Η Υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη, στο πλαίσιο των  συναντήσεων εργασίας  και αυτοψιών στα έργα που εκτελούνται ή προωθούνται στα Χανιά, σε συνεργασία με την Περιφέρεια Κρήτης και τον Δήμο Χανίων, δρομολόγησε ένα σημαντικό πρόγραμμα έργων πολιτισμού. Επισκέφτηκε την Οικία Θεοδωράκη, στον Γαλατά, και μετά τη συνεργασία της με τον Δήμαρχο και τους αρμόδιους υπηρεσιακούς παράγοντες, ανακοίνωσε την ενεργοποίηση της διαδικασίας κήρυξης της οικίας Θεοδωράκη ως μνημείου, σηματοδοτώντας την έναρξη ενός σημαντικού έργου για τη διατήρηση και ανάδειξη της κληρονομιάς του μεγάλου συνθέτη. 

«Η σημερινή επίσκεψή μας στα Χανιά σηματοδοτεί την έναρξη σημαντικών έργων πολιτισμού αλλά και τον σχεδιασμό νέων, για τα οποία θέσαμε το πλαίσιο των ενεργειών. Στα Χανιά ακολουθούμε μια ολοκληρωμένη πολιτιστική στρατηγική αναδεικνύοντας τη μοναδική πολιτιστική, αρχιτεκτονική και ιστορική τους κληρονομιά, μέσα από πρόσωπα και εμβληματικά μνημεία. Οι αρμόδιες υπηρεσίες του Υπουργείου Πολιτισμού, ξεκίνησαν τη διαδικασία για την κήρυξη της Οικίας Θεοδωράκη ως μνημείο, κάτι που χρωστάμε στη μνήμη του Μίκη Θεοδωράκη. Ο σχεδιασμός για την Οικία Θεοδωράκη προβλέπει τη μετατροπή της σε μουσειακό χώρο, με απόλυτο σεβασμό στις επιθυμίες του δημιουργού, όπως αυτές διατυπώνονται στη διαθήκη του. Παράλληλα, το Υπουργείο Πολιτισμού προκειμένου να δρομολογηθούν οι εργασίες αποκατάστασης και επανάχρησης της πατρικής οικίας του Μίκη Θεοδωράκη στον Γαλατά, με ήδη εξασφαλισμένη χρηματοδότηση ύψους 350.000 ευρώ από τον Δήμο Χανίων, μέσω του προγράμματος «Αντώνης Τρίτσης», προχωρά σε ισόποση ενίσχυση του προϋπολογισμού, ανεβάζοντας το συνολικό ποσό στα 700.000 ευρώ. Δρομολογείται, ακόμη από τον Δήμο η αγορά όμορου ακινήτου, που ανήκει στην Τράπεζα Χανίων, με σκοπό την περαιτέρω ενίσχυση της λειτουργικότητας του χώρου. Το Υπουργείο Πολιτισμού θα καταβάλλει 180.000 ευρώ από το συμφωνημένο συνολικό τίμημα των 200.000 ευρώ  και 20.000 θα καταβάλλει ο Δήμος Χανίων. Ο στόχος είναι η δημιουργία ενός πολιτιστικού τοπόσημου που θα ενισχύσει την ταυτότητα της περιοχής, διασφαλίζοντας τη διαχρονική σύνδεση του κοινού με το έργο και τη ζωή του Μίκη Θεοδωράκη».

Ερευνητικό πρόγραμμα από το Πολυτεχνείο Κρήτης,  900.000 ευρώ, για το φρούριο Ιτζεδίν την ενοποίηση των έργων αποκατάστασης των ενετικών τειχών με την δυτική τάφρο.

Η Υπουργός Πολιτισμού, στα Χανιά, υπέγραψε την Προγραμματική Σύμβαση Πολιτισμικής Ανάπτυξης για την έναρξη της διαδικασίας δημοπράτησης και αποκατάστασης των Ενετικών Νεωρίων. Πρόκειται για έργο ορόσημο για την πόλη, προϋπολογισμού 22.000.000 ευρώ, που αναβαθμίζει το πολιτιστικό τοπίο αλλά και την εικόνα του ιστορικού κέντρου των Χανίων.

Σε ευρεία σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε στο Δημαρχείο, αποφασίστηκε, επίσης, να προχωρήσει σχέδιο διπλής Προγραμματικής Σύμβασης Πολιτισμικής Ανάπτυξης για την εκπόνηση των μελετών αποκατάστασης και επανάχρησης του φρουρίου Ιτζεδίν, καθώς και την ενοποίηση των εν εξελίξει έργων αποκατάστασης, σε τμήματα των ενετικών οχυρώσεων με τη δυτική τάφρο. Το ερευνητικό και μελετητικό πρόγραμμα, συνολικού προϋπολογισμού 900.000 ευρώ, με χρηματοδοτική σύμπραξη του Υπουργείου Πολιτισμού, της Περιφέρειας Κρήτης και του Δήμου Χανίων, θα εκπονηθεί από το Πολυτεχνείο Κρήτης. Στη σύσκεψη συμμετείχαν ο Προϊστάμενος της Διεύθυνσης Αναστήλωσης Μνημείων του Υπουργείου Πολιτισμού Θεμιστοκλής Βλαχούλης, η Έφορος Αρχαιοτήτων Χανίων Ελένη Παπαδοπούλου, αιρετοί, εκπρόσωποι του Πολυτεχνείου Κρήτης, υπηρεσιακά στελέχη του Υπουργείου Πολιτισμού.

22 εκατ. ευρώ για τα Ενετικά Νεώρια Χανίων

Τα Νεώρια, αναπόσπαστο στοιχείο της Παλιάς Πόλης των Χανίων, δεσπόζουν στην  ανατολική πλευρά του λιμανιού. Από τα δεκαεπτά νεώρια που αναγέρθηκαν επί Ενετοκρατίας και αποτέλεσαν προπύργιο της θαλασσοκράτειρας Γαληνοτάτης Δημοκρατίας, σώζονται σήμερα το Μεγάλο Αρσενάλι, στη δυτική πλευρά, και τα επτά νεώρια στην ανατολική.

Το έργο της αποκατάστασης εντάχθηκε στο πρόγραμμα ΔΙΑΤΗΡΩ- ΕΣΠΑ 2021-2027, τον Απρίλιο του 2025, και υλοποιείται από τον Δήμο Χανίων.

Μετά την υπογραφή  της προγραμματικής σύμβασης η Υπουργός Λίνα Μενδώνη δήλωσε:

«Η προγραμματική σύμβαση αφορά στην αποκατάσταση, ανάδειξη και απόδοση χρήσεων στο συγκρότημα των επτά ενετικών Νεωρίων με συνολικό προϋπολογισμό 22.000.000 ευρώ. Με την προγραμματική σύμβαση πολιτισμικής ανάπτυξης που υπογράψαμε με την Περιφέρεια Κρήτης και τον Δήμο Χανίων για τα Νεώρια, το αποκατεστημένο πλέον μνημειακό σύνολο θα επανασυνδεθεί τόσο με τη θάλασσα, με την οποία αναγεννιέται η οργανική του σχέση, όσο και με το πυκνό αστικό περιβάλλον της σύγχρονης πόλης. Όταν ολοκληρωθεί η αποκατάστασή τους και προσδιοριστούν οι νέες χρήσεις τους, τα Νεώρια θα μεταμορφωθούν σε έναν σημαντικότατο πολιτιστικό πόλο και αναπτυξιακό πόρο για τα Χανιά»

Τις μελέτες εκπόνησε το Πολυτεχνείο Κρήτης σε συνεργασία με τη Διεύθυνση Αναστήλωσης Μνημείων του ΥΠΠΟ και την Εφορεία Αρχαιοτήτων Χανίων, με χρηματοδότηση της Περιφέρειας Κρήτης. Οι επεμβάσεις περιλαμβάνουν τη στερέωση και ενίσχυση του κτηρίου, τη δημιουργία δύο λειτουργικών ενοτήτων: μία για περιοδικές εκθέσεις (Νεώρια 1–4) και μία για εκδηλώσεις, ομιλίες και αναψυκτήριο (Νεώρια 6–7), με το ενδιάμεσο Νεώριο 5 να λειτουργεί ως είσοδος και χώρος μόνιμης έκθεσης.

Φρούριο Ιτζεδίν

Το σχέδιο Προγραμματικής Σύμβασης Πολιτισμικής Ανάπτυξης για το Φρούριο Ιτζεδίν περιλαμβάνει το ερευνητικό και το μελετητικό έργο για την αποκατάσταση του φρουρίου με την επανάχρησή του ως χώρο πολιτισμού. Μετά την προγραμματική σύμβαση, η Υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη δήλωσε:

«Για το Ιτζεδίν, ένα άλλο πολύ σημαντικό αρχιτεκτονικό συγκρότημα, φορτισμένο και με τη σύγχρονη ιστορία, το οποίο έχει παραχωρηθεί στον Δήμο Χανίων, και συνακόλουθοι με τις δεσμεύσεις μας, προτείναμε και καταλήξαμε στη λύση της προγραμματικής σύμβασης, με  την από κοινού χρηματοδότηση του Υπουργείου Πολιτισμού, της Περιφέρειας Κρήτης και του Δήμου Χανίων, μέσω της οποίας θα γίνει η ωρίμανση των απαραίτητων μελετών προκειμένου να μπορέσει να υλοποιηθεί το έργο. Αντίστοιχα, με μια δεύτερη προγραμματική σύμβαση, θα προχωρήσουμε και στην ενοποίηση του νότιου τμήματος των οχυρώσεων με τη δυτική τάφρο και το σύνολο της παρέμβασης που βρίσκεται σήμερα σε εξέλιξη. Με το σύνολο των εξελισσόμενων και σχεδιαζόμενων έργων, αναδεικνύουμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τη μοναδική πολιτιστική φυσιογνωμία των Χανίων».

Το φρούριο Ιτζεδίν χαρακτηρίστηκε, το 1986, ιστορικό διατηρητέο μνημείο, καθώς αποτυπώνει την ιστορική μνήμη των τελευταίων 150 χρόνων, όχι μόνο της περιοχής της Σούδας, αλλά κυρίως της ελληνικής ιστορίας. Η οικοδόμησή ξεκίνησε μετά το 1871 και ολοκληρώθηκε το 1875. Από την αναχώρηση του τουρκικού στρατού έως το 1950 χρησιμοποιήθηκε ως φυλακή, η οποία συνέχισε να λειτουργεί μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1970, όταν και έκλεισε οριστικά.

Ενοποίηση νοτίου τμήματος οχυρώσεων και δυτικής τάφρου

Σκοπός του ερευνητικού προγράμματος που θα υλοποιήσει το Πολυτεχνείο Κρήτης, είναι η ανάδειξη και ενοποίηση των δύο τμημάτων (βόρειου και νότιου) της δυτικής τάφρου με τη νότια τάφρο, με φυσική διασύνδεση, και με υπόμνηση στο υπόλοιπο νότιο τμήμα έως την ανατολική τάφρο. Το ερευνητικό πρόγραμμα περιλαμβάνει έρευνα χρήσεων κοινοχρήστου χώρου, δημιουργία γέφυρας στην οδό Μελετίου Πηγά, προτάσεις για χρήσεις, μέσω ήπιων παρεμβάσεων και ανάδειξη του μνημειακού χαρακτήρα των τάφρων και του τείχους, με την προβολή της αρχικής τους λειτουργίας και σημασίας, σε συνάρτηση με τη σύγχρονη αστική ζωή, την εγγύτητα με τη θάλασσα και τη σύνδεση με τους δημόσιους χώρους περιπάτου.

Ο ζωγράφος και Δάσκαλος της Σχολής Αρχιτεκτόνων του Ε.Μ. Πολυτεχνείου Σωτήρης Σόρογκας παρουσιάζει μια σειρά έργων που αποτυπώνουν ερείπια ανεμόμυλων και θαλασσινών ξύλων από βάρκες, καΐκια και σκουριές.

Είναι τα ίδια θέματα που πολιορκεί, ήδη, από την περίοδο των σπουδών του, την δεκαετία του 1950. Τότε, για πρώτη φορά το καλοκαίρι του 1957 επισκέφθηκε σαν σπουδαστής της Σχολής Καλών Τεχνών «την παραδείσια Ύδρα που υμνούν όσοι τη γνώρισαν», όπως περιγράφει ο ίδιος στο εισαγωγικό κείμενο της έκθεσης του. Και συνεχίζει:

«Η ανεξήγητη γοητεία της Ύδρας με είχε και μένα περιέργως αναστατώσει σε μέγιστο βαθμό. Ίσως να ήταν η αύρα στο αρχοντικό του Τομπάζη που με φιλοξενούσε σαν σπουδαστή, ίσως το ονειρικό καρνάγιο στο «Μαντράκι» με τους σεμνούς καραβομαραγκούς ή ακόμα η ιερότης μιας ατμόσφαιρας μυστηριακής και γαλήνιας που εδέσποζε στο Μοναστήρι του Προφήτη Ηλία, στην κορυφή δηλαδή μιας αμετάκλητης ωραιότητος. Δεν ξέρω τι άλλο, μα αυτή μου η επαφή με την Ύδρα με οδήγησε στον επαναπροσδιορισμό των αξιακών βεβαιοτήτων που με συνιστούσαν εκείνον τον καιρό».

Τα εγκαίνια της έκθεσης θα πραγματοποιηθούν το Σάββατο 5 Ιουλίου 2025, στις 8:00 μ.μ.

Την έκθεση θα προλογίσουν:

Η Πρόεδρος του Φορέα ΓΑΚ / Ι.Α.Μ.Υ. Ντίνα Αδαμοπούλου
Ο Ιστορικός Τέχνης Γιώργος Μυλωνάς
Η Εριφύλη Σόρογκα

Συντελεστές έκθεσης
Διοργάνωση: Ιστορικό Αρχείο-Μουσείο Ύδρας
Επιμέλεια Έκθεσης: Σωτήρης Σόρογκας, Γιώργος Μυλωνάς, Μαρία Λυρατζή
Μουσειολογική επιμέλεια: Μαρία Λυρατζή

Διάρκεια έκθεσης: 5 Ιουλίου – 30 Ιουλίου 2025

Δύσκολα μπορούμε σήμερα να  φανταστούμε τη μορφή της Αθήνας πριν τα μέσα του 19^ου αιώνα, όταν η πόλη άρχισε να παίρνει τη μορφή μιας σύγχρονης πόλης. Δεν είναι ασυνήθιστο σύγχρονοι δρόμοι να έχουν πάρει τη θέση αρχαίων ρεμάτων που διέτρεχαν την Αττική.

Η οδός Σταδίου, είναι ένας από εκείνους τους κεντρικούς δρόμους της πόλης που έχουν πάρει τη θέση ενός ρέματος το οποίο παρέμενε έξω από τα όρια της πόλης τόσο στα αρχαία όσο και στα νεότερα χρόνια. Το ρέμα παρέμεινε λίγο έξω από το τείχος που περιέκλειε την Αθήνα από το 1778 έως το 1834 οπότε και γκρεμίστηκε ό,τι είχε απομείνει από αυτό.

Πλέον η Αθήνα ήταν η πρωτεύουσα του νεοσύστατου κράτους και οι αρχιτέκτονες Κλεάνθης και Σάουμπερτ είχαν εκπονήσει το σχέδιο της πόλης. Σύμφωνα με αυτό χαράχτηκε η οδός Σταδίου η οποία θα ήταν ένας μια από τις κεντρικότερες αρτηρίες της πόλης, που θα συνέδεε την Πλατεία Όθωνος (σημ. πλατεία Ομονοίας)  με το Παναθηναϊκό Στάδιο, το οποίο  βέβαια τότε δεν ήταν παρά ένα αρχαίο μνημείο θαμμένο ανάμεσα στους  λόφους Άγρας και Αρδηττού.

