Incentives

Φηροστεφάνι. Η περιοχή

Κάποτε ξεχωριστό χωριό, αλλά πλέον γειτονιά των Φηρών, το Φηροστεφάνι προσφέρει μαγευτική θέα στο ηφαίστειο και για αυτό συγκεντρώνει κάποια από τα πλέον δημοφιλή και πολυτελή καταλύματα του νησιού.

Την ονομασία του, «στεφάνι των Φηρών» ο οικισμός την οφείλει στη θέση του, γύρω από τα Φηρά και με υψομετρική διαφορά, προσφέρει την καλύτερη θέα ίσως στο πιο διάσημο τοπίο του κόσμου.

Η Σαντορίνη πέρασε στη δυτική κυριαρχία το 1207 ως μέρος του Δουκάτου του Αιγαίου. Πρώτος διοικητής του νησιού διορίστηκε ο βαρόνος Ιάκωβος Α’ Βαρότσι. Ήδη από τα βυζαντινά χρόνια η πειρατεία ήταν ο μεγαλύτερος κίνδυνος των κατοίκων του Αιγαίου. Χριστιανοί και μουσουλμάνοι πειρατές λυμαίνονταν τα νησιά τρομοκρατώντας του κατοίκους. Στη Σαντορίνη οι κάτοικοι θα αναζητούν προστασία καταφεύγοντας πίσω από τα τείχη των οχυρωμένων οικισμών του νησιού, που αποτελούν κέντρα των περιφερειών. Το Φηροστεφάνι μαζί με το Ημεροβήγλι, το Βουρβούλο, το Κοντοχώρι, τον Καρντεράδο, και την Μεσσαριά ανήκαν στην περιφέρεια του οχυρού Σκάρου του οποίου είχε συγκεντρωθεί η πλειοψηφία των καθολικών κατοίκων του νησιού και ήταν η πρωτεύουσα της Σαντορίνης για την περίοδο της βενετικής κυριαρχίας. Σταδιακά ο Σκάρος εγκαταλείφτηκε λόγω τις σεισμικής δραστηριότητας και τον 18^ο αιώνα τα Φηρά έγιαν η πρωτεύουσα της Σαντορίνης.

Όπως  περισσότερα νησιά του Αιγαίου, όπου η ζωή των κατοίκων ήταν για αιώνες συνδεδεμένη με τους κινδύνους της θάλασσας, και στη Σαντορίνη υπάρχουν πάμπολλες εκκλησίες, μικρότερες και μεγαλύτερες και μοναστήρια. Η πλέον διάσημη ίσως εκκλησία του νησιού είναι ο καθολικός ναός της Παναγίας των Αγίων Θεοδώρων που βρίσκεται στο Φηροστεφάνι. Η μοναδική ονομασία της εκκλησίας οφείλεται στη συνένωση το 1757 δύο υπόσκαφων ναΐσκων που προϋπήρχαν στο σημείο.

Ανάλογα ασυνήθιστη ονομασία έχει ο ναός του Αγίου Γεωργίου του Σφουγγατά που χτίστηκε το 1777. Σύμφωνα με το μύθο, ένα παιδί είχε χαρίσει στον άγιο ένα σφουγγάτο (πίτα με αβγά, τυρί και κολοκυθάκια) για να τον ευχαριστήσει. Όμως, ναυτικοί που έφτασαν στο ναό για να προσκυνήσουν τον Άγιο έφαγαν το σφουγγάτο για να διαπιστώσουν ότι η πόρτα της εξόδου παρέμενε κλειστή. Αναγκάστηκαν να πληρώσουν στον Άγιο για να μπορέσουν αν φύγουν αλλά στο ναό προσδόθηκε το προσωνύμιο «Σφουγγατάς».

Στα δαιδαλώδη, παραδοσιακά σοκάκια του κινούνται κάτοικοι, εργαζόμενοι και επισκέπτες του νησιού. Η παραδοσιακή αρχιτεκτονική με την κυριαρχία του λευκού και του μπλε, η ενέργεια της καλντέρας, του ήλιου, της θάλασσας και του ηφαιστείου συνθέτουν την ενέργεια που έχουν κάνει τη Σαντορίνη διάσημη. Στο κέντρο του οικισμού βρίσκεται η πλατεία του Φηροστεφανίου όπου είναι τοποθετημένο το μοναδικό υπαίθριο γλυπτό της Σνατορίνης. Το επιτοιχιο μεταλλικό γλυπτό που ονομάζεται San Body απεικονίζει το νησί της Σαντορίνης με τη μορφή συμπλέγματος ανθρώπινων σωμάτων. Είναι έργο του καλλιτέχνη Βαγγέλη Ρούσου (Πέπος) ο οποίος εμπνεύστηκε από την κουλτούρα και την παράδοση του νησιού.