριώσεις ιδιοκτησιών και ενοποίηση του τότε επισκέψιμου χώρου με νέα τμήματα. Δημιουργήθηκε νέος χώρος στάθμευσης, νέα είσοδος και νέο κτήριο πωλητηρίου – εκδοτηρίου, νέα φύτευση, ανάδειξη του Ωδείου, εργασίες αποκατάστασης του Ναού του Αγίου Τίτου, ενώ κατασκευάστηκαν και ράμπες για ΑμεΑ.
Με την αποκατάσταση του Νερόμυλου και του Θεάτρου, ο αρχαιολογικός χώρος επεκτείνεται και η ροή επίσκεψης διαμορφώνεται σε Ωδείο – Μεγάλο Θέατρο Πλάτανος – Νερόμυλος – Ναός Αγίου Τίτου. Η χάραξη της πορείας των επισκεπτών για την κατηγορία του γενικού πληθυσμού παραμένει ως έχει, με βελτίωση της υποδομής της. Η πορεία για την κατηγορία ΑμεΑ διαμορφώνεται έτσι ώστε να υπάρχει πρόσβαση προς το Ωδείο, αλλά και στο εσωτερικό του. Η υπόλοιπη πορεία για τα ΑμεΑ, προς το Μεγάλο Θέατρο, τον Πλάτανο, τον Νερόμυλο και τον Ναό του Αγίου Τίτου, και εν συνεχεία μέχρι την έξοδο, ταυτίζεται με αυτή του γενικού κοινού. Ο Νερόμυλος είναι ο νεότερος νερόμυλος που λειτουργούσε έως τα μέσα του προηγούμενου αιώνα, και βάσει της μελέτης, προβλέπεται η σύνδεσή του με τον αρχαιολογικό χώρο. Ο αειθαλής Πλάτανος οριοθετείται και προφυλάσσεται. Πλησίον του Πλατάνου προβλέπεται η κατασκευή πεζογέφυρας για τη σύνδεση με το Μεγάλο Θέατρο, κατάλληλη και για ΑμεΑ. Οι επεμβάσεις δεν καλύπτουν την αυτόνομη κίνηση τυφλών, για τους οποίους η περιήγηση θα πρέπει να γίνεται με συνοδό. Στον χώρο στάθμευσης δημιουργούνται θέσεις αναπήρων. Ο αρχαιολογικός χώρος είναι προσβάσιμος και για τα οχήματα έκτακτης ανάγκης. Οι θέσεις στάσης και θέασης έχουν σχεδιαστεί, ώστε να εξυπηρετούν όλους τους επισκέπτες και τοποθετούνται στον χώρο μεταξύ εκδοτηρίου και πυλών εισόδου-εξόδου, στον κεντρικό χώρο με θέα προς το Ωδείο και τις αιωνόβιες ελιές, και σε σημεία πέριξ του Ωδείου, και στο πλάτωμα του Αγίου Τίτου. Ως προς τον αστικό εξοπλισμό, συντηρείται και αντικαθίσταται όπου απαιτείται, όπως καθιστικά, δίγλωσσες πινακίδες σήμανσης και πληροφόρησης,και σε γραφή Braille, κάδοι απορριμάτων, κιγκλιδώματα για την ασφάλεια των επισκεπτών και την κίνηση των ΑμεΑ.