Ωστόσο, οι συνεχείς αλλαγές στο σχέδιο της πόλης, άλλαξαν τόσο το μέγεθος και την πορεία όσο και την κατάληξη του δρόμου που πλέον θα οδηγούσε στην Πλατεία Συντάγματος. Παρόλα αυτά, σταθερή έμεινε η ονομασία του δρόμου για περισσότερο από έναν αιώνα. Τον Μάρτιο του 1945 έγινε από το Δήμο προσπάθεια να αλλάξει η ονομασία του δρόμου σε οδό «Ουίνστον Τσώρτσιλ» ως ένδειξη ευγνωμοσύνης απέναντι στην Αγγλία, ίσως βέβαια και λόγο του ρόλου του πρωθυπουργού της Αγγλίας στα Δεκεμβριανά. Ασφαλώς αυτή η απόπειρα απέτυχε αφού ουδέποτε η νέα ονομασία χρησιμοποιήθηκε από τους κατοίκους της πόλης και περιέπεσε σε λήθη…

Εφημερίδα Εστία

Ήδη από τη χάραξη του ο δρόμος ήταν προορισμένος να γίνει ένα ευθύ «βουλεβάρτο» πλάτους 30 μέτρων. Η κάλυψη του ρέματος και η δενδροφύτευση, έφεραν γρήγορα την ανοικοδόμηση αρχοντικών ιδιωτικών κατοικιών, δημόσιων κτιρίων και εμπορικών καταστημάτων. Οι ακακίες, οι κήποι, τα φαρδιά πεζοδρόμια και τα νεοκλασικά κτίρια στις πλευρές του δρόμου ασφαλώς θα έδιναν στην οδό Σταδίου μια εντελώς διαφορετική εικόνα από τη σημερινή. Παρόλα αυτά στη Σταδίου στέκουν ακόμα κτήρια με ιστορία μεγαλύτερη από έναν αιώνα, συνεχίζοντας μάλιστα να έχουν θέση στη ζωή της πόλης.

Ένα από τα πρώτα κτίρια του δρόμου, η οικία Κοντοστάβλου, εκεί που βρίσκεται η σημερινή πλατεία Κολοκοτρώνη, έμελε να συνδεθεί με την κοινοβουλευτική ιστορία της χώρας. Μετά την Επανάσταση της 3^ης Σεπτεμβρίου 1843 και την εγκαθίδρυση της Συνταγματικής Μοναρχίας, αναζητήθηκε χώρος που θα στέγαζε τη Βουλή και τη Γερουσία. Πράγματι, η Οικία Κοντοστάβλου έπαιξε αυτό το ρόλο για μια δεκαετία περίπου οπότε και καταστράφηκε από πυρκαγιά.

Το μόνιμο κτίριο της Βουλής θεμελιώθηκε το 1857 και η επίσημη έναρξη των συνεδριάσεων έγινε το 1875 με πρωθυπουργό τον Χαρίλαο Τρικούπη. Το κτίριο, λειτούργησε ως Βουλή για 60 χρόνια φιλοξενώντας τις συζητήσεις και τις κρίσιμες αποφάσεις της πολυτάραχης αυτής περιόδου της ελληνικής ιστορίας. Μετά την μεταστέγαση της βουλής στα Παλαιά Ανάκτορα (1935), το κτήριο της Παλαιός Βουλής παραχωρήθηκε από τον Ελευθέριο Βενιζέλο στην Εθνολογική Εταιρεία της Ελλάδος, προκειμένου να στεγάσει το Εθνικό Ιστορικό Μουσείο. Το Μουσείο άνοιξε για το κοινό το 1962 αποτελώντας έκτοτε ένα από τα τοπόσημα της Αθήνας. Η μόνιμη συλλογή του Μουσείου περιλαμβάνει κειμήλια της νεώτερης ελληνικής ιστορίας ενώ διαθέτει πλούσιο φωτογραφικό αρχείο και βιβλιοθήκη.

Το μέγαρο και ο προαύλιος χώρος της Βουλής στην οδό Σταδίου.
Αδελφοί Ρωμαίδη, (;) , π. 1890, κολλοτυπία. Φωτογραφικό Αρχείο Ι.Ε.Ε.Ε.- Εθνικό Ιστορικό Μουσείο, Αθήνα.

Ωστόσο, το ισχυρότερο σημείο αναφοράς όχι μόνο για την οδό Σταδίου αλλά για ολόκληρο το κέντρο της Αθήνας, είναι ο έφιππος ανδριάντας του Κολοκοτρώνη μπροστά από το Μουσείο. Ο ανδριάντας έχει τη δική του ιστορία. Είναι έργο του γλύπτη Λάζαρου Σώχου, όμοιο με το αντίστοιχο που βρίσκεται στο Ναύπλιο. Μετά από αρκετές συζητήσεις και διαφωνίες γύρω από τη θέση του αγάλματος, επιλέχθηκε τελικά η νησίδα στη συμβολή με τον οδό Κολοκοτρώνη, σημείο στο οποίο τοποθετήθηκε ο έφιππος Κολοκοτρώνης το 1904. Το 1954, στο πλαίσιο των έργων ανάπλασης της πλατείας, το γλυπτό μεταφέρθηκε στη θέση που βρίσκεται έως σήμερα για να γίνει ένα από τα πλέον δημοφιλή σημεία συνάντησης, «παρακολουθώντας» χιλιάδες ανθρώπους να περνούν μπροστά του, άλλοι βιαστικά, αδιαφορώντας, και άλλοι σταματώντας για λίγα δευτερόλεπτα για να το κοιτάξουν.

Έκτος από τη Βουλή, στην οδό Σταδίου είχαν κατασκευαστεί και άλλα κτίρια που σχετίζονταν με τη λειτουργία του κράτους. Το 1834, στη συμβολή με την οδό Αρσάκη, είχε ανεγερθεί το Εθνικό Τυπογραφείο. Το μονώροφο κτίριο άλλαξε χρήση το 1931 οπότε και προστέθηκε και δεύτερος όροφος ώστε να στεγάσει τις υπηρεσίες  του Πρωτοδικείου Αθηνών.

Μεταφορά του έφιππου ανδριάντα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη από τη μικρή πλατεία στη συμβολή των οδών Σταδίου και Κολοκοτρώνη στον προαύλιο χώρος της Παλαιάς Βουλής.
Πρακτορείον Ηνωμένων Φωτορεπόρτερς, 1954. Φωτογραφικό Αρχείο Ι.Ε.Ε.Ε.- Εθνικό Ιστορικό Μουσείο, Αθήνα.

Το 1837 είχε κτισθεί και το πρώτο Ελληνικό Νομισματοκοπείο. Η πλατεία μπροστά του ονομάστηκε αρχικά Πλατεία Νομισματοκοπείου αλλάζοντας ονομασίες ανάλογα με τη χρήση της και τις συγκυρίες. Το 1878 το Νομισματοκοπείο επεκτάθηκε και έγινε το Υπουργείο Οικονομικών. Ωστόσο η πλατεία μπροστά του ονομάστηκε πλατεία Κλαυθμώνος λόγω της παρουσίας στην ίδια πλατεία του Υπουργείου Εσωτερικών όπου συγκεντρώνονταν οι απολυμένοι δημόσιοι υπάλληλοι παρακαλώντας να επαναπροσληφθούν. Ήταν άλλωστε κοινή τακτική η απόλυση τους και η πρόσληψη άλλων μετά την αλλαγή κάθε κυβέρνησης, τουλάχιστον ως το 1911 οπότε θεσπίστηκε η μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων.

Χαρακτηριστικότερο ίσως παράδειγμα της ταυτότητας που επρόκειτο να αποκτήσει ο δρόμος είναι η ανοικοδόμηση του αριθμό 38 του κεντρικού καταστήματος, της μοναδικής τότε τράπεζας της χώρας, της Εθνικούς Τράπεζας το 1874. Η Τράπεζα είχε ιδρυθεί το 1841 από τον Γεώργιο Σταύρο και γρήγορα αναπτύχθηκε αποτελώντας πυλώνα της ελληνικής οικονομίας. Το 1901, στο πέρασμα του 20^ου αιώνα, το κτήριο ανασκευάστηκε, αποκτώντας τη μορφή που διατηρεί ακόμα και σήμερα.

Ωστόσο, οι οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες της χώρας και διεθνώς επέβαλαν την ίδρυση μιας Κεντρικής Τράπεζας. Αυτό έγινε το 1928 κατόπιν σχετικής σύστασης της Κοινωνίας των Εθνών. Το πρώτο κτήριο της Τράπεζας της Ελλάδος ολοκληρώθηκε το 1938 στην οδό Πανεπιστημίου. Ακολουθώντας τις απαιτήσεις της εποχής σταδιακά το κτήριο επεκτάθηκε για να καταλάβει τελικά ολόκληρο το οικοδομικό τετράγωνο και τη δεκαετία του 1970 και στην οδό Σταδίου.

Σημείο αναφοράς της μετεξέλιξης της ταυτότητας και του μεγέθους της πόλης είναι το κτίριο του Μετοχικού Ταμείου Στρατού. Στο χώρο μεταξύ των οδών Σταδίου-Αμερικής-Πανεπιστημίου-Βουκουρεστίου, είχαν κατασκευαστεί οι βασιλικοί στάβλοι, ήδη από την εποχή του Όθωνα, ώστε να βρίσκονται κοντά στο Ανάκτορο. Όμως, η Αθήνα των αρχών του 20^ου αιώνα ήταν πλέον μια πόλη με ταχεία ανάπτυξη, που καλούταν να ανταποκριθεί στο ρόλο μια σύγχρονης πρωτεύουσας. Μέσα στο πλαίσιο αυτό ήταν λογικό να αναζητηθεί μια νέα χρήση του οικοπέδου. Έτσι, στη θέση αυτή οικοδομήθηκε το Μετοχικό Ταμείο Στρατού σε σχέδια των αρχιτεκτόνων Β. Κασσάνδρα και Λ. Μπόνη. Το κτίριο ήταν επιβλητικό σε διαστάσεις και ακολουθούσε αντίστοιχα αρχιτεκτονικά πρότυπα της ίδιας περιόδου. Ήδη, από την κατασκευή του στέγαζε γραφεία, καταστήματα και κέντρα διασκέδασης, έναν χαρακτήρα που διατηρεί σε μεγάλο βαθμό ακόμα και σήμερα.

Πλέον η οδός Σταδίου είχε γίνει σημείο κοινωνικών συναναστροφών και ψυχαγωγίας για τους Αθηναίους. Εκτός από τα εμπορικά καταστήματα στο δρόμο λειτουργούσαν και κέντρα διασκέδασης και θέατρα. Ένα από αυτά επισκέφτηκε και ο Κ. Καβάφης το 1901 όταν βρέθηκε στην Αθήνα, αν και μάλλον δεν έμεινε αρκετά ευχαριστημένος από αυτό: «Το βράδυ πήγα, με τον Αλέξανδρο, στο Θέατρο «Βαριετέ», οδός Σταδίου. Παιζόταν η «Μποέμ» του Πουτσίνι. Θίασος μάλλον τρίτης σειράς. Το θέατρο είναι μεγάλο όσο και το θέατρο της Ομονοίας, όμως λιγότερο καθαρό και περιποιημένο, και το καφενείο του αληθινό καμίνι. […]»

Η οδός Σταδίου από το ύψος της οδού Βουκουρεστίου. Δεξιά το πενταώροφο κτίριο του Μετοχικού Ταμείου Στρατού,στο οικοδομικό τετράγωνο που καταλάμβανε παλαιότερα οι οι βασιλικού στάβλοι. Επιστολικό Δελτάριο, Μεσοπόλεμος. Φωτογραφικό Αρχείο Ι.Ε.Ε.Ε.- Εθνικό Ιστορικό Μουσείο, Αθήνα.

Η οδός Σταδίου έχει το δικό της πρωταγωνιστικό ρόλο και στα πρώτα βήματα του κινηματογράφου στην Αθήνα. Η προβολή κινηματογραφικών ταινιών στην Ελλάδα συνδέεται με την επέκταση του σιδηροδρομικού δικτύου και του ηλεκτροφωτισμού, γι’ αυτό και εμφανίστηκε μάλλον καθυστερημένα σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Για τις πρώτες προβολές ακολουθήθηκε η αντίστοιχη τακτική με άλλες χώρες, δηλαδή η επιλογή κάποιου άδειου, διαθέσιμου καταστήματος, σε εμπορικό, κεντρικό σημείο όπου ήδη λειτουργούσαν θέατρα. Η καταλληλότερη επιλογή, που θα πληρούσε τις παραπάνω προϋποθέσεις, δεν ήταν άλλη από την οδό Σταδίου.  Εκεί παρακολούθησαν οι Αθηναίοι για πρώτη φορά κινηματογράφο στον κινηματόγραφο Έδισσον και στον «παρισινο κινηματογράφο».

Η βιομηχανία του κινηματογράφου είχε πια εμφανιστεί δυναμικά και στην Αθήνα. Η οδός Σταδίου θα συνέχιζε να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτό το νέο θέαμα. Το 1910 δημιουργήθηκε η αίθουσα ΑΤΤΙΚΟΝ στον κήπο της Οικίας Βούρου. Η εμπορική επιτυχία ήταν τεράστια οδηγώντας στην ανακατασκευή του κτιρίου σε σχέδια του αρχιτέκτονα Αλέξανδρου Νικολούδη. Ήταν η πρώτη πολυτελής κινηματογραφική αίθουσα στην Αθήνα, σημείο συνάντησης της «καλής κοινωνίας» της πρωτεύουσας. Έτος σταθμός για την κινηματογραφική ιστορία της χώρας υπήρξε το 1929, όταν στον κινηματογράφο ΑΤΤΙΚΟΝ προβλήθηκε η πρώτη ταινία ομιλούντος κινηματογράφου στην Ελλάδα. Για περισσότερο από έναν αιώνα ο κινηματογράφος υπήρξε σημείο αναφοράς για την πολιτιστική ζωή της πόλης. Τον Φεβρουάριο του 2012, μεγάλη πυρκαγιά που προκάλεσαν άγνωστοι στο περιθώριο συλλαλητηρίου, κατέστρεψε μεγάλο μέρος του κτιρίου που έκτοτε παραμένει «ένα φάντασμα» της ιστορίας του στο κέντρο της Αθήνας περιμένοντας την αποκατάσταση και αξιοποίηση του.

Εφημερίδα Ελευθερία

Η ίδια φωτιά κατέστρεψε ακόμα δύο καταστήματα με μεγάλη ιστορία στο χώρο του εμπορίου της πόλης. Το κατάστημα Kosta Boda, σχεδόν συνώνυμο με τις αγορές δώρων για δεκαετίες, είχε ανοίξει στην οδό Σταδίου το 1972 ενώ ανακαινίστηκε με επισημότητα το 1981.

Ένα ακόμα εμπορικό κατάστημα που θα έγραφε τη δική του μεγάλη ιστορία στη επιχειρηματική ιστορία της χώρας, ήταν το Delicatessen των Αδελφών Βασιλόπουλων στην οδό Σταδίου 19 που εγκαινιάστηκε το 1950. Στο κατάστημα υπήρχαν ευρωπαϊκά προϊόντα υψηλής ποιότητας. κάτι καθόλου αυτονόητο για την Ελλάδα της δεκαετίας του 1950. Προφανώς μπροστά στα ράφια και τα ψυγεία του συγκεντρώνονταν μέλη της μεγαλοαστικής τάξης της Αθήνας, καθώς βέβαια και το υπηρετικό τους προσωπικό. Πολύ τιμητική υπήρξε ασφαλώς η αναγνώρισή του ως επίσημου προμηθευτή της βασιλικής αυλής.

Τα εμπορικά καταστήματα και οι χώροι διασκέδασης ανέδειξαν τη Σταδίου στο δρόμο όπου σύχναζαν τα πλέον μορφωμένα και επιφανή μέλη της αθηναϊκής κοινωνίας. Ήταν λοιπόν επόμενο να γίνει το καταλληλότερο σημείο συνάντησης των βιβλιόφιλων της Αθήνας με κέντρο το Βιβλιοπωλείο της Εστίας που στεγάστηκε στον αριθμό 32 το 1885. Καθώς στα τέλη του 19^ου αιώνα ήταν αρκετά περιορισμένος ο αριθμός των ανθρώπων που ήξεραν να διαβάζουν, η επιλογή του Γ. Κορδόνη να ιδρύσει ένα βιβλιοπωλείο είναι μια μάλλον ριψοκίνδυνη επιχειρηματική κίνηση αλλά και ενδεικτική για τη δυναμικότητα του κέντρου της πόλης. Μετά από περισσότερο από έναν αιώνα λειτουργίας στη Σταδίου, το Βιβλιοπωλείο μεταφέρθηκε στην οδό Σόλωνος όπου παρέμεινε έως την οριστική διακοπή λειτουργίας του το 2021.

Τη σκυτάλη πήρε το βιβλιοπωλείο ΙΑΝΟΣ που λειτουργεί στον αριθμό 24 της Σταδίου. Όχι μόνο ήταν ένα τοπόσημο για την πόλη αλλά εξελίχθηκε και σε στήριγμα της οδού Σταδίου στα δύσκολα χρόνια της οικονομικής κρίσης, όταν το κέντρο της πρωτεύουσας είχε χάσει τη ζωτικότητα του.

Χαρακτηριστικό της ταυτότητας της οδού Σταδίου υπήρξε η λειτουργία ξενοδοχείων σε αυτόν ήδη από τα τέλη του 19^ου και τις αρχές του 20^ου αιώνα. Σε όλο το μήκος του λειτουργούσαν περισσότερα από δέκα μεγάλα ξενοδοχεία. Στη συμβολή της οδού Σταδίου με την πλατεία Κοραή, λειτούργησε το πολυετές ξενοδοχείο «Η Αίγυπτος» που το διαδέχτηκε το ξενοδοχείο «Αι Αθήναι». Το κτίριο, έχοντας υποστεί ασφαλώς τις σχετικές μετατροπές, υπάρχει και σήμερα ως εμπορικό κατάστημα.

Μερικές δεκαετίες νεώτερο (1905), ήταν το ξενοδοχείο «Ανακτορικόν»  ή «Palace Hotel» το οποίο οικοδομήθηκε ακριβώς για να γίνει ξενοδοχείο στον αριθμό 22 του Μεγάρου Καλαμάρη της Σταδίου. Ήταν ένα πολυτελές ξενοδοχείο 75 δωματίων που διέθετε ηλεκτρικό φωτισμό, θέρμανση και ασανσέρ και απευθυνόταν στους πιο ευκατάστατους επισκέπτες της Αθήνας. Το κτίριο γκρεμίστηκε τη δεκαετία του 1960 δίνοντας τη θέση του στο «Esperia Palace Hotel» το οποίο με τη σειρά του διέκοψε τη λειτουργία του μετά από μισό αιώνα. Το νήμα παρέλαβε το 2023 το  πολυτελές NYX ESPERIA PALACE.

Επίσης στα πρώτα χρόνια του 20^ου αιώνα έχει τις ρίζες του ακόμα ένα σύγχρονο ξενοδοχείο της Αθήνας. Το 1909, ο αξιωματικός πυροβολικού Πέτρος Σαρόγλου κληροδότησε στη «Λέσχη Αξιωματικών Ξηράς και Θαλάσσης» τη μεγάλη περιουσία του με την επιθυμία να δημιουργηθεί και στην Αθήνα Λέσχη Αξιωματικών στο χώρο της οικίας του στην Ομόνοια. Ωστόσο, καταλληλότερο σημείο για την ανέγερση της Λέσχης θεωρήθηκε ο χώρος στη Λέωφ. Βασιλίσσης Σοφίας όπου βρίσκεται έως σήμερα. Ο χώρος της κατοικίας του Σαρόγλου αξιοποιήθηκε ωστόσο από το Δημόσιο όπου ανέγειρε το κτίριο του Ειρηνοδικείου Αθηνών το οποίο παρέμεινε στην Ομόνοια για δεκαετίες. Από το 2020 και μετά από χρόνια εγκατάλειψης το κτίριο βρήκε και πάλι τη θέση του στη ζωή του δρόμου ως το πολυτελές ξενοδοχείο MOXY.

Αλλά, ακόμα και αν έχει αλλάξει η εικόνα, η οδός Σταδίου παραμένει ο πολύβουος δρόμος, μια σημαντική οδική αρτηρία της Αθήνας, στην οποία συνυπάρχουν μέσα μεταφοράς, ιδιωτικά οχήματα, εργαζόμενοι, τουρίστες, καταναλωτές…

Σήμερα η οδός Σταδίου, όπως και ολόκληρο ο κέντρο της Αθήνας, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ίσως ως ένας δρόμος σε μετάβαση. Αρκετά από το εγκαταλελειμμένα κτίρια βρίσκονται σε διαδικασία ανακαίνισης, αναστήλωσης και αλλαγής χρήσης. Ολόκληρη η οικονομία της Αθήνας στρέφεται πλέον σε μεγάλο βαθμό στον τουρισμό και η οδός Σταδίου διεκδικεί κεντρικό ρόλο σε αυτή τη νέα πραγματικότητα. Ωστόσο, ακόμα και σήμερα, μια βόλτα στην οδό Σταδίου αναδεικνύει σχεδόν όλες τις περιόδους που έζησε η Αθήνα. Η δημιουργία της πρωτεύουσας, η οργάνωση του κράτους, η μετεξέλιξη της οικονομίας, οι δυσκολίες της οικονομικής κρίσης, η νέα διαδρομή που φαίνεται να ακολουθεί  η Αθήνα, όλα αποτυπώνονται στα ιστορικά κτίρια, στις σκαλωσιές, στα ακριβά μαγαζιά, στα κλειστά καταστήματα, στα σύγχρονα ξενοδοχεία…

Χρήσιμες Πηγές

Η ιστορικός τέχνης Μαρία-Μόσχα Καρατζόγλου, σημειώνει σχετικά με το έργο του Gösta Hellner:

“Θέλοντας να ταξινομήσει κανείς το πολυσχιδές, πολυάριθμο, παραγόμενο σε μεγάλη έκταση χρόνου και, πάνω απ’ όλα, αξιοθαύμαστο έργο του καλλιτέχνη Gösta Hellner, μπορεί να μεταχειριστεί διάφορες κατηγορίες: να το χωρίσει ανάλογα με τις διαστάσεις και το υλικό, σε επιτοίχια έργα, που κι αυτά με τη σειρά τους διακρίνονται σε αμιγώς ζωγραφικά έργα και σε τεχνικές που ενωματώνουν το collage, την υφαντική, το readymade και τη φωτογραφία (την οποία άλλωστε ο καλλιτέχνης γνώριζε και είχε αποδώσει στον ύψιστο τεχνικό και καλλιτεχνικό βαθμό στο παράλληλο έργο του, αυτό της φωτογραφίας)ή άλλα επιτοίχια που στηρίζονται αποκλειστικά στις τεχνικές αυτές, καθώς και σε κατασκευές και σε μικρά και μεγαλύτερα γλυπτά. Ή μπορεί, με κριτήριο την εγγύτητα στη φυσιοκρατία, να αναγνωρίσει έργα με σχετικά μικρό ή και αρκετά μεγάλο βαθμό αφαίρεσης. Ακόμα, με γνώμονα την ένταξη σε κίνημα τέχνης (ή μάλλον την παραπομπή, καθώς τα έργα του Gösta Hellner είναι μία κατηγορία από μόνα τους), μπορεί να μιλήσει κανείς για έργα που άλλοτε με τη φρεσκάδα τους, την ενσωμάτωση του τυχαίου, μια τονισμένη α-χρονικότητα και ένα λεπτό χιούμορ παραπέμπουν στο κίνημα nouveauréalisme και σε καλλιτέχνες όπως οι Arman,César ή Niki de Saint Phalle, άλλοτε για έργα που με τη διάδραση που δημιουργούν με τον αέρα, αλλά και με τον θεατή, ο οποίος μπορεί να επέμβει σε αυτά, φέρνουν στον νου την kineticart καλλιτεχνών όπως ο Alexander Calder ή ο Takis, άλλοτε για έργα που δημιουργούν οπτικές ψευδαισθήσεις, στα πρότυπα έργων εκπροσώπων της οpart, όπως του VictorVasarely, άλλοτε για έργα που με την έμμεση αλλά σαφή κριτική που ασκούν στην εμπορευματοποίηση της τέχνης και την εγκληματική υπερεκμετάλλευση των περιβαλλοντικών πόρων και την αξιοποίηση «ευτελών» υλικών, παραπέμπουν στην εννοιολογική τέχνη, π.χ. στην artepoveraή την junkartκαι τους «σκουπιδάνθρωπους» του HA Schult και άλλοτε για έργα (κυρίως αυτά που θα μπορούσαμε να αποκαλέσουμε οριακά ως και εφαρμοσμένης τέχνης, όπως οι κούκλες), που μακριά από τον εκχυδαϊσμό των βιομηχανικών προϊόντων και την προσοχή στη λεπτομέρεια, μας φέρνουν κοντά στα αιτήματα για ενοποίηση και εκδημοκρατισμό της τέχνης του κινήματος Arts and Crafts ή ακόμα και του Bauhaus.”

Με τη σειρά της η επιμελήτρια Άννα Πετροπούλου εστιάζει στην έκθεση που θα πραγματοποιηθεί 25 Ιουνίου-25 Ιουλίου 2025: 

“Ο Gösta Hellner δεν σταμάτησε ποτέ να δημιουργεί με αποτέλεσμα να υπάρχει ένα τεράστιο εικαστικό έργο. Ο μετασχηματισμός της ύλης, των χρωμάτων, και των ιδεών είναι εμφανής σε ολόκληρη την καλλιτεχνική του πορεία. Τα έργα του δεν είναι “βαριά”, ούτε στατικά. Είναι Ιδιαίτερα πρωτότυπα και άχρονα. Κινητικά τα περισσότερα και μεταλλασσόμενα. Ακόμη και όσα δεν κινούνται δημιουργούν την ψευδαίσθηση της κίνησης. Σε ολόκληρο το έργο του διακρίνονται επιρροές από τα ευρωπαϊκά κινήματα όπως του Bauhaus, της Junk &Recycled Art, του κινήματος Arts and Crafts, κ.ά. Οπότε πέρα από την αρχική εντύπωση της παιδικότητας και της χαράς, τα έργα αυτά έχουν βαθιές ρίζες στον πολιτισμό περισσοτέρων λαών και παραδόσεων  Είναι το αποτέλεσμα βαθειάς έρευνας, μελέτης και εσωτερικής διεργασίας αγγίζοντας την εθνολογία και την παγκοσμιότητα.

Η αναδρομική αυτή έκθεση του Gösta Hellner, που πραγματοποιείται με την υποστήριξη του Οργανισμού Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας του Δήμου Αθηναίων, φωτίζει – λόγω του τεράστιου όγκου του – μόνο κάποιες πτυχές του έργου ενός ευφάνταστου καλλιτέχνη. Στον φιλόξενο χώρο του Κέντρου Τεχνών η επιμελήτρια μπορεί να αναδείξει μόνο δειγματοληπτικά το πλούσιο και πολυπτυχές έργο του.”

Διάρκεια έκθεσης:
25 Ιουνίου έως 25 Ιουλίου 2025
Ώρες λειτουργίας:
Τρίτη -Παρασκευή 11:00-19:00
Σάββατο – Κυριακή 10:00-15:00
Η είσοδος για το κοινό είναι ελεύθερη

Επιμέλεια έκθεσης:
Άννα Πετροπούλου
Μυρτιά Hellner
Μουσική:
Anastazios

Μουσική, τέχνες και ψυχοθεραπεία στην φύση, δημιουργική γραφή, κινηματογράφος, βιβλία, κόμικς, χορός, θέατρο, συναυλίες, εργαστήρια για παιδιά και ενήλικες. Ένα φεστιβάλ και μια αλυσίδα πολιτισμού  που ξεδιπλώνεται σ’ ένα πανέμορφο τόπο υποδοχής στην Κύμη και τα χωριά της. Μια ασυνήθιστη ομαδική προσπάθεια  με πολλές προκλήσεις  και δυσκολίες, αλλά και πολλή συγκίνηση και δημιουργικότητα, από μια παρέα φίλων στους Καλημεριάνους που ζουν μόνιμα εκεί ή που επέστρεψαν σε αυτή την γωνιά της Εύβοιας ή που συνειδητά την επέλεξαν για έναν νέο τρόπο ζωής μακριά από την μεγάλη πόλη.

Το Φεστιβάλ «Της Τέχνης τα Ιάματα» φιλοξενεί επιστήμονες και καλλιτέχνες ποικίλων κλάδων για να εκφραστούν δυναμικά σε μια εορταστική ατμόσφαιρα στην Κύμη της Κεντρικής Εύβοιας και τα χωριά της περιοχής. Το Φεστιβάλ είναι αφιερωμένο στον Κουμιώτη πρωτοπόρο γιατρό Γεώργιο Παπανικολάου και είναι κάτι περισσότερο από ένα τυπικό πρόγραμμα πολιτιστικών εκδηλώσεων: προσφέρει μια μοναδική ευκαιρία στα άτομα να καταδυθούν σε έναν ιδιαίτερο κόσμο δημιουργικότητας και προσωπικής μεταμόρφωσης. Ξεκίνησε το 2024 με βασικό άξονα τη σύνδεση των τεχνών με την υγεία και περιλαμβάνει επιστημονική ημερίδα, μουσική, χορό, θέατρο, κινηματογράφο, αφήγηση και εικαστικές τέχνες, δημιουργώντας μια καθηλωτική εμπειρία για τους συμμετέχοντες και το κοινό. Η ιδιαίτερη εστίαση στην ιαματική διάσταση των τεχνών καθιστά το Φεστιβάλ μοναδικό στο είδος του πανελλαδικά.

Από την αρχαιότητα έχει διαπιστωθεί ότι η τέχνη μπορεί να είναι μια ανταποδοτική και ευεργετική εμπειρία, αφού πέρα από την αισθητική γοητεία δεν είναι απλώς πηγή διασκέδασης αλλά διαδραματίζει κρίσιμο ρόλο στην προαγωγή της υγείας και της ευημερίας τόσο για τους καλλιτέχνες όσο και για το κοινό. Οι τέχνες εμπλουτίζουν τις ζωές και τις κοινότητες, αφού προωθείται η φυσική κατάσταση, η πνευματική διαύγεια και η κοινωνική συνοχή. Στη λειτουργία του Φεστιβάλ η ενσωμάτωση των παραστατικών τεχνών παραμένει ζωτικής σημασίας για την προώθηση της ολιστικής υγείας και τον εμπλουτισμό της ανθρώπινης εμπειρίας.

Α´. ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΗΜΕΡΙΔΑ

ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ KYMI PALACE

20 Ιουλίου

ΤΙΤΛΟΣ: «Κατανοώντας την κάθαρση στις τέχνες και την ιατρική»

Η ημερίδα είναι αφιερωμένη στη διασταύρωση τέχνης και ιατρικής και δίνει έμφαση στην κατανόηση της κάθαρσης, προκειμένου να αποκαλυφθούν οι θεραπευτικές δυνατότητες της παραστασιακής εμπειρίας για ερμηνευτές και κοινό. Η συνάντηση, τιμώντας τον Γεώργιο Παπανικολάου, χρησιμεύει ως υπενθύμιση της δύναμης της επιμονής, της καινοτομίας της αφοσίωσης στην επιδίωξη της γνώσης και των καλύτερων αποτελεσμάτων υγείας για όλους. Στον φιλόξενο χώρο του Kymi Palace η ημερίδα φέρνει κοντά καλλιτέχνες, μελετητές και θεραπευτές για να μοιραστούν απόψεις και εμπειρίες για την καθαρτική δύναμη των τεχνών.