Η αρχαία πόλη της Γόρτυνας βρίσκεται 45 χλμ. νότια του Ηρακλείου. Μαζί με την Ακρόπολη και τις νεκροπόλεις καταλαμβάνει έκταση περί τα 4.000 στρέμματα. Το 1879, ο Haussoullier ανακάλυψε τμήμα της επιγραφής των Νόμων, που ήταν αφορμή για την ανασκαφή του Ωδείου (1ος αιώνας μ.Χ.), όπου βρέθηκαν επιπλέον τμήματα της επιγραφής, γνωστής ως Νόμοι της Γόρτυνας, του πρώτου γραπτού συνόλου νόμων στην Ευρώπη. Η πόλη άνθισε στην Κλασική, Ελληνιστική και Ρωμαϊκή εποχή. Έφτασε να διαθέτει τρεις αγορές, δύο υδραγωγεία, κρήνες, στάδιο ελληνιστικών χρόνων, θέρμες, ναούς. Από τα σημαντικότερα κτήρια ήταν το Πραιτώριο, το Ωδείο, ο Ναός του Απόλλωνα, η Ακρόπολη και το Μεγάλο Θέατρο. Με την εγκαθίδρυση του Χριστιανισμού (380 μ.Χ.), η Γόρτυνα αποτέλεσε έδρα Επισκοπής, όπου ξεχωρίζουν η Βασιλική της Μητρόπολης και ο Ναός του Αγίου Τίτου. Η εγκατάλειψη της Γόρτυνας επήλθε μεταξύ του τέλους του 8ου και των αρχών 9ου αιώνα.
Με τη βοήθεια εκατοντάδων παιδιών και πλήθος κόσμου κατάφερε να «σώσει» τα φετινά Χριστούγεννα ο Αϊ – Βασίλης, ξεκινώντας το ταξίδι του το Σάββατο, 21 Δεκεμβρίου 2024, από το Ενετικό Λιμάνι Χανίων, πριν ταξιδέψει στα παιδιά ολόκληρου του κόσμου.
Η περιπέτεια του Αϊ – Βασίλη ξεκίνησε όταν το έλκηθρο του, τον «προσγείωσε» στον Φάρο των Χανίων, ενώ στην προσπάθεια του να βρεθεί στο σωστό σημείο, βρέθηκε αντιμέτωπος με μια ομάδα εχθρών των Χριστουγέννων, των Κακόμαυρων, οι οποίοι προσπάθησαν να τον αποτρέψουν από το να ξεκινήσει την αποστολή του.
Οι φωνές των παιδιών που συγκεντρώθηκαν στο Ενετικό Λιμάνι Χανίων, καθοδήγησαν και τελικά οδήγησαν με ασφάλεια τον Αϊ – Βασίλη στο Χριστουγεννιάτικο δέντρο της πόλης μας, στην πλατεία Γιαλί Τζαμί.
Μικροί και μεγάλοι έζησαν την απόλυτη περιπέτεια, καθώς είχαν την ευκαιρία να δουν τον Αϊ – Βασίλη σε τζετ-σκι αντί για έλκηθρο, σε μια ξέφρενη καταδίωξη μέσα στα νερά του Ενετικού Λιμένα, αλλά και την ασφαλή άφιξη του στην προβλήτα του Λιμανιού καθώς και την μεταφορά του, μέσω της άμαξας των Χριστουγέννων στο χριστουγεννιάτικο δέντρο.
«Στα άμεσα αντανακλαστικά του Δήμου Χανίων, ο οποίος ανταποκρίθηκε τάχιστα στο αίτημα του Αϊ Βασίλη για βοήθεια» αναφέρθηκε ο Δήμαρχος Χανίων, Παναγιώτης Σημανδηράκης, ο οποίος βρέθηκε στο σημείο, μαζί με το σύνολο της δημοτικής αρχής, συσπειρώνοντας το πλήθος εναντίον των Κακόμαυρων, ενώ δεν παρέλειψε να ευχαριστήσει τον Αντιδήμαρχο Τουρισμού, Νεκτάριο Ψαρουδάκη για την διοργάνωση της εκδήλωσης.
Την εκδήλωση διοργάνωσε το Τμήμα Τουρισμού και το Τμήμα Πολιτισμού του Δήμου Χανίων σε συνεργασία με το Δημοτικό Λιμενικό Ταμείο, ενώ σημαντική ήταν η συμβολή δεκάδων εθελοντών από τον Ερυθρό Σταυρό, τον Ναυτικό Όμιλο Χανίων, την Εθελοντική Ναυαγοσωστική Μονάδα Ναυτικού Ομίλου Χανίων και το Λιμεναρχείο, για την επιτυχή της διεξαγωγή.