Oμιλητές: Ντένια Αθανασοπούλου-Κυπρίου, Θανάσης Δρίτσας, Κωστής Ζουλιάτης, Μενέλαος Καραντζάς, Γιούλη Κόκκορη, Ξανθούλα Ντακοβάνου, Νίκος Ξυδάκης, Βασιλική Πετράκη, Σπύρος Τέγος, Αγνή Στρουμπούλη, Αγγελική Τουμπανάκη, Δημήτρης Τσοκάνης

Β´. EΚΘΕΣΗ ΕΡΓΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΤΟΥ ΠΕΤΡΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥΛΙΑ «Δρ. ΠΑΠ. Η ζωή του πρωτοπόρου γιατρού Γ.Ν. Παπανικολάου»

ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΚΥΜΗΣ

6-16 Ιουλίου

Το συναρπαστικό ταξίδι ζωής του του κορυφαίου επιστήμονα Γεωργίου Παπανικολάου παρουσιάζεται για πρώτη φορά μέσα από μια έκθεση των έργων κόμικς του βραβευμένου εικαστικού Πέτρου Χριστούλια που αποτέλεσαν το υλικό για τη δημιουργία του βιβλίου «Δρ. Παπ. Η ζωή του πρωτοπόρου γιατρού Γ.Ν Παπανικολάου» που έχει λάβει εξαιρετικές κριτικές. Ο συγγραφέας και εικονογράφος μετά από εντατική έρευνα σε αρχειακές πηγές με ιδιαίτερη ευαισθησία διατηρώντας την ιστορική ακρίβεια, δημιουργεί μια δραματική ατμόσφαιρα όπου κινούνται τα πρόσωπα της αφήγησης μεταξύ Ελλάδας, Ευρώπης και Αμερικής. Η νέα και πρωτότυπη προσέγγιση του Χριστούλια μέσα από την καθαρή οπτική αφήγηση προσφέρεται για μια πρώτη δυνατή γνωριμία αλλά και εμβάθυνση στο σπουδαίο πρωτοποριακό έργο του ευεργέτη της ανθρωπότητας Γεωργίου Παπανικολάου.

Στις 6 Ιουλίου, ημέρα των εγκαινίων της έκθεσης, θα παρουσιαστεί το βιβλίο  του Χριστούλια στον χώρο του Μουσείου. Η εργασία του Χριστούλια τιμά το έργο του πρωτοπόρου γιατρού και θα παρουσιαστεί για πρώτη φορά δημόσια στην Κύμη, τη γενέτειρα του Γεωργίου Παπανικολάου. Στην εκδήλωση συμμετέχει η εγγονή του Νάσου Παπανικολάου (του μεγαλύτερου αδερφού του Γεωργίου Παπανικολάου) γιατρός και μελετήτρια Γιούλη Κόκκορη και η σκηνοθέτις-θεατρολόγος Τζωρτζίνα Κακουδάκη.

Στις 7 Ιουλίου ο Πέτρος Χριστούλιας σε ένα εργαστήριο στον χώρο του Μουσείου θα μυήσει  τους συμμετέχοντες στους ήρωες των κόμικς.

Γ´. ΣΥΝΑΥΛΙΕΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ

Το Φεστιβάλ παρουσιάζει μια σύνθεση μουσικών και ερμηνευτών, που κυμαίνονται από τοπικούς καλλιτέχνες έως διεθνούς φήμης ερμηνευτές. Η μουσική εκτείνεται σε διάφορα είδη, συμπεριλαμβανομένης της τζαζ, της λαϊκής, της παγκόσμιας μουσικής και του έντεχνου τραγουδιού, διασφαλίζοντας ότι στο πρόγραμμα υπάρχει κάτι για όλους. Οι παραστάσεις και οι επιτελέσεις έχουν σχεδιαστεί για να εμπνέουν και να προκαλούν συναισθήματα, ενθαρρύνοντας τους συμμετέχοντες να αλληλεπιδρούν με τους καλλιτέχνες, να τραγουδούν, να χορεύουν και να συνδέονται με τον ρυθμό της στιγμής.

ΣΥΝΑΥΛΙΑ | ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΚΥΜΗΣ

Δευτέρα 21 Ιουλίου | 21.00

«Λογισμοί και διαλογισμοί. Μουσικές συνομιλίες Απόλλωνα και Διονύσου. Ένα θεραπευτικό μουσικό ταξίδι με ένα πιάνο και δύο φωνές»

Μια μουσική παράσταση που κινείται στη γέφυρα τέχνης και θεραπείας. Συνθέσεις του Θανάση Δρίτσα και της Ξανθούλας Ντακοβάνου που περιλαμβάνουν αυτοσχεδιασμό και αλληλεπίδραση με το κοινό. Παίζουν και ερμηνεύουν: Θανάσης Δρίτσας, Ξανθούλα Ντακοβάνου.

ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΑΦΗΓΗΣΗΣ | ΘΕΑΤΡΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΠΑΡΑΛΙΑΣ

Τρίτη 22 Ιουλίου | 21.00

Αγνή Στρουμπούλη

«Οι πληγές είναι φωλιές λουλουδιών». Παράσταση αφήγησης μαγικών παραμυθιών. Αφήγηση: Αγνή Στρουμπούλη.

Τα λαϊκά Παραμύθια, έχοντας αφομοιώσει την πνευματικότητα των αιώνων που προηγούνται, τολμούν να μιλήσουν για δυνατές εμπειρίες ζωής, αντινομίες, πληγές…

Μιλούν με μεταφορικό λόγο που φέρει μνήμη πυκνή και με εικόνες, που αφυπνίζουν όλες τις αισθήσεις μας.

Γνωρίζουν καλά ότι η λαχτάρα για ζωή μπορεί να διεισδύσει βαθιά, να βρει στο εμπόδιο τον καρπό, να συμφιλιώνεται με τις αντινομίες και να καταφάσκει στην εμπειρία – ζωή!

ΣΥΝΑΥΛΙΑ | ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΚΥΜΗΣ

Τετάρτη 23 Ιουλίου | 21.00

Κύμηδες

«Όλα του γάμου δύσκολα»

Μια μουσική διαδρομή με παραδοσιακά, ρεμπέτικα και λαϊκά τραγούδια για τα όμορφα και τα δύσκολα των σχέσεων. Ερμηνεύουν: Χρήστος Καλογερογιάννης, Αλίκη Κατσαρού, Σταυρούλα Ταβουλάρη, Μάρκος Φιλιάνος, Χρήστος Ψυχογιός (Κύμηδες).

Συμμετέχουν μέλη του χορευτικού συλλόγου «Αξάνεμες» σε διδασκαλία Δημήτρη Τσοκάνη.

PERFORMANCE | ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΚΑΛΗΜΕΡΙΑΝΩΝ

Πέμπτη 24 Ιουλίου | 21.00

Παράσταση με τους σπουδαστές των βιωματικών εργαστηρίων στην τοπική κοινότητα. (Βλ. παρακάτω).

ΣΥΝΑΥΛΙΑ | ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΚΑΛΗΜΕΡΙΑΝΩΝ

Παρασκευή 25 Ιουλίου | 21:00

Γιώργος Ανδρέου, Δημήτρης Ζερβουδάκης, Κορίνα Λεγάκη

«Όταν τραγουδάς ψυχή μου»

Ένα μοναδικό ταξίδι μουσικής και ποίησης στο καλλιτεχνικό σύμπαν του σπουδαίου συνθέτη Γιώργου Ανδρέου αλλά και σε εξαίσια τραγούδια αναφοράς μεγάλων δημιουργών, όπως Θεοδωράκη, Μικρούτσικου, Ξαρχάκου, Σπανού σε ποίηση Μάνου Ελευθερίου, Θοδωρή Γκόνη, Νίκου Γκάτσου και άλλων σημαντικών ποιητών. Μια μουσική αφήγηση που εκφράζει την αγωνία του σήμερα, μιλάει απευθείας στην ανθρώπινη ψυχή και μας αφορά. Συνταξιδιώτες οι εκπληκτικοί ερμηνευτές Κορίνα Λεγάκη και Δημήτρης Ζερβουδάκης.

ΣΥΝΑΥΛΙΑ | ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΚΥΜΗΣ

Δευτέρα 28 Ιουλίου | 21.00

Αγγελική Τουμπανάκη, Θανάσης Σταυρίδης, Simone Mongelli

«Crossovers Duet»

Ένα εκρηκτικό μουσικό πρόγραμμα· σκοποί των Βαλκανίων, μελωδίες της Μεσογείου και της Ανατολίας αναμειγνύονται με σύγχρονη αρμονία, crossover αυτοσχεδιασμούς και βοκαλισμούς.

ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ | ΑΝΟΙΧΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΚΥΜΗΣ
Τρίτη 29 Ιουλίου | 21.00

ΔΗΠΕΘΕ Σερρών

Moλιέρου, «Γιατρός με το στανιό». Σκηνοθεσία: Ντίνος Ψυχογιός. Παράσταση σε συνεργασία με το Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο Σερρών

Μετά την απόλυτη κωμωδία του αρχαίου θεάτρου, Λυσιστράτη του Αριστοφάνη, η οποία βραβεύτηκε από την Ένωση Κριτικών Ελλάδας στην κατηγορία ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. με το βραβείο καλύτερης παράστασης για το καλοκαίρι του 2024, το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Σερρών επανέρχεται με μια ακόμη ξεκαρδιστική κωμωδία από το παγκόσμιο ρεπερτόριο: Γιατρός με το Στανιό του Μολιέρου, σε σκηνοθεσία Ντίνου Ψυχογιού και πρωτότυπη μουσική του Κώστα Μπουντούρη.

Ο Μολιέρος θεωρείται από τους μεγαλύτερους και επιδραστικότερους θεατρικούς συγγραφείς όλων των εποχών και σημείο αναφοράς για την νεότερη κωμωδία. Τα έργα του με τη ζωηρή και θαυμάσια περιγραφή ανθρωπίνων τύπων, χαρακτήρων και ηθών, αποτέλεσαν για την εποχή εκείνη αληθινή επανάσταση. Επέδρασσαν εξαιρετικά στην διαμόρφωση του νεότερου θεάτρου, προπάντων της κωμωδίας και συνεχίζουν να συγκινούν και στις μέρες μας το θεατρικό κοινό.

ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ | ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΚΥΜΗΣ

Κυριακή 3 Αυγούστου | 21.00

Κωνσταντίνος Ντέλλας

«Οι γριές που μαζεύουν την τσουκνίδα»

Η παράσταση αποτελεί μια σκηνική προσέγγιση του γυναικείου σώματος της τρίτης ηλικίας και της σύνδεσης του με τη λαϊκή μαγεία, τη μαγειρική και τις τελετουργικές πρακτικές. Αφετηρία, η περιοχή της Θεσσαλίας και η παράδοσή της στις μαγικές πρακτικές που θέλει τις μάγισσες της περιοχής να έχουν παραλάβει τις μυστικές δεξιότητές τους από τη Μήδεια και να ειδικεύονται στο κατέβασμα του φεγγαριού, γνωστό και ως  «το άρμεγμα του φεγγαριού». Οδηγήτριες σε αυτό το μυστικό ταξίδι, τρεις θηλυκές μορφές που συναδιαλέγονται μεταξύ του οικείου και του αρχετυπικού, της ακίνδυνης «γιαγιάς» και της επικίνδυνης  θεραπεύτριας και μιλάνε για τις ζωές τους, γι’ αυτά που έμαθαν από τις παλιές. αυτά που έπαθαν ως γυναίκες και αυτά που παραδίδουν στις επόμενες.

Περνώντας τη ζωή τους στη σκιά της κυρίαρχης ανδροκρατικής εξουσίας, οι γυναίκες της περιφέρειας του 19ου και 20ου αιώνα παρέμεναν σε μεγάλο ποσοστό στο περιθώριο χωρίς να μπορούν να έχουν λόγο στις αποφάσεις που ήταν αποκλειστικά δικαίωμα των ανδρών.

Αυτές οι «Γυναίκες της Γης»  που έμεναν αόρατες χρόνια ακόμα και για τους ερευνητές – αφού δεν θεωρούσαν άξιο καταγραφής τον λόγο μιας γυναίκας για την ιστορία ενός τόπου- προσεγγίζονται σκηνικά από τρία αρσενικά νεαρά σώματα, επιχειρώντας να φέρουν στη σκηνή το προσωπικό και συλλογικό αφήγημα του οικείου γηρασμένου θηλυκού σώματος. Με εκφραστικά εργαλεία τις πρώτες ύλες της τελετουργικής διαδικασίας, τη μεταμφίεση, τη μάσκα και τον συντονισμό του λόγου και του σώματος, οι τρεις ηθοποιοί επιδίδονται σε ένα καταιγιστικό storytelling που ταξιδεύει από τις Μεταμορφώσεις του Οβίδιου και τα Φαρσάλια του Λουκανού μέχρι τη σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία του Θωμά Ψύρρα, από  παλιότερες αφηγήσεις, συνταγές και  ιατροσοφικούς κώδικες του 19ου αιώνα, μέχρι σύγχρονες συνεντεύξεις που έγιναν κατά τη διάρκεια των παραστάσεων στη Θεσσαλία.

ΣΥΝΑΥΛΙΑ | ΡΙΧΤΗΣ-ΠΑΡΑΛΙΑ ΚΥΜΗΣ

Σάββατο 9 Αυγούστου | 21.00

Σταμάτης Κραουνάκης. Τα αηδόνια του θέρους

Τ’ αηδόνια παντού λαλούν κ ανθούν κ αποδιώχνουν τους καημούς!

Με το ωραιότερο πρόγραμμά τους μέχρι σήμερα,

τ΄ Αηδόνια έρχονται για πρώτη φορά στην Κύμη

Στην φετινή μας γιορτή Διονυσιακά του Μοντεβέρντι.

Αγαπημένα του Σταμάτη!

Μερικά ολοκαίνουργια.

Ρεϋναλντο Nahn, – γαλλική Μπελ-Επόκ, Πιαφ, λαϊκά κλασικά, δημοτικά περιπαικτικά και αισθήματα κατευθείαν στην καρδιά.

Από τα μπουλούκια μέχρι λατρεμένα λαϊκά ανεξίτηλα.

Δ´. CINE-ΘΕΡΑΠΕΙΑ

ΠΡΟΒΟΛΕΣ ΤΑΙΝΙΩΝ | ΘΕΑΤΡΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟ ΠΑΡΑΛΙΑΣ

Το Φεστιβάλ ενσωματώνει μια ομάδα προβολών σε μια καινοτόμο εκδήλωση που συνδυάζει τη δύναμη του κινηματογράφου και τις αρχές της θεραπείας. Κατά την παρακολούθηση των ταινιών τα ερεθίσματα που προκαλούν οι ιστορίες μπορούν να λειτουργήσουν θεραπευτικά, βοηθώντας τους θεατές να ταυτιστούν με τους ήρωες, καλλιεργώντας ταυτόχρονα την ενσυναίσθηση και κατανόηση. Μέσα από μια προσεκτική επιλογή ταινιών θα παρουσιαστούν θέματα που αφορούν την πνευματική και σωματική υγεία, το συλλογικό τραύμα και την κάθαρση, την προσωπική ανάπτυξη και τη συναισθηματική ευεξία, παρέχοντας στους θεατές την ευκαιρία να εξερευνήσουν αυτά τα ζητήματα μέσα από τον φακό της οπτικής αφήγησης, τις συζητήσεις με τους σκηνοθέτες και ειδικούς καλεσμένους.

Τετάρτη 30 Ιουλίου | 21.00

Οι λουόμενοι. Σκηνοθεσία: Εύα Στεφανή (2008)

Πέμπτη 31 Ιουλίου | 21.00

Οφειλή. Σκηνοθεσία: Σταύρος Ψυλλάκης (2021)

Παρασκευή 1 Αυγούστου | 21.00

Θολός βυθός. Σκηνοθεσία: Ελένη Αλεξανδράκη (2024)

Σάββατο 2 Αυγούστου | 21.00

Λενάκι, δυο φωτιές και δυο κατάρες. Σκηνοθεσία: Δημήτρης Ινδαρές (2024)

Δευτέρα 4 Αυγούστου | 21.00

Αφιέρωμα στον σκηνοθέτη Γιάννη Λάμπρου

Ε´. ΑΦΙΕΡΩΜΑ: Ο ΟΡΑΜΑΤΙΣΤΗΣ ΣΥΝΘΕΤΗΣ ΓΙΑΝΝΗ ΧΡΗΣΤΟΥ

ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΠΑΡΑΛΙΑΣ

14-17 Ιουλίου

Ο Γιάννης Χρήστου, μια πρωτοποριακή μορφή στον κόσμο της σύγχρονης μουσικής, άφησε ανεξίτηλο το στίγμα του στο μουσικό τοπίο. Γεννημένος στις 8 Ιανουαρίου 1926, στην Ηλιούπολη της Αιγύπτου, το έργο του φημίζεται για την καινοτόμο προσέγγιση και τις βαθιές φιλοσοφικές του βάσεις. Παρά τον πρόωρο θάνατό του σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα στις 8 Ιανουαρίου 1970, μια μέρα πριν από τα 44α γενέθλιά του, οι συνθέσεις του συνεχίζουν να εμπνέουν μουσικούς και κοινό σε όλο τον κόσμο. Η εξερεύνηση νέων μουσικών γλωσσών και μορφών άνοιξε το δρόμο για τις μελλοντικές γενιές συνθετών. Τα έργα του έχουν παιχτεί παγκοσμίως, κερδίζοντας τον θαυμασμό για το βάθος και την πρωτοτυπία τους.

Ο Γιάννης Χρήστου παραμένει μια σημαντική προσωπικότητα στον κόσμο της σύγχρονης μουσικής. Η οραματική του προσέγγιση και η ικανότητά του να συνδυάζει τη μουσική με τη φιλοσοφική έρευνα συνεχίζουν να αιχμαλωτίζουν και να προκαλούν τους ακροατές. Καθώς αποτίουμε φόρο τιμής στη ζωή και το έργο του, γιορτάζουμε όχι μόνο τα επιτεύγματά του αλλά και τη διαρκή επιρροή του στον κόσμο της μουσικής και όχι μόνο.

Το ειδικό αφιέρωμα στον πρωτοπόρο συνθέτη εξερευνά τη μεταμορφωτική δύναμη της μουσικής του. Το αφιέρωμα εστιάζει στις θεραπευτικές πτυχές του έργου του για να τιμήσει την κληρονομιά του αλλά και και να αναδείξει τη διαρκή συνάφεια των συνθέσεών του στον σημερινό κόσμο. Οι συμμετέχοντες στο αφιέρωμα καλούνται να εξερευνήσουν τις δυνατότητες της μουσικής και την ικανότητά της να μας συνδέει με τον εσώτερο εαυτό μας. Περιλαμβάνει:

Δευτέρα 14 Ιουλίου 

Εισήγηση και συζήτηση για τη ζωή, το έργο και τη φιλοσοφία του Γιάννη Χρήστου.

Προβολή της ταινίας Anaparastasis του Κωστή Ζουλιάτη.

Τρίτη 15, Τετάρτη 16 Ιουλίου 

Επίκυκλος. Εργαστήριο μουσικής με εμψυχωτή τον συνθέτη που βασίζεται στη μέθοδο του Γιάννη Χρήστου.

Πέμπτη 17 Ιουλίου

Performance. Παρουσίαση της παράστασης που θα δημιουργηθεί από όλους τους συμμετέχοντες στο Θέατρο του Δημοτικού Σχολείου Παραλίας.

ΣΤ´. ΒΙΩΜΑΤΙΚΑ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑ

Το Φεστιβάλ προσφέρει μια ποικιλία εργαστηρίων που παρέχουν εκπαιδευτικές ευκαιρίες και επικεντρώνονται σε ζητήματα όπως το θέατρο, η ανθρώπινη φωνή, η κίνηση και η ολιστική ευεξία. Μέσα από τις βιωματικές συνεδρίες παρέχονται εργαλεία για τεχνικές, για καλλιέργεια δεξιοτήτων, συναισθηματική απελευθέρωση και προσωπική ανάπτυξη. Στα μαθήματα οι τελετουργικές συναντήσεις σε κύκλο, η χρήση οργάνων και μουσικής, δημιουργούν μια κοινή ενωτική ατμόσφαιρα, καλλιεργούν κοινωνικούς δεσμούς και προσφέρουν ευκαιρίες για συλλογική θεραπεία.

ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΚΑΛΗΜΕΡΙΑΝΩΝ

Σάββατο 28-Κυριακή 29 Ιουνίου

Δημιουργική γραφή-Δραματουργία. Διδάσκει ο θεατρικός συγγραφέας Βασίλης Κατσικονούρης.

Δευτέρα 7-Σάββατο 12 Ιουλίου

Θέατρο και τοπική ιστορία. Συντονίζει και εμψυχώνει η θεατρολόγος και σκηνοθέτις Τζωρτζίνα Κακουδάκη.

Παρασκευή 18 Ιουλίου-24 Ιουλίου

Κάποτε ριζώνουν τα λόγια. Εργαστήρι για τη αφήγηση μαγικών παραμυθιών. Διδάσκει η αφηγήτρια Αγνή Στρουμπούλη.

Παρασκευή 18 Ιουλίου-27 Ιουλίου

«Φωνητικός Κύκλος». Από το εγώ στο εμείς – Ομαδικός αυτοσχεδιασμός με μοναδικό όργανο τη φωνή. Διδάσκει η βοκαλίστρια και ερευνήτρια Αγγελική Τουμπανάκη.

Body music. Διδάσκει ο Percussionist, Body Music Performer ντράμερ Simone Mongelli.

Δευτέρα 21-24 Ιουλίου

Παραδοσιακός χορός. Καθοδηγούν οι δάσκαλοι χορού Δημήτρης Τσοκάνης και Βασιλική Πετράκη.

Παρασκευή 25 Ιουλίου-Σάββατο 26 Ιουλίου

Masterclass μουσικής δημιουργίας με τον συνθέτη και διευθυντή του ΔΗΠΕΘΕ Σερρών Γιώργο Ανδρέου.

ΕΣΤΙΑ ΚΥΜΗΣ

Παρασκευή 18 Ιουλίου-24 Ιουλίου

Εκπαιδευτικό θέατρο για παιδιά. Συντονίζει και εμψυχώνει η θεατρολόγος Λία Λάμπρου.

ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΚΑΛΗΜΕΡΙΑΝΩΝ 

Πέμπτη 24 Ιουλίου | 21.00

Τα αποτελέσματα των εργαστηρίων θα παρουσιαστούν σε μορφή ανοιχτής παράστασης για ολόκληρη την τοπική κοινότητα.

Ζ´. ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ

Η ψυχοθεραπεία έχει αναγνωριστεί ως πολύτιμο εργαλείο για να βοηθήσει τα άτομα να αντιμετωπίσουν συναισθηματικές και ψυχολογικές προκλήσεις. Ωστόσο, η ενσωμάτωση των τεχνών στις θεραπευτικές πρακτικές μπορεί να ενισχύσει αυτή τη διαδικασία, οδηγώντας σε δυνατές στιγμές κάθαρσης και αυτοανακάλυψης. Είτε μέσω της ζωγραφικής, της μουσικής, του χορού, του δράματος ή της γραφής, οι δημιουργικές τέχνες προσφέρουν ισχυρά εργαλεία για το ξεκλείδωμα των συναισθημάτων και την επίτευξη συναισθηματικής απελευθέρωσης.

Η τέχνη της απόκρισης: Εικαστικό εργαστήριο. Συντονίζει η εικαστική ψυχοθεραπεύτρια Μαίρη Κόντη.

ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΚΑΛΗΜΕΡΙΑΝΩΝ

Τρίτη 8-Πέμπτη 10 Ιουλίου

Μια σειρά τριών εργαστηρίων με στόχο την ενεργοποίηση δύο «ακροάσεων» (εσωτερική και εξωτερική) μέσα από διαδικασίες συλλογικής νοηματοδότησης. Αυτό επιτυγχάνεται με την ακρόαση μιας ηχητικής παρουσίασης της δουλειάς ενός (προσκεκλημένου) καλλιτέχνη, ο|η οποίος|α μοιράζεται τις δημιουργικές και καθημερινές πρακτικές διαδικασίες. Οι συμμετέχοντες ταυτόχρονα με τη ροή του λόγου του|της, δημιουργούν έργα, χρησιμοποιώντας τους τρεις βασικούς άξονες|εργαλεία: το αρχείο, την επιτελεστική γραφή και τη ζωγραφική.

Ecotherapy: Περιπατητική ψυχοθεραπεία. Συντονίζει η ομαδική αναλυτική ψυχοθεραπεύτρια – ψυχολόγος Χρυσή Καριώτογλου.

ΑΝΟΙΧΤΟΣ ΧΩΡΟΣ ΣΤΗ ΦΥΣΗ

Σάββατο 28-Κυριακή 29 Ιουνίου

Θεραπευτικές συνεδρίες στη υπέροχη φύση της Κεντρικής Εύβοιας, περπατώντας σε συγκεκριμένες διαδρομές που έχουν χαρτογραφηθεί ως προς την ασφάλεια από την ψυχοθεραπεύτρια. Με τα εργαλεία της ομαδικής ψυχοδυναμικής ψυχοθεραπείας μαθαίνουμε να ζούμε με τον εαυτό μας και τους άλλους, ενώ ανακαλύπτουμε νέους τρόπους σχέσης και σύνδεσης.

Η´. ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΚΕΡΑΜΙΚΗΣ

Δευτέρα 21 Ιουλίου- Τετάρτη 6 Αυγούστου

Το εργαστήριο κεραμικής προσφέρει μια μοναδική ευκαιρία συμμετοχής σε μια συνειδητή και δημιουργική διαδικασία που προάγει την προσωπική συναισθηματική θεραπεία και την προσωπική ανάπτυξη. Το εργαστήριο απευθύνεται σε αρχάριους και προχωρημένους και παρέχει ένα υποστηρικτικό περιβάλλον για να εξερευνηθεί η θεραπευτική δύναμη του πηλού. Διδάσκουν η Αγγελική Γκέγκε και η Μαρία Μουλά.

Τα μαθήματα περιλαμβάνουν: Εισαγωγή στην κεραμική. Εισαγωγή σε διάφορα είδη εργαλείων από πηλό και κεραμική. Επίδειξη βασικών τεχνικών κεραμικής. Πρακτική πρακτική με καθοδήγηση από τον εκπαιδευτή. Ενσυνείδητη εξάσκηση κεραμικής. Δημιουργία απλών κομματιών κεραμικής, αναλογιζόμενοι την εμπειρία αφής. Εξερεύνηση της δημιουργικότητας και των συναισθήματων μέσα από την κεραμική. Τεχνικές για ζωγραφική, υάλωμα και διακόσμηση αγγείων.

Η Κύμη

Η αρχοντική Κύμη με τη νεοκλασική αρχιτεκτονική είναι ένας από τους σημαντικότερους προορισμούς στην Κεντρική Εύβοια. Βρίσκεται σε απόσταση 2,5 ωρών από την Αθήνα και είναι η πρωτεύουσα του ομώνυμου Δήμου. Η ιστορία της φθάνει στην αρχαιότητα, όταν ίδρυσε δύο αποικίες στην Αιολίδα, μία στα βόρεια της Σμύρνης και μία στην Κάτω Ιταλία στην Καμπανία μαζί με τους Χαλκιδείς, όπου μεταφέρθηκε και το ελληνικό αλφάβητο και εξελίχθηκε στο λατινικό. Η περιοχή με τους ευγενείς κατοίκους, το εξαιρετικό Λαογραφικό Μουσείο, τα παραδοσιακά πετρόκτιστα χωριά, τους πύργους, τα μοναστήρια και με το δροσερό κλίμα προσφέρεται για εξερεύνηση, αναψυχή και ηρεμία. Ο τόπος συνδυάζει βουνό και θάλασσα, ενώ διακρίνεται για το ιδιαίτερο φυσικό κάλλος με ένα μοναδικό δάσος ελάτων, τα φαράγγια, τα σπήλαια, τις πεντακάθαρες αμμουδιές με τα κρυστάλλινα νερά του Αιγαίου και τους ορεινούς όγκους που κόβουν την ανάσα. Στην περιοχή ο επισκέπτης μπορεί να απολαύσει φρέσκο ψάρι και τοπική παραδοσιακή κουζίνα. Η πρόσβαση στην Κύμη γίνεται μέσω Χαλκίδας ή με το Ferry Boat Ωρωπού-Ερέτριας.

Ιστότοπος Φεστιβάλ: https:||technis-iamata.org|

Αίτηση συμμετοχής στα εργαστήρια: https:||technis-iamata.org|application-form|

Κρατήσεις θέσεων: https:||www.more.com|happenings|tis-texnis-ta-iamata-festibal-stin-kymi|

Επιστημονική και καλλιτεχνική διεύθυνση: Ιωσήφ Βιβιλάκης

ΠΑΡΑΓΩΓΗ: «Οθόνιον» – Αστική μη Κερδοσκοπική Εταιρεία, Ηπείρου 28, 10433 Αθήνα.

https:||othonion.wordpress.com|

Στο πλαίσιο του ετήσιου εορτασμού της Διεθνούς Ημέρας Αρχείων και έπειτα από την ολοκλήρωση του έργου ψηφιοποίησης και εμπλουτισμού της τεκμηρίωσης της αρχειακής ενότητας του «Λευκού Άνθρακα», που το 2024 έλαβε διάκριση από το Archives Portal Europe (APE), το Ιστορικό Αρχείο της Εθνικής Τράπεζας συνδιοργανώνει με το APE σχετική υβριδική εκδήλωση.

Στην εκδήλωση θα παρουσιαστούν το ίδιο το έργο καθώς και ερευνητικές προσπάθειες που αναδεικνύουν τη δυναμική τού εν λόγω υλικού για την τεκμηρίωση της ιστορίας της ενέργειας στην Ελλάδα. Η αρχειακή ενότητα «Λευκός Άνθρακας» του ΙΑ/ΕΤΕ είναι πλέον προσβάσιμη μέσω της ψηφιακής πλατφόρμας του APE.

H εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί την Τρίτη, 24 Ιουνίου 2025, στο Μέγαρο Διομήδη (Γ’ Σεπτεμβρίου, 146).

Η συμμετοχή είναι δωρεάν αλλά παρακαλείσθε να δηλώσετε το ενδιαφέρον σας μέσω της πλατφόρμας “Eventbrite”, προσδιορίζοντας εάν θα παρακολουθήσετε την εκδήλωση δια ζώσης ή διαδικτυακά.

https://www.eventbrite.com/e/white-anthrax-presentation-tickets-1328313394119?utm-campaign=social&utm-content=attendeeshare&utm-medium=discovery&utm-term=listing&utm-source=cp&aff=ebdsshcopyurl

Το Ίδρυμα ΔΕΣΤΕ και το New Museum της Νέας Υόρκης,σε συνεργασία με το Μουσείο Μπενάκη, παρουσιάζουν την έκθεση In a Bright Green Field, την Τρίτη σε σειρά σύμπραξη των τριών Ιδρυμάτων με έμφαση στο έργο σύγχρονων Ελλήνων και Κυπρίων καλλιτεχνών.

Η έκθεση εντάσσεται σε μια πολύχρονη, σταθερή προσπάθεια του ΔΕΣΤΕ και του Δάκη Ιωάννου να προωθήσει τη σύγχρονη ελληνική τέχνη και τους έλληνες και κύπριους καλλιτέχνες στο εξωτερικό ήδη από τη δεκαετία του 1980.

Ακολουθεί τις The Same River Twice το υ2019 και The Equilibrists του 2016 και απηχεί προγενέστερα εγχειρήματα τόσο του New Museum όσο και του Ιδρύματος ΔΕΣΤΕ τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες, τα οποία στρέφονταν στη σύγχρονη τέχνη για απαντήσεις στα πιο πιεστικά ζητήματα της εποχής, και αντικατοπτρίζει την αποστολή του Μουσείου Μπενάκη ως ενός ιστορικού μουσείου που επενδύει στη γεφύρωση του παρελθόντος με το παρόν.

Η έκθεση, περιλαμβάνει έργα είκοσι επτά δημιουργών κάτω των 40 ετών που διερευνούν πιθανές εκδοχές του μέλλοντος στις οποίες θα μπορούσαν να αναδυθούν ανανεωμένες σχέσεις με τον φυσικό κόσμο και ανοιχτές προσεγγίσεις της κοινότητας. Οι καλλιτέχνες αν και κατάγονται από την Ελλάδα και την Κύπρο, ωστόσο κατοικούν και δραστηριοποιούνται σε διάφορες πόλεις της Ευρώπης φέροντας τις αντίστοιχες επιρροές.

Οι καλλιτέχνες αυτοί καταγράφουν τις καταιγιστικές αλλαγές στην εργασία και το φυσικό τοπίο τις οποίες επιταχύνει η τεχνολογία, ενώ παράλληλα επισημαίνουν τις νέες μορφές συλλογικότητας που εμφανίζονται τόσο στην αστική όσο και στην αγροτική ζωή.

Καλύπτοντας ένα ευρύ φάσμα από τη λυρική ζωγραφική και γλυπτική ως το πειραματικό ντοκιμαντέρ και την κοινοτική performance, η έκθεση In a Bright Green Field αφορά μια τέχνη που μπορεί να αποτελέσει πρότυπο για μυριάδες πιθανές εκδοχές του μέλλοντος.

Την  επιμέλεια τη έκθεσης έχει αναλάβει ο Gary Carrion-Murayari, Kraus Family Senior Curator του New Museum.

Διάρκεια: 12 Ιουνίου–13 Σεπτεμβρίου 2025
Μουσείο Μπενάκη, Πειραιώς 138

Νέα σημαντικά  στοιχεία για την ιστορική και πολιτισμική εξέλιξη της Ιθάκης έχουν προκύψει από το νέο ερευνητικό πρόγραμμα του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων στην μείζονα αρχαιολογική θέση στον Άγιο Αθανάσιο-Σχολή Ομήρου, στο βόρειο τμήμα της νήσου.

Το πρόγραμμα εξελίσσεται από το 2018 και περιλαμβάνει την διαχείριση, περαιτέρω τεκμηρίωση και προβολή των ευρημάτων από την συστηματική ανασκαφή (1994-2011), υπό την αείμνηστη Αν. Καθηγήτρια Λίτσα Κοντορλή-Παπαδοπούλου και τον Ομότιμο Καθηγητή Αθανάσιο Παπαδόπουλο. Υπεύθυνος του νέου προγράμματος είναι ο Ομότ. Καθηγητής Γιάννος Γ. Λώλος, ενώ κύρια συμβολή στις ερευνητικές εργασίες έχει η Χριστίνα Μαραμπέα, Δρ. Αρχαιολογίας του Πανεπ. Ιωαννίνων.

Η θέση, γνωστή ως Σχολή Ομήρου από τις αρχές του 19ου αιώνα, έχει ως πυρήνα μεγάλο βραχώδη σχηματισμό, στις ανατολικές υπώρειες της Εξωγής, σε περιοχή με πηγές νερού. Οι ανεσκαμμένες αρχαιότητες βρίσκονται σε δύο άνδηρα, τα οποία συνδέονται με δύο λαξευτά κλιμακοστάσια, και σε αρκετά σημεία χαμηλότερα. Στο Άνω Άνδηρο δεσπόζει το υπόλειμμα Ελληνιστικού πύργου (του 3ου αι. π.Χ.), ενώ το μεγαλύτερο μέρος του Κάτω Ανδήρου καταλαμβάνει μεγάλο ορθογώνιο κτήριο.

Οι αρχαιότερες μαρτυρίες ανθρώπινης δραστηριότητας στην θέση χρονολογούνται, τώρα, στην Τελική Νεολιθική φάση (ύστερη 5η/4η χιλιετία π.Χ.). Περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, αρκετές δεκάδες πυριτολιθικών τέχνεργων καθώς και μερικές εκατοντάδες θραυσμάτων αγγείων.  Όσον αφορά στις μαρτυρίες από την Εποχή του Χαλκού, έχουν εντοπισθεί, μέχρι στιγμής, μερικές δεκάδες θραυσμάτων προερχόμενων από 30 περίπου διαφορετικά αγγεία του ύστερου 14ου και του 13ου αι. π.Χ.

Μείζον ενδιαφέρον παρουσιάζει η ακέραιη υπόγεια κρήνη/δεξαμενή στο χώρο, με εκφορικά ογκολιθικά τοιχώματα, από τις ελάχιστες γνωστές του είδους. Με βάση το σχήμα, τα δομικά χαρακτηριστικά της και την εύρεση Υστερομυκηναϊκών θραυσμάτων κυλίκων στο εσωτερικό της, η χρονολόγησή της στην Μυκηναϊκή ανακτορική φάση φαίνεται εξαιρετικά πιθανή, όπως είχαν υποστηρίξει και οι προηγούμενοι ερευνητές.

Η Μυκηναϊκή εγκατάσταση στην Σχολή Ομήρου λειτούργησε πιθανότατα για την εποπτεία των λιμένων και των γαιών και για την προστασία-διαχείριση των πλούσιων υδάτινων πόρων της περιοχής και μπορεί να ενταχθεί σε ένα πλέγμα 7-8 Μυκηναϊκών θέσεων στην εύφορη και ευλίμενη Β.Δ. Ιθάκη. Το πλέγμα αυτό φαίνεται να ορίζει αδρά την μείζονα περιοχή του αστικού (κατά παράδοση Οδυσσειακού) κέντρου της νήσου στην διάρκεια της Μυκηναϊκής ανακτορικής περιόδου (14ο-13ο αι. π.Χ.).

Όσον αφορά στους ιστορικούς χρόνους, ο μέγιστος όγκος του κεραμεικού υλικού ανάγεται στην Ελληνιστική και πρώιμη Ρωμαϊκή περίοδο (έως και τον 1ο/2ο αι. μ.Χ.). Στο σύνολο των οστράκων μεγάλων σκευών, αναγνωρίζονται μέχρι τώρα και 8 θραύσματα περιρραντηρίων που συνηθίζονται σε ιερά.

Πέρα από ένα πλήθος μικροαντικειμένων, στις ομάδες των ευρημάτων συγκαταλέγονται: Σύνολο 34, μέχρι στιγμής, θραυσμάτων πήλινων αφιερωμάτων, μερικές δεκάδες πήλινων αγνύθων, μικρός θησαυρός χρυσών κοσμημάτων και άλλα, κυρίως χάλκινα, κοσμήματα και αντικείμενα. 100 και πλέον νομίσματα διαφόρων πόλεων (3ου αι. π.Χ. έως 2ου αι. μ.Χ.), αποκαλύπτουν ροή επισκεπτών στον χώρο.

Από την συνεχιζόμενη εργασία διαλογής και καθαρισμού (κατά περίπτωση) χιλιάδων θραυσμάτων Ελληνιστικών/πρώϊμων Ρωμαϊκών κεραμίδων στέγης έχουν εντοπισθεί 14 δείγματα ενσφράγιστων κεραμίδων, με Ελληνικές και Λατινικές επιγραφές: μία φέρει σφράγισμα, με τμήμα επιγραφής και χωριστό το γράμμα Δ (δημοσία ;), άλλη είναι σφραγισμένη με το σύμπλεγμα γραμμάτων ΔΗ, προς τα αριστερά (κατοπτρικά) ως συντομογραφία της λέξης δημόσιος/δημοσία(;), ενώ 2 διατηρούν μέρος του ονόματος του Απόλλωνος Αγυιέως και υποδηλώνουν τοπική λατρεία.

Από την πρόσφατη επεξεργασία του υλικού προέκυψε δείγμα πού σώζει σφράγισμα μείζονος σημασίας, με το όνομα [ΟΔ]ΥCCEOC (στην γενική) προς τα αριστερά. Σε άλλο θραύσμα διακρίνεται εγχάρακτη αφιερωματική επιγραφή, με το όνομά του πιθανότατα στην δοτική, ίσως από προσκυνητή: ΟΔΥC[CEI

Στο πλαίσιο της ερμηνείας του συγκροτήματος συνεκτιμήθηκαν τα ευρήματα της ανασκαφής του W. Vollgraff (του 1904) στο Άνω Άνδηρο. Από αυτά, κάποια είναι των όψιμων Ρωμαϊκών χρόνων, ανάμεσά τους μία μικρογραφική χάλκινη προτομή με τα χαρακτηριστικά του Οδυσσέως, σύμφωνα με την απόδοση της μορφής του στην Ελληνορωμαϊκή τέχνη, αλλά και στα χάλκινα νομίσματα της Ιθάκης του 4ου-3ου αι. π.Χ.

Η ακμαία λειτουργία του κτηριακού συμπλέγματος τοποθετείται στους Ελληνιστικούς έως και τους πρώιμους/μέσους Ρωμαϊκούς χρόνους (έως και τον 1ο/2ο αι. μ.Χ.). Το σύνολο χαρακτηρίζεται από στιβαρές δομές σε άνδηρα, ενσωματώνει εντυπωσιακά στοιχεία λαξευτής αρχιτεκτονικής, καθώς και κόγχες για αναθήματα ή επιγραφές, που μαρτυρούν την εντατική λατρευτική χρήση του Κάτω Ανδήρου.

Το Ελληνιστικό μνημειακό σύμπλεγμα μπορεί με βεβαιότητα, τώρα, να ταυτισθεί με το Οδύσσειον της Ιθάκης (με ύπαρξη ιερού/ηρώου του Οδυσσέως), το οποίο αναφέρεται, μαζί με σχετιζόμενους αγώνες (τα Οδύσσεια), σε ψήφισμα του δήμου των Ιθάκων του 207 π.Χ. περίπου από την Μαγνησία της Μ. Ασίας [IG IX 12 4, 1729]. Ο χαρακτήρας του Οδυσσείου και η ακριβής θέση του, σε σχέση με τους αγώνες, έχουν υπάρξει αντικείμενα γόνιμης επιστημονικής συζήτησης, ήδη από την δεκαετία του 1930.

Σήμερα, ένα αιώνα περίπου μετά τον εντοπισμό της εγχάρακτης αφιερωματικής επιγραφής ΕΥΧΗΝ ΟΔΥCCΕΙ σε θραύσμα πήλινου προσωπείου της Υστεροελληνιστικής εποχής από το Σπήλαιο του Όρμου της Πόλης, οι δύο νέες επιγραφικές μαρτυρίες της ίδιας εποχής (ΟΔΥCCΕOC και ΟΔΥCCEI) για την μεταγενέστερη λατρεία του ήρωα στην Β.Δ. Ιθάκη, έρχονται πλέον, σε συνδυασμό με τα υπόλοιπα διαθέσιμα δεδομένα, να τεκμηριώσουν την ανάπτυξη ενός περίοπτου συγκροτήματος δημόσιου χαρακτήρα στην θέση, με μείζονα ρόλο στον θρησκευτικό, κοινωνικό και ενδεχομένως πολιτικό βίο των Ιθακησίων των Ελληνιστικών-πρώιμων Ρωμαϊκών χρόνων, αλλά και με ευρύτερο προσκυνηματικό χαρακτήρα.

Το Πανεπιστημιακό Ερευνητικό Πρόγραμμα Β. Ιθάκης εξελίχθηκε αρχικά κατά τα έτη 2018-2022, μέσω Προγραμματικής Σύμβασης Πολιτιστικής Ανάπτυξης [Δήμου Ιθάκης, Εφορείας Αρχαιοτήτων Κεφαλληνίας και Ιθάκης (με Προϊστάμενο τον Δρα Γρ. Γρηγορακάκη), Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και Περιφέρειας Ιονίων Νήσων], χάρις στο έμπρακτο ενδιαφέρον του Δημάρχου Ιθάκης κ. Δ. Στανίτσα. Συνεχίζεται εντατικά μέσω της Επιτροπής Ερευνών του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, χάρις σε ευγενή χρηματική δωρεά του ζεύγους Δρος Δ. Γ. Αποστολοπούλου και Δρος Α. Παΐζη-Αποστολοπούλου, Ομότ. Διευθυντών Ερευνών του Ε.Ι.Ε. Στο Πρόγραμμα έχουν συμμετάσχει μέχρι τώρα οι αρχαιολόγοι: Γ. Γ. Λώλος (Ομότ. Καθηγητής, Επιστημονικός Υπεύθυνος), Δρ. Χρ. Μαραμπέα, Δρ. Στ. Οικονομίδης, Δρ. Κ.-Α. Τσώνος και Δ. Συρμαλής (Μ.Δ.Ε.). Επίσης, οι: Δρ. Ευ. Καρδαρά (Συντηρήτρια), Χρ. Βαποράκης (ως σύμβουλος Συντήρησης), Θ. Δεληγιάννη (χημικός), Δ. Σκυργιάννης (αρχιτέκτων), Κ. Γκανάς (πολ. μηχανικός) και Ά. Νοτιά (φιλόλογος). Για ειδικότερες μελέτες συνεργάζονται η Κ. Λιάμπη, Ομότ. Καθηγήτρια Αρχαίας Ιστορίας και η Α. Βλαχοπούλου, τ. Αναπλ. Καθηγήτρια Κλασικής Αρχαιολογίας, ενώ συνδράμει σημαντικά, ως σύμβουλος, ο Χ. Κριτζάς, Επίτ. Διευθυντής του Επιγραφικού Μουσείου.

Το Ίδρυμα Τηνιακού Πολιτισμού διοργανώνει αναδρομική έκθεση του Μπάμπη Ρετζεπόπουλου (1940-2002) από τις 7 Ιουνίου έως τις 14 Σεπτεμβρίου 2025. Η έκθεση, με τίτλο «Ιδέες και περιστατικά» περιλαμβάνει έργα της περιόδου 1957-1994. Στο πλαίσιο της αναδρομικής παρουσιάζονται τέσσερα έργα του χαράκτη Α. Τάσσου, ο οποίος ήταν δάσκαλος του Ρετζεπόπουλου στη Σχολή Δοξιάδη.

Ο ζωγράφος, χαράκτης και γραφίστας Μπάμπης Ρετζεπόπουλος ήρθε στον κόσμο όταν το φως αντιμαχόταν το σκοτάδι. Γεννήθηκε στις 27 Δεκεμβρίου 1940 στην Αθήνα, δύο μήνες μετά το ξέσπασμα του Ελληνοϊταλικού Πολέμου και λίγο πριν την κατάληψη της χώρας του από τις κατοχικές δυνάμεις. Αυτό το αρχετυπικό δίπολο, το φως και το σκοτάδι, το φως στο σκοτάδι, η πορεία από το σκοτάδι στο φως, θα αποτελέσει τον βασικό άξονα της καλλιτεχνικής του σκέψης και δημιουργίας.

Ήδη από τα πρώτα του ζωγραφικά έργα, ο Ρετζεπόπουλος εντυπωσιάζει με τον τρόπο που χειρίζεται το χρώμα και, κυρίως, με τη διάθεσή του να πειραματιστεί. Οι συνθέσεις του είναι καλοδουλεμένες, στιβαρές και πολυεπίπεδες, όπως και τα χαρακτικά που θα αρχίσει να φτιάχνει τα επόμενα χρόνια. Κοιτώντας τους πίνακες της περιόδου 1960–63, θα έλεγες ότι αυτός ο νέος καλλιτέχνης αντιμετωπίζει τις ανθρώπινες μορφές σαν νεκρές φύσεις και τις νεκρές φύσεις σαν έμψυχες οντότητες. Τα επόμενα χρόνια, θα αφοσιωθεί σχεδόν αποκλειστικά στη χαρακτική, τη γραφιστική και τη διακόσμηση εμπορικών καταστημάτων της Αθήνας. Όταν επιστρέφει πάλι στη ζωγραφική, την περίοδο που ζει μόνιμα στο Παρίσι (1967–73) και υπογράφει πια ως Ch. Babis R., οι συνθέσεις του διαφέρουν αισθητά από εκείνες των αρχών της δεκαετίας του ’60. Η χρωματική γκάμα αλλάζει, γίνεται πιο απαλή, ενώ φαίνεται να τον ενδιαφέρουν περισσότερο η κίνηση των όγκων και οι σχέσεις που αναπτύσσουν μεταξύ τους, ο τρόπος που εισχωρεί ο ένας μέσα στον άλλο δημιουργώντας βάθος και την ψευδαίσθηση του τρισδιάστατου χώρου. Έχεις την εντύπωση ότι τα έργα αυτά μοιάζουν με σχηματικές κατόψεις πόλεων.

Από τις ξυλογραφίες που φιλοτεχνεί όσο ζει στην Αθήνα, στα χρόνια των σπουδών του στη Σχολή Δοξιάδη και αργότερα (1962–67), μας είναι γνωστές γύρω στις είκοσι. Κατά την παραμονή του στο Παρίσι (1968–73) και στα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης (1975–78), όταν πια εγκαθίσταται στην Τήνο και λειτουργεί την γκαλερί «Το Μαγαζί» με τον Λευτέρη Κρητικό, θα δημιουργήσει άλλες σαράντα ξυλογραφίες παραστατικού χαρακτήρα. Η χαρακτική του Ρετζεπόπουλου αποκτά μια διαφορετική και σίγουρα πιο στενή σχέση με το φως όταν, στα τέλη της δεκαετίας του ’80, υιοθετεί μια αφαιρετική τεχνοτροπία – μια τολμηρή, πρωτότυπη προσέγγιση που διακρίνεται για την ποιητικότητά της. Βρίσκει κορμούς γέρικων ελαιόδεντρων και χρησιμοποιεί ως μήτρες τις διάτρητες διατομές τους, αφού πρώτα έχει λειάνει καλά την επιφάνειά τους. Εγκαταλείπει έτσι τα ξύλα αχλαδιάς ή φλαμουριάς και το χάραγμα ενός σχεδίου ή μιας παράστασης και δίνει τον πρώτο λόγο στο τυχαίο. Τυπώνοντας σε χαρτιά μεγάλου μεγέθους, που φτάνουν έως και τα 150 εκατοστά σε ύψος ή πλάτος, δημιουργεί συνολικά έξι ενότητες μέσα σε μια πενταετία.

Το βασικό γνώρισμα των αφαιρετικών χαρακτικών του Ρετζεπόπουλου είναι το παιχνίδι με το φως και το σκοτάδι, ανάμεσα στο μαύρο της τυπωμένης φόρμας και στο λευκό του γιαπωνέζικου χαρτιού. Εδώ, η χαρακτική γίνεται παιχνίδι, παραλλαγή στο ίδιο θέμα. Τι θα έλεγε άραγε ο Α. Τάσσος (1914–1985) αν έβλεπε τα αφαιρετικά χαρακτικά του ταλαντούχου μαθητή του; Ο φημισμένος και σεβαστός χαράκτης απεικόνισε κορμούς δέντρων το 1950 (δύο ανθρωπόμορφες ελιές που μοιάζουν σαν να χορεύουν) και το 1980–81. Η διαφορά, ωστόσο, είναι ότι στα αφαιρετικά χαρακτικά του ο Ρετζεπόπουλος δεν απεικονίζει απλά κορμούς· το δέντρο δεν αποτελεί το αποκλειστικό θέμα του έργου. Στα χέρια του, ο ξύλινος κορμός γίνεται σφραγίδα, εκφραστικό μέσο, αναπαραστατικό εργαλείο και πηγή, μια μεταφορά για το σώμα, για τη σχέση της χαρακτικής με τη μουσική, τον χορό και το πένθος. Με τα έργα αυτά, τα οποία εγκωμιάζουν το μαύρο σε μια εποχή που επικρατεί καθολικά το χρώμα, ο Ρετζεπόπουλος φέρνει το μέσο της χαρακτικής εγγύτερα στη ζωγραφική, αναδεικνύοντας τον διευρυμένο χαρακτήρα του.

Όπως σημειώνει ο Φίλιππος Πιέρρος, Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ιδρύματος Τηνιακού Πολιτισμού, στην εισαγωγή του στο έντυπο που συνοδεύει την έκθεση:

«Τα ζωγραφικά έργα του Μπάμπη γοητεύουν με τα καθαρά χρώματα, ως γήινες απεικονίσεις, το τρυφερό ύφος ενός ιδιότυπου μετακυβισμού, πικασικού και σαποβαλικού (Youla Chapoval) ιδιώματος, τις βυζαντινότροπες αποχρώσεις. Οι συνθέσεις του σε προσκαλούν να διευρύνεις το πνεύμα, να μαντέψεις, να αποκρυπτογραφήσεις τις αφαιρετικές διατάξεις και στο τέλος να συναρμολογήσεις τα μηνύματα ενός ανήσυχου αλλά και πρωτοπόρου καλλιτεχνικού πνεύματος. Έχει γραφεί ότι οι δημιουργίες του παραπέμπουν στο ύφος του Νίκου Χατζηκυριάκου-Γκίκα. Κατά την ταπεινή μου άποψη παραπέμπουν σε μία αγωνιώδη προσπάθεια να συνθέσει επίπεδα, τομές και αλληλεπικαλύψεις σε ένα δομημένο αλλά και αφαιρετικό σύνολο. Παράλληλα, οι ξυλογραφίες του Ρετζεπόπουλου αποπνέουν μια εκφραστική Ελλάδα, μια ζωντανή Τήνο, μια χορευτική διάθεση συμμετρίας και διαλόγου αρμονικού του μαύρου με το άσπρο. Προκαλούν τον θεατή σε διάλογο, σε συνειρμικές σκέψεις για αναζήτηση μορφών και μηνυμάτων. Οι εμβληματικές ιδιαιτέρες δημιουργίες του -«Χορός», «Φόρμα», «Συναντήσεις», «Μουσικό όργανο»- είναι μοναδικές ποιητικές εκφράσεις τόσο από τεχνικής πλευράς όσο και από πλευράς καλλιτεχνικού ήθους.

Με την έκθεση αυτή, το Ίδρυμα Τηνιακού Πολιτισμού ανασταίνει για δεύτερη φορά έστω και προσωρινά -μετά την πρώτη επιτυχημένη έκθεση του 2008- την πρώτη Τηνιακή γκαλερί, «Tο Μαγαζί», που φιλοξένησε και ανέδειξε την ιδιοφυΐα του Μπάμπη Ρετζεπόπουλου και πλούτισε τα πολιτιστικά αποθέματα του ευλογημένου νησιού. Είναι πιστεύουμε ο καλύτερος τρόπος να αποτίσουμε φόρο τιμής στον μεγάλο καλλιτέχνη και συγχρόνως να συντηρήσουμε στην ιστορική μνήμη τη συμβολή του στην τέχνη.»

Ο Μπάμπης Ρετζεπόπουλος γεννήθηκε το 1940 στην Αθήνα όπου και απεβίωσε το 2002. Αφού παρακολούθησε μαθήματα σχεδίου στο Εργαστήριο του Πάνου Σαραφιανού και του Βρασίδα Βλαχόπουλου (1957–60), σπούδασε Γραφικές Τέχνες στη Σχολή Διακοσμητικής Τέχνης του Αθηναϊκού Τεχνολογικού Ινστιτούτου (1960–63), με δάσκαλο τον Α. Τάσσο. Συνέχισε για ανώτερες σπουδές εικαστικών και τεχνικών χάραξης (Cours supérieurs d’arts et de techniques graphiques) στην École Estienne του Παρισιού (1967–68). Πραγματοποίησε τις εξής ατομικές εκθέσεις: Ξυλογραφίες, Εμπορική Τράπεζα για τη Βόρεια Ευρώπη / Banque Commerciale pour l’Europe du Nord (BCEN), Παρίσι, 1968· Ξυλογραφίες, Nuits des Puces, Παρίσι, 1969 & 1970· Ξυλογραφίες, «Το Μαγαζί», Τήνος, 1976 & 1978· Περίπατος από το 1962 – Ξυλογραφίες, Γκαλερί «Έκφραση», Γλυφάδα, 1988· Μπάμπης R. – Ξυλογραφίες, Γαλλικό Ινστιτούτο, Θεσσαλονίκη, 1990· Ο Τελευταίος «Περίπατος» – Ξυλογραφίες, Πνευματικό Κέντρο, Πολιτιστικός Οργανισμός του Δήμου Αθηναίων – ΠΟΔΑ, Αθήνα, 2004· Περίπατος ανάμεσα σε άγνωστες μορφές: Οι ξυλογραφίες του Μπάμπη Ρετζεπόπουλου, Δημαρχείο 3ου Διαμερίσματος, Παρίσι, 2005· Συναντώντας τον Μπάμπη Ρετζεπόπουλο: Ζωγραφική – Χαρακτική, Ίδρυμα Τηνιακού Πολιτισμού, Τήνος, 2008· «Ιδέες και περιστατικά», Πινακοθήκη Δήμου Αθηναίων, Αθήνα, 2025. Το 1975, με τον επιστήθιο φίλο του, Λευτέρη Κρητικό, ίδρυσαν στη Χώρα της Τήνου την ιστορική γκαλερί «Το Μαγαζί». Έργα του βρίσκονται στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας (Τμήμα χαρακτικής), στην Εθνική Πινακοθήκη – Μουσείο Αλέξανδρου Σούτσου, στο Αμερικανικό Κολλέγιο Ελλάδος και σε ιδιωτικές συλλογές στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ.

Την επιμέλεια της έκθεσης υπογράφει ο ιστορικός τέχνης Χριστόφορος Μαρίνος.

Η έκθεση συνοδεύεται από τρίγλωσσο κατάλογο (ελληνικά, γαλλικά, αγγλικά) τριακοσίων σελίδων, σχεδιασμένο από τον Ιωάννη Μαρκάκη (εκδόσεις ΟΥΤΙΣ), με κείμενα του επιμελητή της έκθεσης και της έκδοσης Χριστόφορου Μαρίνου, του Σάββα Απέργη, της Ειρήνης Οράτη, της Λένας Ρετζεποπούλου, του Πραξιτέλη Τζανουλίνου, του Μάρκου Τουφεκλή και της Μαργκερίτ Χαλατζιάν.

Η έκθεση πραγματοποιείται με την ευγενική υποστήριξη της Εταιρείας Εικαστικών Τεχνών Α. Τάσσος.

Ώρες λειτουργίας των εκθέσεων του Ιδρύματος Τηνιακού Πολιτισμού:

Δευτέρα, Τετάρτη & Πέμπτη: 9:00 – 14:30
Παρασκευή, Σάββατο & Κυριακή: 10:00 – 14:00 & 19:00 – 21:30

ΙΔΡΥΜΑ ΤΗΝΙΑΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

GR-842 00, Ακτή Δρόσου, Τήνος
Τ: (+30)22830 29070
e-mail: itiptinos@gmail.gr, www.itip.gr

Το Kids Radio Festival φτιάχνει τις καλοκαιρινές του βαλίτσες και κατεβαίνει στη Navarino Agora  της Costa Navarino για ένα διασκεδαστικό διήμερο με αγαπημένες δράσεις!

7 & 8 Ιουνίου η Navarino Agora φιλοξενεί το πρώτο Pop Up Kids Radio Festival!

Μετά από 3 χρόνια SOLD OUT επιτυχίας, το Kids Radio Festival κάνει POP UP εμφάνιση στη Μεσσηνία, στη Navarino Agora, έναν διαδραστικό, πολυπολιτισμικό χώρο της Costa Navarino, με καταστήματα, εστιατόρια, θερινό σινεμά και πολιτιστικές εμπειρίες, ανοικτό σε όλους όσοι ζουν ή επισκέπτονται τη Μεσσηνία.

ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

Ο Δήμος Αθηναίων παρουσιάζει, μέσω του Οργανισμού Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας Δήμου Αθηναίων (ΟΠΑΝΔΑ), από 29 Μαΐου έως 7 Σεπτεμβρίου 2025 στην Πινακοθήκη, την έκθεση «Ιστορίες Ανεμελιάς», σε επιμέλεια Κώστα Νικάκη και Στέιση Βεντούρα.

Ιωάννα Βοσταντζόγλου Βλαστάρη, Παραλία Ι, 2017

Πρόκειται για μια ομαδική έκθεση με έργα από τις μόνιμες συλλογές της Πινακοθήκης, ζωγραφικά, χαρακτικά, γλυπτά, καθώς και σπάνιο φωτογραφικό υλικό από το φωτογραφικό αρχείο και τη συλλογή σκιτσογραφιών της. Επίσης, για πρώτη φορά, παρουσιάζονται στο κοινό επιλεγμένα έργα από τη δωρεά Βλάσση Φρυσίρα.

Η συμμετοχή νέων δημιουργών από την Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών στην έκθεση λειτουργεί ως διακριτική, αλλά ουσιαστική υπενθύμιση του διαλόγου, σε μια συνάντηση πραγματική και συμβολική ανάμεσα στις γενιές, αφήνοντας χώρο για ανταλλαγή και αναστοχασμό.

Μαρία Γιαννακάκη, Χωρίς Τίτλο

Η έκθεση προσκαλεί τον επισκέπτη σε ένα εικαστικό καλοκαίρι στην καρδιά της πόλης, παραθέτοντας ένα συμπαγές αφήγημα έξι θεματικών:
«Η εποχή της αθωότητας» με έργα που κάνουν αναφορά στην παιδική ανεμελιά, όχι μόνο ως ηλικιακή φάση ή συναισθηματική κατάσταση· αλλά ως στάση ζωής. «Απολαμβάνοντας την ανεμελιά» ως ενήλικες που συχνά ξεχνάμε τη χαρά «χωρίς σκοπό» και χανόμαστε μέσα στην πυκνότητα των «πρέπει».

Γιώργος Γκεϊβέλης, Ηλιοθεραπεία

«Οι Αντηχήσεις του Καλοκαιριού» με τη ζεστασιά του ήλιου, τη θαμπή σιγή των μεσημεριών και τη διαρκή υπόσχεση του νερού, γίνεται το ιδανικό σκηνικό για την Ανεμελιά. Η ραστώνη απλώνεται σαν πέπλο πάνω στην καθημερινότητα, επιβραδύνοντας τον χρόνο και προσκαλώντας μας σε μια πιο άμεση σχέση με το σώμα, τη φύση και τον εαυτό μας.

«Η Σιωπή της στιγμής» ως βαθιά υπαρξιακή στάση, μια ήρεμη αποδοχή του κόσμου, χωρίς ανάγκη ελέγχου ή εξήγησης, βιασύνης και βεβιασμένων απαντήσεων.

Δέσποινα Μεϊμαρογλου, Δίχως Σύνορα

«Στην Ηρεμία του Ορίζοντα» η ανεμελιά δεν είναι μόνο ένα συναίσθημα, αλλά και μια στάση απέναντι στο τοπίο, μια σχέση όπου η ελευθερία υπερβαίνει την απλή αναπαράσταση της φύσης, του καθαρού, ανοιχτού, αδιάκοπου ορίζοντα. Στην τελευταία θεματική

«Ψήγματα ανεμελιάς» με σύγχρονες εικαστικές πρακτικές, η ανεμελιά δεν εμφανίζεται ως μια απλή φυγή από την πραγματικότητα ή ως ελαφρότητα. Αντιθέτως, λειτουργεί ως ένα υπαρξιακό και ποιητικό αντίβαρο στις επιταγές του ελέγχου, της παραγωγικότητας και της υπερανάλυσης.

Σταμάτης Πολενάκης, Θερινά Σπορ

Στο ερώτημα τι είναι ανεμελιά δίνουν ενδιαφέρουσες, συχνά αναπάντεχες απαντήσεις και οι συμμετέχοντες καλλιτέχνες επισημαίνοντας την πολυπρισματική έννοια της ανεμελιάς.

Λάμπρος Ορφανός, Ταβέρνα στη Θάλασσα

Έκθεση της διακεκριμένης Ελληνογαλίδας εικαστικού Όλγας Καραδήμου, που ζει μόνιμα στο Παρίσι, με τίτλο “Sauvage” («Άγριος») φιλοξενεί από την 1^η Ιουνίου το Ιστορικό Αρχείο Μουσείο Ύδρας, σε επιμέλεια της Λουίζας Καραπιδάκη. Τα επίσημα εγκαίνια της έκθεσης θα πραγματοποιηθούν στις 20 Ιουνίου παρουσία της ζωγράφου. Σε αυτή την έκθεση η Όλγα Καραδήμου, παρουσιάζει μια σειρά άγριων ζώων, εστιάζοντας σε διάφορες στιγμές της ζωής τους και αναδεικνύοντας για άλλη μια φορά τη σχέση της με τη φύση.

Η ιστορικός τέχνης, Λουΐζα Καραπιδάκη σημειώνει για την έκθεση:
«Η ζωγράφος Olga Karadimos επανέρχεται στην Ελλάδα, με την έκθεση ζωγραφικής «Άγριος», στο Ιστορικό Αρχείο – Μουσείο Ύδρας. Αυτή τη φορά αναπαριστά άγρια, μη εξημερωμένα ζώα σε μια συμβολικής σημασίας έκθεση αφενός για να υμνήσει την ελευθερία, τη μοναδικότητα και την απαράμιλλη ομορφιά της άγριας πανίδας και αφετέρου για να ευαισθητοποιήσει το ευρύ κοινό για τη διαφύλαξη τόπων της παγκόσμιας φυσικής κληρονομιάς, που αποτελούν καταφύγια βιόσφαιρας (Wildlife refuges). Τα έργα της μας παραπέμπουν στην συνεχώς απειλούμενη ζωή των ποικίλλων μη εξημερωμένων πουλιών και ζώων, στην καθοδική τάση του πληθυσμού τους και υπενθυμίζουν στον θεατή την ανάγκη προστασίας τους.
Στις συνθέσεις της με το λιτό, σχεδόν μονόχρωμο βάθος εστιάζει το ενδιαφέρον της στις φυσιογνωμικές ιδιαιτερότητες κάθε ζώου, προβάλλει τα ακριβή ρεαλιστικά γνωρίσματά τους και αποδίδει με ακρίβεια χαρακτηριστικές στάσεις των σωμάτων τους. Ανάμεσα στα αιλουροειδή, τα ελαφοειδή, τα μεγάλα θηλαστικά, ελέφαντα και ιπποπόταμο ζωγραφίζει και αετόμορφα αρπακτικά πουλιά με το αγέρωχο διαπεραστικό βλέμμα τους. Το νατουραλιστικό ύφος της γραφής της διατυπώνεται με τη δεξιοτεχνική χρήση των χρωμάτων που ενίοτε δημιουργεί και την αίσθηση της κίνησης.
Παράλληλα εικονογραφεί και φανταστικές συνθέσεις με μια ομάδα άγριων ζώων να συνυπάρχουν με εξημερωμένα υπό εξαφάνιση ζώα, όπως το γαϊδουράκι, που την έχει εικονογραφικά απασχολήσει στο παρελθόν.
Οι αναπαραστάσεις της εκφράζουν τον θαυμασμό της στην άγρια ζωή και εκπέμπουν έναν ιδιαίτερο δυναμισμό που δημιουργεί στον θεατή συναισθήματα δέους και σεβασμού προς τη φύση», καταλήγει η Λουίζα Καραπιδάκη.

Από την πλευρά της η Ντίνα Αδαμοπούλου, ιστορικός- αρχειονόμος Πρόεδρος του Φορέα Δ/χσης των ΓΑΚ/Ιστορικού Αρχείου-Μουσείου Ύδρας σημειώνει:
«Υπάρχουν καλλιτέχνες που παρατηρούν τον κόσμο και άλλοι που τον αφουγκράζονται. Η Olga Karadimos ανήκει στη δεύτερη κατηγορία· ζωγραφίζει όχι αυτό που βλέπει, αλλά αυτό που νιώθει…
Και τα άλογα της, τα ζώα της, δεν είναι απλώς μορφές σε καμβά. Είναι σκιές από μνήμες, ψίθυροι της φύσης, κομμάτια μιας εσωτερικής γεωγραφίας που πάλλεται ανάμεσα στην Παρισινή καθημερινότητα της Όλγας και στην αρχέγονη σιωπή της ελληνικής υπαίθρου.
Με ένα βλέμμα που είναι ταυτόχρονα παιδικό και βαθιά ώριμο, η Καραδήμος φέρνει στα έργα της τον παλμό της κίνησης, το ρίγος της παρουσίας, την ευγένεια του ζώου — όχι ως σύμβολο, αλλά ως ίσο συνομιλητή. Τα άλογά της δεν τρέχουν για να φτάσουν κάπου· τρέχουν για να υπάρξουν. Τα ζώα της δε ζητούν την προσοχή μας· μας κοιτούν κατάματα και μας επιστρέφουν στη δική μας φύση.
Στην εποχή της ταχύτητας και της απόστασης, η τέχνη της Όλγας Καραδήμος μας προσκαλεί σε μια παύση — μια στιγμή όπου το βλέμμα σταθεροποιείται, το χέρι χαϊδεύει το φως, και η ψυχή ξαναβρίσκει την ανάσα της…»

Τι λέει η ίδια η ζωγράφος
«Η έκθεση “Sauvage” είναι µία πρόσκληση να  επανασυνδεθούμε µε την ένταση της ζωής, τοποθετώντας στο φως την ομορφιά και την αξιοπρέπεια του άγριου ζώου, που βρίσκεται σε απόλυτη αρμονία µε ό,τι µας μένει ακόμα πολύτιμο», σημειώνει η Όλγα Καραδήμου.
«Το βαθύ βλέμμα του άγριου ζώου αντανακλά όλη την μεγαλοπρέπεια της φύσης. Έχει ως μόνη θέα το δάσος, την έρημο, ή τον ωκεανό. Το καταφύγιο του είναι απλό. Ένα θάμνος, µία φωλιά, ενα κέλυφος. Φοβάται τις σκιές παρά το γεγονός ότι συμβολίζει την πιο μεγάλη ελευθερία. Το ένστικτο του είναι αγνό και καθαρό.
Ζει σε αρμονία µε το περιβάλλον χωρίς να διαταράσσει την ισορροπία του. Όταν τρέχει µε μεγάλη αγωνία είναι για να αποφύγει τον κυνηγό και να σώσει τη ζωή του. Όταν πετάει ψηλά πάντα µε μεγαλοπρέπεια είναι για να µην χάσει τα φτερά του και να ανταμώσει με τον ουρανό. Όταν κάνει ατελείωτα ζιγκ ζαγκ είναι για να αποφύγει τον διώκτη του.
Σε όλες αυτές τις αβέβαιες και επικίνδυνες στιγμές,  ο σκοπός του είναι να προστατέψει τους δικούς του στον αγώνα της επιβίωσης. Φόβος και ορμή, ανησυχία και τρόμος, δύναμη και αδυναμία όλα συνυπάρχουν, όμως εκείνο παραμένει αθώο και αγνό», καταλήγει η Όλγα Καραδήμου.

Η Όλγα Καραδήμου, η οποία τιμά τη χώρα μας σε διεθνές επίπεδο με τη δουλειά και το έργο της, έχει ως σήμερα εκθέσει σε μεγάλα εικαστικά κέντρα ανάμεσα στα οποία η Νέα Υόρκη, το Παρίσι, η Ρώμη, η Γενεύη, το Ντουμπάι, κ.ά. Η ελληνικής καταγωγής ζωγράφος, αν και έχει γεννηθεί στο Παρίσι, νοιώθει Ελληνίδα και κατά καιρούς επιστρέφει στη χώρα μας για να παρουσιάσει τη νέα δουλειά της.

Άνοιγμα έκθεσης για το κοινό: 1^η Ιουνίου, 2025.
Επίσημα εγκαίνια έκθεσης: 20 Ιουνίου 2025. Ώρα 20:30.
Διάρκεια έκθεσης ως τις 30 Ιουνίου 2025.
Ιστορικό Αρχείο Μουσείο Ύδρας, Λιμάνι Ύδρας, τηλ. 2298 052355
Ωράριο λειτουργίας: Δευτέρα-Κυριακή 9:00-16:00, 19:30-21:30.
www.iamy.gr

Τα ξενοδοχεία υψηλών προδιαγραφών φιλοξενίας, χώροι ανάπαυσης και ανάσας για τους τουρίστες και τους εγχώριους επισκέπτες, διευρύνουν όλο και περισσότερο τις σχέσεις ανάμεσα στη φιλοξενία και την αισθητική, εκθέτοντας στους χώρους τους έργα τέχνης που κινητοποιούν την φαντασία και ενθαρρύνουν τον διαπολιτισμικό διάλογο και τις καλλιτεχνικές ωσμώσεις στο πλαίσιο του ευ ζην.

Την έκθεση Art Athina Pop Up @ InterContinental Athens παρουσιάζει ο σημαντικότερος ετήσιος εικαστικός θεσμός της χώρας, η Art Athina. Πρόκειται για μια παρέμβαση στον πολιτιστικό χάρτη της πόλης, που εστιάζει στη γλυπτική και διευρύνει την εμπειρία της έκθεσης έξω από τους καθιερωμένους χώρους τέχνης.

Από τις 29 Μαΐου και για έναν ολόκληρο μήνα, οι επισκέπτες θα περιηγηθούν σε 27 έργα σύγχρονων καλλιτεχνών, επιλεγμένα από ισάριθμες γκαλερί, οι οποίες θα συμμετάσχουν στην επερχόμενη Art Athina 2025. Οι δημιουργίες αυτές θα συνομιλήσουν με τα 17 έργα που βρίσκονται ήδη εγκατεστημένα στους  χώρους του InterContinental Athens και ανήκουν στη συλλογή του.

Ο επιμελητής της Art Athina Pop Up, Σάββας Σαγιόγλου, σημειώνει:
«Η έκθεση διαμορφώνεται μέσα από την υλικότητα των έργων, την ευθύτητα της κατασκευής τους και τον τρόπο που ορίζουν και ορίζονται από τον χώρο. Η συνολική πρόταση εστιάζει στην αυτονομία κάθε γλυπτού, επιτρέποντας την παρουσία του να αναπτυχθεί ελεύθερα και να ενεργοποιεί διαλόγους με τον θεατή».

Με αυτό το pop-up εγχείρημα, η Art Athina δηλώνει παρούσα πέρα από τη μεγάλη ετήσια διοργάνωσή της. Συνεχίζει να ενισχύει το εκθεσιακό της αποτύπωμα και να διατηρεί ζωντανό τον διάλογο με το κοινό. Παρεμβαίνει δημιουργικά στην πόλη και επιβεβαιώνει τον διαρκή της ρόλο ως πυλώνας της σύγχρονης εικαστικής σκηνής, διαμορφώνοντας ζωντανές συνομιλίες μεταξύ έργων, καλλιτεχνών και θεατών.

Art Athina 2025
Τοποθεσία: Ζάππειο Μέγαρο
Ημερομηνίες: 18 – 22 Σεπτεμβρίου 2025

Art Athina Pop Up @ InterContinental Athens
Διάρκεια: 29 Μαΐου – 29 Ιουνίου 2025
Τοποθεσία: InterContinental Athens, Λεωφόρος Συγγρού 89-93

Συμμετέχουσες αίθουσες τέχνης:

a.antonopoulou.art (Στεφανία Στρούζα), agathi kartalos (Θανάσης Λάλας), Argo Gallery (Marta Biagini), Art Zone 42 (Ανδρέας Finch [Finch of Athens]), Artshot – Sophia Gaitani (Μαριτάσα Τσιµπλάκη), CITRONNE Gallery (Παντελής Χανδρής), Crux Galerie (Ανέστης Ιωάννου), Dio Horia (Πέτρος Ευσταθιάδης), ekfrasi -yianna grammatopoulou (Γιώργος Αλεξανδρίδης), Eleftheria Tseliou Gallery (Βασίλης Γεροδήμος), Eleni Koroneou Gallery (Nel Aerts), Epsilon Art Gallery (Παναγιώτης Νέζης), Ersi Gallery (Κωνσταντίνος Ξενάκης), Gallery ArtPrisma (Francesco Moretti), Ileana Tounta Contemporary Art Center (Ζωή Σκλέπα), Kalfayan Galleries (Αλέξανδρος Τζάννης), Kourd Gallery (Βένια Δημητρακοπούλου), MIHALARIAS ART (Takis), Rebecca Camhi Gallery (Ντιάννα Μαγκανιά), Roma Gallery (Μαριάννα Λούρμπα), Sianti Gallery (Δημήτρης Αληθεινός), Skoufa Gallery (Τάσος Μαντζαβίνος), Sylvia Kouvali (Tamara Henderson), Technohoros art gallery (Χριστίνα Δουζένη), THE BREEDER (Δημήτρης Γκέτσις), zina athanassiadou gallery (Ράνια Εμμανουηλίδου), Zoumboulakis Galleries (Νίκος Αλεξίου)

Το 1537 ο Πέδρου Νούνες, Πορτογάλος μαθηματικός με αφοσίωση στον πειραματισμό, μελέτησε ορισμένα θέματα ναυσιπλοΐας και κατάλαβε πως, πλέοντας με σταθερή διόπτευση πυξίδας, ένα πλοίο ακολουθεί μια σπειροειδή πορεία ή καμπύλη που τέμνει υπό την ίδια γωνία όλους τους μεσημβρινούς. Οι επισημάνσεις του καθόρισαν τον μετέπειτα νεολογισμό ‘λοξοδρομία’.

Στη νέα ατομική του έκθεση ο Βασίλης Θαλασσινός δανείζεται τον ναυτικό όρο επιχειρώντας να μεταφράσει έναν άλλον μακρινό και πεισματάρικο πλου, αυτόν της ζωγραφικής. Παρουσιάζει πίνακες που δημιουργήθηκαν την τελευταία δεκαετία μέσα από τη διαρκή επιλογή της επισφάλειας. Μολύβια, μαρκαδόρια, ακρυλικά, υδατοδιαλυτά λάδια, κόλλες, καμβάδες, χαρτιά πολυτελείας και δευτεράντζες, όλα μπουρδουκλωμένα και αποκλίνοντα. Έργα ετερόκλητα, σουβενίρ των χαοτικών διαδρομών και ενασχολήσεων του 43χρονου σήμερα εικαστικού, που ο καλύτερος τρόπος να ιδωθούν είναι σαν αναμνηστικά ενός ταξιδιού μεγάλων αποστάσεων.

Όπως αναφέρει ο ίδιος: «Απ’ όσες γλώσσες πλάθει ο άνθρωπος για να ξεσκαρτάρει και να συμμαζέψει –έστω και στοιχειωδώς– τα καθημερινά του χούγια, η γλώσσα των εικαστικών με οπλίζει ώστε να πράττω κατά το δοκούν, κυνηγώντας τις αντιφάσεις του συνεχιζόμενου κοινωνικού πολέμου, την ετερογένεια, τη δρομίσια λόξα, τη μεταστροφή του λάθους, την αδιάκοπη χαρά».

Η έκθεση φιλοξενείται στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης από τις 22 Μάη έως και την 1η Ιούνη, προσκαλώντας τη ματιά μας να βάλει έστω και για λίγο την τέχνη της ζωγραφικής στο επίκεντρο.

Εγκαίνια: Πέμπτη, 22 Μάη 2025, στις 19:00

Διάρκεια: 22 Μάη – 1 Ιούνη 2025

Ώρες καθημερινής λειτουργίας: 18:00 – 22:00

Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης

Εκθεσιακός χώρος 1ου ορόφου

Πειραιώς 206 (ύψος Χαμοστέρνας), 17778 Ταύρος

Είσοδος ελεύθερη

Οργάνωση έκθεσης: ARTES LIVRES!

Με την υποστήριξη της Ανώτερης Ιδιωτικής Σχολής Δραματικής Τέχνης ΤΕΧΝΩΝ ΕΚΑΤΟ

Ο Βασίλης Θαλασσινός (arteslivres.com) γεννήθηκε το 1982 και μεγάλωσε στη Θήβα. Σπούδασε στο Τμήμα Πλαστικών Τεχνών και Επιστημών της Τέχνης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Από το 2004 ασχολείται με τις πειραματικές πλαστικές τέχνες και τη σκουπιδοτέχνη, με έμφαση στη ζωγραφική και δευτερευόντως στη γλυπτική, ενώ διαθέτει εκτενή εμπειρία σε εργαστήρια εικαστικών για παιδιά και νέους ενήλικες. Πίνακες ζωγραφικής και άλλα έργα του βρίσκονται σε διάφορες ιδιωτικές συλλογές σε Ευρώπη και Αμερική.